دنیای من و آدم‌ کوچولوها – سمت و سوی بزرگ‌شدن

رژیا پرهام – ادمونتون

امروز یک بلوز خوش‌رنگ و قدیمی خودم را که قابل استفاده نبود، برای کاردستی در اختیار بچه‌ها گذاشتم که قیچی کنند و هر طرحی که می‌خواهند ازش در بیاورند.

یکی از بچه‌های سه‌سال‌ونیمه به‌محض دیدنِ بلوز، گفت: «رژیا، یادمه اینو قبلاً پوشیدی، دیگه بزرگ شدی و اندازه‌ات نیست؟»

با ژستی جدی مقولهٔ رشد آدم‌ها تا سنی خاص را باز کردم و در موردش توضیح دادم…

دخترک بدون اینکه جوابی بدهد، فقط گوش کرد. دوستش که دختر چهارسالهٔ باهوشی است، بدون اینکه سرش را از روی کاردستی‌اش بلند کند، گفت:

Razhia, maybe she is talking about your tummy!‎

(رژیا، شاید دربارهٔ شکمت داره حرف می‌زنه!)

واقعیت تلخی بود. بدون اینکه شک کنم خندیدم و ادامه دادم، «بله، می‌گفتم… آدم بزرگ‌ها بعد از یه سنی طولی بزرگ نمی‌شن، ولی بسته به اینکه چقدر شکمو باشند، احتمال بزرگ‌شدنِ عرضی‌شون هست!»