سیما میرزاآقایی – ونکوور
انواع مختلفی از قراردادهای بیمه وجود دارند که باید از سنین پایین‌تر خریداری‌شان کرد تا بتوان از آن‌ها در دوران بازنشستگی بهره‌برداری نمود. در اینجا مروری خواهیم داشت بر رایج‌ترین آن‌ها.
۱- بیمهٔ عمر
– بیمهٔ عمر مادام‌العمر: این نوع بیمه پوشش مادام‌العمر را ارائه می‌دهد و ارزش نقدی را در طول زمان ایجاد می‌کند. می‌توان از آن به‌عنوان منبع مالی در دوران بازنشستگی استفاده کرد.
– بیمهٔ عمر ترم: پوششی را برای یک دورهٔ مشخص (مثلاً ۱۰، ۲۰، یا ۳۰ ساله) ارائه می‌دهد و عموماً هزینهٔ کمتری دارد. از این نوع بیمه اغلب برای پوشش تعهدات مالی استفاده می‌شود. بیمهٔ ترم ممکن است مستقیماً به پس‌انداز بازنشستگی کمک نکند.
– بیمهٔ عمر یونیورسال: در این نوع بیمهٔ عمر، حق بیمه انعطاف‌پذیر است. فرد بیمه‌شده می‌تواند حداقل مبلغ بیمه را پرداخت کند یا مقدار پرداخت ماهانه‌اش را تا سقفی مشخص اضافه کند. درحالتی‌که بیش از حداقل مبلغ بیمه پرداخت شود، مقدار پرداخت‌شدهٔ اضافه سرمایه‌گذاری می‌شود و در طول زمان مقدار بیمهٔ عمر و سرمایهٔ واریزشده افزایش می‌یابد. ازآنجاکه بیمهٔ سرمایه‌گذاری یونیورسال به بازار سهام وصل است، به‌دلیل بالا و پایین رفتن بازار سهام، انتخاب این نوع بیمه باید با دقت بسیار زیاد انجام شود.
۲- سال‌واره (Annuity)
سال‌واره نوعی قرارداد بیمه است که در آن فرد در ازای پرداخت حق بیمه برای مادام‌العمر یا برای یک دورهٔ معین بسته به نوع مستمری انتخاب‌شده، پرداخت‌های منظم دریافت می‌کند. این پرداخت‌ها معمولاً یک بار در ماه انجام می‌شود ولی می‌تواند به‌صورت دو هفته یک‌بار یا در دوره‌های زمانی دیگری نیز انجام شود. دو نوع عمدهٔ مستمری وجود دارد: مستمری مادام‌العمر و مستمری معین (دورهٔ ۱۰، ۲۰ یا تا ۱۰۰ ساله). هریک از این دو نوع مستمری به‌صورت فوری یا معوق (پرداخت در آینده) در دسترس‌اند. مستمری فوری، مستمری‌ای است که در آن اولین پرداخت ظرف ۶۰ روز پس از دریافت حق بیمه انجام می‌شود. مستمری معوق، مستمری‌ای است که در آن پرداخت‌ها بیش از ۶۰ روز پس از دریافت حق بیمه انجام می‌شود. این نوع قرارداد بیمه احتیاجی به تأیید آزمایش‌های پزشکی ندارد و در هر سنی قابل‌خریداری است.
مزیت اصلی این شیوه سادگی آن و امنیتِ داشتنِ درآمد ثابت تضمین‌شده بدون توجه به شرایط اقتصادی است. همچنین انتخاب شیوه نیازی به هیچ‌گونه تصمیم سرمایه‌گذاری ندارد و نگرانی‌هایی را که می‌تواند با این تصمیمات همراه باشد، برطرف می‌کند. با این‌حال، بسته به نوع پرداخت انتخاب‌شده، مرگ زودرس یا انتخاب نادرست در نوع ضمانت، این محصول ممکن است پرهزینه باشد زیرا ممکن است چیزی برای بازماندگان باقی نماند. خرید بیمهٔ سال‌واره یک انتخاب قطعی است و پس از امضای قرارداد قابل‌تغییر نیست.
۳- بیمهٔ ازکارافتادگی
این نوع بیمه در صورت ناتوانی در انجام کار، جایگزین درآمد می‌شود. در واقع درصورتی‌که فرد بیمه‌شده قادر به ادامهٔ کار نباشد، شرکت بیمه بخشی از درآمد ماهانهٔ فرد را به‌صورت ماهانه به او پرداخت می‌کند. افرادی که شاغل نیستند، می‌توانند نوعی از بیمهٔ ازکارافتادگی را بخرند که هزینه‌های ثابت ماهانهٔ زندگی روزمره‌شان را پوشش دهد. داشتن درآمد در زمان ازکارافتادگی می‌تواند برای حفظ ثبات مالی در دوران بازنشستگی بسیار مهم باشد.
۴- بیمه‌های درمانی
بیمهٔ درمانی جامع به پرداخت هزینه‌های درمانی قابل‌توجه در طول سال‌های بازنشستگی کمک می‌کند و ضروری است. در کانادا کارت درمان استانی هزینه‌های مراجعه به دکتر و بیمارستان را تأمین می‌کند. هزینه‌هایی مانند استخدام پرستار، صندلی چرخ‌دار، فیزیوتراپی، دارو، دندان‌پزشکی، چشم‌پزشکی، و تجهیزات پزشکی بسته به درآمد فرد ممکن است تحت پوشش کارت مدیکال سرویس پلن قرار نگیرد. داشتن بیمهٔ درمانی شخصی در دوران بازنشستگی می‌تواند بخشی از هزینه‌های درمان را پرداخت کند و پس‌انداز بازنشستگی را محفوظ نگه دارد.
۵- بیمهٔ بیماری‌های حاد
در صورت تشخیص بیماری وخیم که در قرارداد بیمه لیست شده است، شرکت بیمه مبلغی را یکجا پرداخت می‌کند که به مدیریت هزینه‌های پزشکی غیرمنتظره کمک می‌کند.
هر نوع بیمه دارای مزایا و ملاحظات خاص خود است و ترکیب مناسب به موقعیت‌های مالی فردی، اهداف بازنشستگی و تحمل ریسک بستگی دارد. اغلب مفید است که با یک مشاور مالی و بیمه مشورت کنید تا برنامه‌ای متناسب با نیازهای بازنشستگی‌تان تنظیم کنید.