الف صدرا – ونکوور
عکسی که ملاحظه می‌فرمایید، اولین خرید من در بدو ورودم به کانادا در سال ۲۰۰۳ است. حالا چرا یک پاک‌کن؟ نمی‌دانم! شاید در ذهن ناخودآگاهم به‌دنبال وسیله‌ای برای پاک‌کردن چیزی می‌گشتم.
اولین ابزار برای نوشتن قلم ولی اصلی‌ترین ابزار برای نوشتن پاک‌کن است. نوشتن، ذهن پاک و ورق سفید یا این روزها یک صفحهٔ باز سفید مانیتور می‌خواهد. قلم و کی‌برد ابزار نهایی است.
وقتی که دلار کانادایی را که از ایران خریده بودم دادم تا این پاک‌کن را بگیرم آن کلاه بزرگ و گشادی را که همه ازش حرف می‌زدند، روی سرم حس کردم. حساب کردم که با این پول چند تا پاک‌کن از همین مدل می‌توانستم بخرم. در نهایت خودم را با اینکه پاککنهای ایرانی تقلبی بودند، تسکین دادم و با روحی آرام و قلبی مطمئن از فروشگاه خارج شدم.
الآن که به آن نگاه می‌کنم، احتمالاً این اختلاف قیمت پاک‌کن بین ایران و کانادا کاهش پیدا کرده است. یعنی قیمت آن در کانادا به‌آرامی افزایش داشته و در ایران با شیب تندی بالا رفته و احتمالاً با پول خرید یک پاک‌کن در کانادا نمی‌توانم مثل قبل چندین پاک‌کن بخرم. حالا بازار خود را به تعادل رسانده و دیگر من نمی‌توانم صادرات پاک‌کن به کانادا داشته باشم و پول‌دار شوم و با پول‌هایم به خارج بروم. چون همان‌هایی که بر در خانه‌شان زده‌اند «هذا من فضل ربی»، قبل از من سوبسید لوازم‌التحریر با دلار دولتی را به جیب زده و مغازه‌دار هم قبل از من اجارهٔ مغازه را بالا برده و در نهایت قیمت تمام‌شد‌هٔ پاک‌کن را به قیمت جهانی یا همان قیمت «خون دل من و اشک چشم شما» نزدیک کرده‌اند. خلاصه ابر و باد و مه خورشید و فلک در کار بوده‌اند که من نانی اضافه نخورم و اگر غافل بشوم، باری تعالی همان نان را هم از حلقومم بیرون بکشد.
در این جنگ تمام‌عیارِ نابرابرِ عرضه و تقاضای پاک‌کن، دست لرزان و ضعیف جامعه ناتوان از خرید حداقل مایحتاج روزمره است. سبد خرید خالی حاکی از درآمد ریالی و خرید دلاری‌ست. قشر متوسط جامعه در حال پاک‌شدن است. قشری که مولد نیروی کار و پیشرفت و تربیت نسل آینده و ثبات جامعه است. وظیفهٔ نخستین و بدیهی هر نظامی فراهم‌کردن رفاه عمومی برای پویایی، سلامت و بقای جامعه است. پاک‌شدن این قشر نشان از فروپاشی رفاه، اقتصاد، اخلاق، خانواده، جامعه، محیط زیست، و سرزمین خواهد داشت. به‌امید روزی که با کلمهٔ وحدت و وحدت کلمه، دستان لمس یکدیگر را گرفته و با پاککنهای در دست گره‌شده‌مان، این کابوس، پلیدی، خدعه، فساد و نکبت را کلمه‌به‌کلمه از صفحهٔ روزگار این سرزمین پاک کنیم تا بیش از این، در این کابوس سیه‌روز نباشیم.
به‌امید آن‌روز.