شهریار سپهریان مقدم – ونکوور
از روز ۱۷ اکتبر ۲۰۱۸ دولت فدرال کانادا قرار است مصرف و همراه داشتن ماری‌جوآنا را قانونی کند، همچنین قرار است نگهداری تا چهار بوتهٔ ماری‌جوآنا در هر خانه قانونی شود.
مستقل از اینکه با این رویداد موافق یا مخالف باشید، در این جستار تلاش خواهیم کرد بدون وارد شدن به مباحث پزشکی یا اخلاقی، تأثیرات این موضوع را بر بازار مسکن و خصوصاً بازار ونکوور بررسی کنیم.
خانه‌های کشتزار (Grow-op)
شاید اصطلاح Grow-op به گوشتان خورده باشد؛ Grow-op که به اختصار برای Grow-op House به کار می‌رود به خانه‌هایی اطلاق می‌شود که برای کشت ماری‌جوآنا و در پاره‌ای موارد برای کشت قارچ‌های توهم‌زا مورد استفاده قرار گرفته باشند.
قانون در اینجا تعریف مشخصی از تعداد بوته‌هایی که می‌تواند در یک خانه نگهداری شود تا آن خانه Grow-op محسوب شود، ارائه نمی‌کند و تنها به این بسنده می‌کند که اگر خانه‌ای به‌منظور کشت ماری‌جوآنا مورد بهره برداری قرار گیرد، Grow-op تلقی می‌شود.
چرا خانه‌های کشتزاری به‌وجود آمدند؟
پاسخ سادهٔ این سؤال، پول و درآمد سرشار است. چندی قبل در زمانی‌که سخت‌گیری بسیاری برای مبارزه با ماری‌جوآنا در آمریکای شمالی و به‌رهبری ایالات متحده صورت می‌گرفت، و تقاضا برای خرید آن در جامعه به‌وفور موجود بود، بسیاری از خانه‌ها خصوصاً در کانادا و به‌ویژه در بریتیش کلمبیا به‌عنوان فضایی مناسب و سرپوشیده و تا حد زیادی امن برای کشت این گیاه مورد استفاده قرار گرفت و در غالب موارد پیش از آنکه توسط پلیس شناسایی و تعطیل شوند، به‌مراتب بیشتر از ارزش خود خانه برای «کشاورزان» آن خانه سود به‌همراه آورده بود. بسیاری از این سودها و پول‌های عایدشده در قالب خرید املاک گران‌قیمت در نقاط اعیان‌نشین از جمله مناطق مطلوب ونکوور پول‌شویی شد.
خانه‌های کشتزاری چه ایرادی دارند؟
برای کشت غالب گیاهان، پس از بذر به ۳ عنصر اصلی نیاز است: خاک، آب و نور. گیاه ماری‌جوآنا نیز از این امر مستثنی نیست. از آنجا که این کشتزارها می‌باید درون ساختمان و به‌دور از چشم همسایگان و مأموران گسترده می‌شدند، نیاز به خاک را با افزودن مواد معدنی به آب‌هایی که ریشه‌ها در آن معلق می‌شود، برآورده می‌ساختند. برای جایگزین نمودن نور طبیعی خورشید نیز از لامپ‌های پرنور و البته پرمصرف استفاده می‌شد.
در اغلب موارد برای تعبیه این لامپ‌ها، برقکاری ساختمان می‌باید دست‌کاری شود که خود این کار آن هم بدون مجوز و تخصص لازم، می‌تواند مشکلات آتی برای سیستم الکتریکی ساختمان ایجاد کند. (Structural Compromisation )
از طرفی این‌گونه روش کشت، آن هم درون ساختمانی که برای این کار طراحی نشده باشد و سیستم تهویه لازم را نداشته باشد، محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها و کپک (Mold) را فراهم می‌کند، که می‌تواند بالقوه ساختمان را به‌سرعت فرسوده سازد و خطرات تنفسی نیز برای ساکنان آن ایجاد سازد.
پس از آزادسازی ماری‌جوآنا چه خواهد شد؟
به‌صورت کلی، دو عامل سبب می‌شد که خریداران به خانه‌های کشتزاری (Grow-op) چندان رغبتی نشان ندهند، یکی همان ایرادهایی است که اشاره شد و دومی نگرش جامعه به ماری‌جوآنا به‌عنوان یک مادهٔ مخدر است. در صورتی‌که شهرداری از وجود خانهٔ کشتزاری آگاه شود، صاحب ملک ملزم به بازسازی خسارات واردهٔ محیطی (remediation) خواهد بود که در بسیاری از موارد عامل اول را پاسخگو خواهد بود ولی عامل دوم که نحوهٔ تصور ماری‌جوآنا در اذهان است (Stigma) هنوز نیز خیلی را برای خرید چنین خانه‌ای دچار تردید می‌کند. در آخرین نظرسنجی کانادا سال ۲۰۱۰ نزدیک به ۳۰ درصد افراد ترجیح می‌دادند در چنین خانه‌ای سکونت نکنند.
هم‌زمان با قانونی‌شدن و عادی شدن تدخین این گیاه، نحوهٔ نگرش جامعه به‌تدریج تغییر خواهد کرد و جامعه راحت‌تر پذیرای آن خواهد شد (Socia lAcceptance)، ولی آنچه مهم‌تر است این خواهد بود که به‌صورت پتانسیل هر خانه‌ای پس از آزادی می‌تواند کشتزار (Grow-op) محسوب شود. به‌خاطر آورید که نگهداری تا چهار بوته مجاز خواهد بود؛ امری که مدت زیادی است در میان قانونگذاران مورد بحث است و هنوز نتیجهٔ قطعی‌ای وجود ندارد.
آنچه می‌توان انتظار داشت، سهولت بیشتر فروش این دسته خانه‌ها و بالطبع بالاتر رفتن نسبی بهای آن دسته‌ای باشد که بازسازی (Remediate) شده‌اند. از طرفی «کشاورزان» غیرقانونی این گیاه دیگر قدرت مقابله با تولید دولت را نخواهند داشت و می‌توان انتظار داشت قادر به پرداخت هزینه‌های زندگی در برخی از املاک مجلل ونکوور نباشند و ناچار به فروش شوند که طبیعتاً قیمت این املاک را کاهش خواهد داد.
از کلیهٔ پیشنهادات، سؤالات و انتقادات استقبال می‌شود. مجموعه مقالات از طریق صفحهٔ اینترنتی و فیس‌بوک ما قابل دسترسی است.