سیما غفارزاده – ونکوور
دو هفته قبل، مقارن با اول مهر ماه، طی برنامهای که در مرکز اجتماعات وست ونکوور برگزار شد، کمپین «فارسی در بیسی» رسماً کار خود را آغاز کرد. در این برنامه که با استقبال بینظیر فارسیزبانان همراه بود، چند تن از نمایندگان استانی و رؤسای هیئت امنای مدارس، نیز حضور داشتند. سالنی که جمعیتی حدود یک و نیم برابر ظرفیتش را در خود جای داده بود، حاکی از آن بود که کمپین از حمایت خوبی برخوردار است؛ این نکتهای بود که تعدادی از سخنرانان میهمان غیرفارسیزبان نیز در سخنان خود به آن اشاره کردند، واقعیتی که نمیشد نادیدهاش گرفت. و اما، این تازه آغاز کار است. کمپین بیش از هر چیزی حمایت مستمر فارسیزبانان و خصوصاً والدین را میطلبد. نکتهای که در لابهلای سخنان مسئولان امر نیز مرتب شنیده میشود. موضوع ساده است؛ تا حقی خواسته و پیگری نشود، محقق هم نمیشود. در همین ارتباط و با توجه به نزدیکی انتخابات شهری، تصمیم گرفتیم سؤالاتی را با تمامی کاندیداهای عضو هیئت امنای شهرهای منطقهٔ نورث شور و ترای-سیتیز مطرح کنیم که طبیعتاً یکی از آن سؤالات دربارهٔ کمپین «فارسی در بیسی» و نظر آنان در مورد این کمپین بود. پاسخهای دریافتی را تا آنجا که فضای مجله اجازه میداده ترجمه کرده و در اختیار شما خوانندگان قرار دادهایم تا با شناخت کافی به نامزدهایی رأی دهید که بهترین نمایندگان شما در هیئت امنای مدارس باشند. با توجه به تعداد زیاد کاندیداها، و با توجه به زمان کوتاهی که تا انتخابات مانده است، باقی پاسخها نیز در وبسایت «رسانهٔ همیاری» منتشر خواهد شد و در دسترس همه قرار خواهد گرفت. با نگاهی اجمالی به پاسخ کاندیداها به سؤال مربوط به کمپین «فارسی در بیسی»، باز درمییابیم که بخش سنگین بارِ این خواسته روی دوش خود ماست، خصوصاً روی دوش ما والدین که هر چه بیشتر این خواسته را به اشکال متخلف مطرح نماییم. با هیئت امنای مدارس در ارتباط باشیم و درخواست خود را یادآور شویم. به نظرسنجیها پاسخ دهیم، در حد توان برای کمک به کمپین کارهای داوطلبانه بهعهده بگیریم و فرزندان خود را نیز به این کار تشویق کنیم. ما نیز میتوانیم مانند دیگر ملیتها آموزش زبان مادریمان را در سیستم آموزشیِ این خانهٔ دوم تثبیت نماییم و رؤیایی را که چند نسل از مهاجران فارسیزبان برای تحققش کوشیدهاند، به سرانجام برسانیم. بیایید چراغ این کمپین را تا تحقق این امر روشن نگه داریم.