نماد سایت رسانهٔ همیاری

کوچه‌پس‌کوچه‌های ذهن من – رقص؛ آغاز بی‌کلامِ زبان مادریِ بشریت

مژده مواجی – آلمان

پینا باوش کروگراف آلمانی، آنجا که کلام عاجز از بیان عشق، درد و رنج انسانی بود، احساسات را با رقص در تئاتر به نمایش گذاشت. در مصاحبه‌ای از او پرسیده شد، «رقص چیست؟»

پینا باوش جواب داد: «یک شب با دوستی یونانی در جمع گرم و مهمان‌نواز کولی‌ها بودیم. بعد از مدتی موسیقی نواخته شد، همه بلند شدند و شروع به رقصیدن کردند. من گوشه‌ای نشسته بودم، سختم بود و خجالت می‌کشیدم برقصم. ناگهان دخترکی به‌طرفم آمد. دستم را گرفت و گفت: برقص، برقص، وگرنه از دست می‌رویم.»

رقص یعنی همین!

نقاشی: مژده مواجی

خروج از نسخه موبایل