اِیمی ان لوبیک (Amy Anne Lubik) – پورت مودی
این [عنوان مطلب] عباراتِ گروه «Fresh Voices» است. گروهی مستقر در ونکوور که کارش جلب مشارکت عموم، تحقیقات و ایجاد مشارکت برای بهبود تجربهٔ جوانان تازه‌وارد به استان بریتیش کلمبیا و رساندن صدای آنان است.
این گروه به‌تازگی بانی طرحی در شورای شهر ونکوور شده است تا به مقیمان دائم کانادا، دست‌کم در انتخابات شهری ونکوور، حق رأی داده شود. این طرح به اتفاق آرا به تصویب رسید و برای دریافت مجوز به دولت بریتیش کلمبیا فرستاده شد. در حال حاضر ۱۱ منطقهٔ شهری در کانادا طرح‌های مشابهی را در دست بررسی دارند.
به یاد می‌آورم زمانی که به یکی از دوستانم در این‌باره گفتم، مات و مبهوت من را نگاه کرد. او فکر می‌کرد همان‌طور که خودش در زمان تحصیل در خارج از کشور اجازهٔ شرکت در انتخابات را داشت، مقیمان دائم اینجا هم می‌توانند در انتخابات شرکت کنند. در واقع تنها حدود ۴۵ کشور به افراد مقیم دائم در فرآیندهای انتخاباتی‌شان حق مشارکت می‌دهند.
خودم شخصاً برای جلب مشارکت کردم در چندین حرکت مرتبط با محیط زیست یا بهداشت و سلامتی یا انتخابات سیاسی به درِ خانه‌ها رفته‌ام و مردمی مشتاق و مطلع را ملاقات کرده‌ام که در پروسهٔ دریافت حق شهروندی‌شان‌اند ولی هنوز آن را دریافت نکرده‌اند. در واقع من همراه با عدهٔ زیادی که دغدغهٔ تبدیل اجتماع و دنیایمان به جایی بهتر را داشتند، این کارهای داوطلبانه را انجام داده‌ام؛ بعضی اوقات چون از کشوری هستند که به‌دلیل ترس از استبداد اجازهٔ مشارکت ندارند، بعضی اوقات هم تنها چون به موضوعی عشق و علاقه دارند.
حدود ۵۷ درصد کسانی که در ونکوور مورد نظرسنجی قرار گرفتند، تا حدی یا قویاً با دادن حق رأی به مقیمان دائم در فرآیندهای انتخاباتیِ مختلف، موافق بودند. هرچند گروه‌هایی از مردم نگرانی‌هایی دربارهٔ تأثیر غیرمنصفانهٔ عده‌ای از سرمایه‌گذاران مهاجر بر فرآیندهای انتخاباتی داشتند، آن دسته از سرمایه‌گذارنی که برای تسریع فرآیند مهاجرتشان به کبک و اغلب از آنجا به ونکوور، باید حدود ۲ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کنند.
اعطای حق رأی به این گروه خاص، که به معضل افزایش بی‌رویهٔ قیمت خانه‌ها مرتبط‌اند، ممکن است به تصویب قوانینی برای مالکیت بیشترِ املاک خریداری‌شده توسط افراد غیرساکن، یا سایر سیاست‌های ضداجتماعی، بیانجامد. واقعیت این است که بریتیش کلمبیا یکی از بالاترین نرخ‌های صاحبخانه‌های غایب را دارد؛ هر چند، هم افراد محلی و هم خارجی‌ها در این دسته قرار دارند؛ و افرادی که در کانادا به دنیا آمده‌اند، هنوز می‌توانند به چنین سیاست‌هایی رأی دهند و اصلاً در کانادا اقامت هم نداشته باشند. آندریا ریمر، عضو شورای شهر، اظهار داشت که فکر می‌کند به‌جای ندادن حق رأی به مقیمان دائم، می‌توان برای دور نگه‌داشتن مهاجران سرمایه‌گذار کارهای مفیدتری انجام داد.
اگرچه مسکن تنها مشکل موجب نگرانی نیست، تحقیق جدیدی نشان داده است که دست‌کم در دو منطقهٔ شهری در لوئِر مِین‌لند، تازه‌مهاجران برای یافتن مسکن، شرایطی به‌سختیِ افراد زادهٔ کانادا یا حتی دشوارتر از آنان داشته‌اند. ما در مواجهه با بحران مسکن، با هم هستیم.
به‌جز این، تحقیقاتی وجود دارند نشانگرِ آنکه مهاجران و افراد مقیم دائم به اقتصاد بی‌سی و کانادا غنا می‌بخشند. به‌عنوان مثال، افراد اغلب زمانی که جوان‌ترند به کانادا می‌آیند و این به جابه‌جایی توازن نیروی کار و مشارکت در پایهٔ مالیات برای پشتیبانی از جمعیت سالخوردهٔ کانادا کمک می‌کند. مهاجران همچنین اغلب تحصیلات و مهارت‌هایی دارند که تأثیری مثبت بر نوآوری و کارآفرینی می‌گذارد.
جدا از بومی‌های کانادا، همهٔ مردم از نقاط مختلف دنیا به کانادا می‌آیند تا خانهٔ خود را اینجا بنا کنند. داشتن صدایی برای شکل‌دادن به مناطق شهری‌ای که در آن سکنی گزیده‌اند، معقول به‌نظر می‌رسد. چندگونگی و به‌شمارآوردنِ تجربه‌های زندگی، فرهنگ‌ها و صداهای دیگران بخشی مهم از چیزی است که کانادا از آن دفاع می‌کند. در زمانی که مشارکت سیاسی در همهٔ سطوح و به ویژه در سطوح شهری، به شدت پایین است، این کار نه فقط راهی برای نشان دادن اهمیت شنیده شدن صدای افراد مقیم دائم است، بلکه به کسانی که در کانادا به دنیا آمده‌اند هم یادآوری می‌کند که حق رأی، حق آنان نیز است.
ما پیش از انتخابات شهری در ماه اکتبر خواهیم دید که دولت بریتیش کلمبیا در این‌باره چه فکر می‌کند. آندریا ریمر، عضو شورای شهر، می‌گوید حتی اگر در انتخابات پیش رو چنین اتفاقی نیافتد، این راهی است برای شهر تا بگوید: «ما شما را می‌بینیم، ما به مشارکت‌هایی که می‌کنید اذعان داریم.»