علیرضا فدایی – ونکوور
بسیاری فکر می‌کنند مربیگری گزینه‌ای آشکار و مطمئن برای ورزشکاران پس از دوران بازیگری است. با اطمینان می‌گویم که یک ورزشکار خوب لزوماً نمی‌تواند مربی خوبی باشد. نمونه‌های آن در رشته‌های مختلف بسیار است. خصوصاً وقتی پای آموزش به کودکان و نوجوانان می‌رسد.
یکی از مهم‌ترین مهارت‌های مربی ارتباط برقرارکردن با هنرجو است. مهارتی که آموزش آن ساده نیست. در این شماره گفت‌وگویی با مربی بااخلاق و محبوب بسکتبال در شهرمان ترتیب داده‌ایم. گفت‌وگویی با امیر امینی، ملی‌پوش سابق تیم بسکتبال ایران که امیدوارم مورد توجه شما عزیزان قرار بگیرد.
با سلام و سپاس از وقتی که به ما دادید، لطفاً خودتان را معرفی کنید و از سوابق ورزش‌تان برای خوانندگان ما بگویید.
من امیر امینی هستم، متولد ۱۹۸۴ و ۱۰ سال سابقهٔ عضویت در تیم ملی جوانان، امید و بزرگسالان بسکتبال ایران را دارم. در سال ۲۰۰۲ همراه با تیم ملی ایران قهرمان جوانان آسیا و در سال ۲۰۰۳ قهرمان امیدهای آسیا (زیر ۲۱سال) شدم که در هر دو مورد تیم ایران موفق به گرفتن سهمیهٔ مسابقات جهانی شد. همچنین همراه با تیم ملی بزرگسالان ایران دو بار قهرمان آسیا شدم و دو بار هم به مقام سوم رسیدم. علاوه بر این‌ها، با تیم ملی ایران در مسابقات المپیک هم شرکت کردم.
در مورد مراحل راهیابی به بازی‌های المپیک و تجربهٔ خود از این بازی‌ها بگویید.
سال ۲۰۰۷ در بازی‌های آسیایی ژاپن، تیم قهرمان موفق به گرفتن سهمیهٔ المپیک می‌شد و تیم ملی بسکتبال ایران که بنده هم در آن حضور داشتم برای اولین‌بار موفق به قهرمانی در آسیا و گرفتن سهمیهٔ المپیک ۲۰۰۸ پکن شد. این اولین تجربهٔ تیم ملی بسکتبال ایران در سطح جهانی بود که بهترین بسکتبالیست‌های دنیا آنجا حضور داشتند. المپیک بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیاست. آرزوی هر ورزشکاری است که بتواند در کنار بهترین ورزشکاران دنیا حضور داشته باشد، آن‌ها را از نزدیک در افتتاحیهٔ مسابقات ببیند و در مقابل آن‌ها مسابقه بدهد. من این سعادت را داشتم که حضور در المپیک را تجربه کنم و این یکی از بهترین خاطرات زندگی‌ام بوده است.
دلایل پیشرفت بسکتبال ایران در آسیا و جهان چه بوده است؟
مهم‌ترین دلیل پیشرفت بسکتبال ایران حضور مربیانی بود که به کار آموزش پایهٔ بسکتبال اهمیت بیشتری داده‌اند و ارتباط خودشان را با مربیان خوب دنیا بیشتر کرده‌اند. همچنین اردوها و استعدادیابی خوبی که در آن زمان در سطح ایران انجام شد، مؤثر بود. بعد از این موارد، حضور مربیان خارجی در ایران بیشترین تأثیر را در پیشرفت بسکتبال ایران داشته است.
از کِی کار مربیگری را شروع کردید؟ و لطفاً کمی از سوابق مربیگری خودتان بگویید.
کار مربیگری را از چهار سال پیش که آخرین سال بازی حرفه‌ای‌ام بود، شروع کردم. بعد از آن با همسرم و دخترم نیلا به کانادا آمدیم. می‌توانم بگویم که واقعاً هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم از کار مربیگری این‌قدر لذت ببرم. از لحظه‌لحظهٔ بودن در کنار بچه‌ها و پیشرفت آن‌ها حتی بیش از زمانی که خودم حرفه‌ای بازی می‌کردم، لذت می‌برم.
از تفاوت‌های بسکتبال در ایران و کانادا بگویید.
مهم‌ترین فرق بسکتبال کانادا با ایران در امکانات ورزشی و نحوهٔ آموزش پایه است. البته نزدیک‌بودن کانادا به آمریکا که به‌روزترین مربیان دنیا را دارد، باعث می‌شود که بسکتبال کانادا بتواند همیشه از این امکانات به بهترین نحو استفاده کند.
باید اشاره کنم که بسکتبال ایران هم به نسبت سال‌های گذشته خیلی پیشرفت کرده است. همیشه در آسیا مدعی قهرمانی است و شانس زیادی برای شرکت در مسابقات جهانی و المپیک دارد.
در حال حاضر در کجا مشغول تدریس‌اید و علاقه‌مندان چطور می‌توانند در کلاس‌های شما شرکت کنند؟
من در حال حاضر در مدرسهٔ بسکتبال خودم با نام Cyrus Basketball School در کوکئیتلام و نورث ونکوور فعالیت می‌کنم. کلاس‌های ما در گروه‌های سنی مختلف برای پسران و دختران برگزار می‌شود. کلاس‌ها به زبان فارسی است و در آن‌ها هم بحث آموزش بسکتبال هست و هم بچه‌ها می‌توانند بیشتر با زبان فارسی آشنا شوند. علاقه‌مندان می‌توانند از طریق صفحهٔ اینستاگرام ما در آدرس Cyrus_Basketball_School یا تلفن ۷۷۸-۲۸۸-۷۶۱۱ با ما در تماس باشند.
به‌عنوان یک مربی محبوب راز موفقیت خود در مربیگری را در چه می‌دانید؟
شما لطف دارید. من همهٔ بچه‌ها را مثل بچهٔ خودم نیلا دوست دارم و به‌همین دلیل ارتباط خوبی با شاگردهایم دارم. دوست دارم در بسکتبال، نه فقط با ورزش و سرگرمی بلکه با برد و باخت‌ها آشنا شوند و درس زندگی بگیرند و تلاش برای پیشرفت را یاد بگیرند و بتوانند شانس تجربهٔ بازی بسکتبال در سطح حرفه‌ای را داشته باشند.
با سپاس دوباره از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید و با آرزوی موفقیت برای شما.
با آرزوی موفقیت برای شما و مجلهٔ خوب رسانهٔ همیاری.