مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
در هفته‌های اخیر بار دیگر فراخوانی از سوی «کارزار فارسی در بی‌سی» برای جلب مشارکت والدین بریتیش کلمبیایی برای آوردن زبان فارسی به مدارس استان اعلام و در آن از والدین دعوت شده است که با مدارسی که فرزندانشان در آن‌ها تحصیل می‌کنند مکاتبه کنند و از آنان بخواهند تا زبان فارسی را به‌عنوان درس انتخابی با امکان محاسبهٔ واحد تحصیلی به دبیرستان‌های بریتیش کلمبیا بیاورند. برای اینکه از جزئیات این فراخوان جدید مطلع شویم از امیر باجه‌کیان، رئیس هیئت مدیرهٔ «کارزار فارسی در بی‌سی» دعوت کردیم تا ضمن مروری بر چگونگی شکل‌گیری این کارزار و اقدامات انجام شده تاکنون، دربارهٔ فراخوان جدید این کارزار اطلاعاتی به خوانندگانمان بدهند که توجه شما را به آن جلب می‌کنیم.
«کارزار فارسی در بی‌سی» در سال ۲۰۱۸ با هدف آوردن زبان فارسی به‌عنوان یک درس انتخابی به مدارس استان بریتیش کلمبیا آغاز به کار کرد. هدف ما این بود که بچه‌ها بتوانند زبان فارسی را با یک برنامهٔ درسی استاندارد، در زمان مدرسه و به‌عنوان یک واحد درسی (credit) بیاموزند. هم‌اکنون در استان بریتیش کلمبیا، نُه زبان با برنامهٔ درسی استانی و چهار زبان نیز با برنامه‌های تهیه‌شده به‌وسیلهٔ سازمان‌های دیگر در اختیار دانش‌آموزان قرار دارند.
با وجودی که پشتیبانان اصلی فارسی در بی‌سی جوامع ایرانی و افغانستانی در بی‌سی هستند، ما می‌خواهیم این درس به‌عنوان یک گزینهٔ زبان دوم، در اختیار همهٔ دانش‌آموزان باشد. فارسی جای هیچ درس یا زبان دیگری را نخواهد گرفت.
در سال ۲۰۲۰ برنامهٔ آموزشی تهیه‌شده توسط آموزگاران ما در منطقهٔ آموزشی برنابی به‌تصویب رسید و فارسی ۱۱ / فارسی مقدماتی ۱۱، به‌عنوان درسی مستقل در اختیار دانش‌آموزان در دبیرستان برن‌کریک قرار گرفت. با شروع همه‌گیری کرونا کار ما نیز به‌شدت تحت تاثير قرار گرفت و عملاً متوقف شد. اما از اواخر سال گذشتهٔ میلادی بر آن شدیم که با گسترش هیئت مدیره و جذب داوطلبان دیگر به صحنه بازگردیم. همچنین یکی از نظراتی که همواره از سوی جامعه بیان می‌شد، اهمیت ایجاد امکان برای دانش‌آموزان دبستانی بود. حال آنکه مناطق آموزشی به‌طور خاص به ما گفته بودند که دروس زبان خارجی تنها در مقطع دبیرستان قابلِ‌ارائه است. همچنین ما برای تصویب درس فارسی به‌عنوان یک درس محلی نیاز داشتیم که مدرسهٔ خاصی را در نظر بگیریم و آموزگاری در آنجا باشد که قصد خود برای تدریس این زبان اعلام کند و برنامه را برای تصویب به مدرسه و منطقهٔ آموزشی ببرد.
این مسئله برای آموزگاران شاغل در دبیرستان‌ها بسیار دشوار است. چرا که برنامهٔ ایشان عمدتاً به‌شدت فشرده است و جایی برای چنین کار بزرگی در آن وجود ندارد.
یکی دیگر از چالش‌های اساسی ما این است که با وجودی که بیشتر تقاضا برای درس فارسی در دبستان‌هاست، برای نظام آموزشی دشوار است که دروس زبان خارجی را در مقاطع پایین‌تر از دبیرستان ارائه کند. این مسئله یکی از اصلی‌ترین موارد گفت‌وگوی ما با مناطق آموزشی است.
ما در بهار امسال دوباره با وزارت آموزش و پرورش بریتیش کلمبیا تماس گرفتیم و این دو مسئله را با مسئولان در بخش تهیهٔ محتوای درسی (Curriculum Development) مطرح کردیم. مدیران این بخش به ما گفتند که بر اساس مکانیزم تازهٔ وزارتخانه، ما می‌توانیم برنامه‌ای را برای تدریس فارسی به‌عنوان زبان دوم در مقطع ۵-۱۲ تهیه کنیم. سپس یک آموزگار در نظام آموزشی بی‌سی باید آن را برای تصویب به یکی از مناطق آموزشی ارائه کند و با تصویب آن منطقه و تأیید نهایی وزارت آموزش و پرورش، این برنامهٔ درسی در هر منطقه و مدرسه در استان قابل‌ِاستفاده خواهد بود. و اکنون ما در حال مذاکره با مناطق آموزشی مختلف برای گرفتن تأیید آن‌ها هستیم.
از سوی دیگر، یکی از نکات مهم در گفت‌وگو با مقامات آموزشی، لزوم طرح مسئله از سوی دانش‌آموزان و والدين بود. یکی از مهم‌ترین مراحل برای اضافه‌کردن یک درس به برنامه، اطمینان از این موضوع است که تقاضای کافی برای آن درس وجود دارد و این تقاضا باید از سوی دانش‌آموزان و خانواده‌ها به مدارس برسد.
به‌همین منظور، و با همکاری شرکت نیومُد (Newmode) ما فرمی ایجاد کردیم که خانواده‌ها بتوانند با استفاده از آن، این درخواست را به‌طور مستقيم به مدیران مدارس بفرستند. به این صورت که هر مادر یا پدر با نوشتن نام و نام خانوادگی، و انتخاب مدرسه و کلاس فرزند خود، می‌تواند به مدیر مدرسهٔ او ایمیل بزند.
والدین علاقه‌مند می‌توانند از طریق این لینک فرم درخواست را تکمیل کنند و آن را به مدیر مدرسهٔ فرزندشان بفرستند:
https://act.newmode.net/action/farsi-dar-bc/parents-farsi
در این گام از کارزار، مهم است که خانواده‌ها درخواست خودشان را برای درس فارسی با صدای رسا به گوش مسئولان آموزشی برسانند تا مشخص شود در هر مدرسه و هر منطقه چه میزان علاقه برای این درس وجود دارد.
در حال حاضر، ما با شش منطقهٔ آموزشی در تماس‌ایم. این روند زمان‌بر است و دشواری دیگر اینجاست که فرایند تازه برای دروس زبان خارجی که توسط وزارت آموزش و پرورش بی‌سی تهیه شده است، هنوز به‌اندازهٔ کافی جا نیفتاده و نقاط ابهام آن به‌طور کامل برای مناطق آموزشی روشن نشده است. در این راه ما می‌کوشیم که با انعطاف و سرعت شرایط تعیین‌شده از سوی مناطق آموزشی را فراهم آوریم. باز هم تأکید دارم که این راه تنها با پشتیبانی قاطع جامعهٔ ما هموار خواهد شد و زمانی که مقامات آموزشی میزان استقبال جامعه را ببینند، برای این طرح اولویت بیشتری قائل خواهند شد. البته تلاش ما این است که هر نوع واکنش مقامات آموزشی در اسرع وقت به اطلاع جامعه برسد. اما به‌دليل تحولات سريع در روند اداری، اعلام هر تصمیم پس از آن انجام خواهد شد که نهایی شده باشد.
من از همهٔ دوستان، همشهریان، و هم‌زبانان درخواست می‌کنم که این مسئله را جدی بگیرند و قدری برای پرکردن فرم و فرستادن آن به مدیران مدارس وقت بگذارند. همچنین حتماً آن را برای سایر خانواده‌ها نیز بفرستند. روی فیس‌بوک، با ایمیل، پیامک، تلگرام، اینستاگرام و از هر راه دیگری که می‌شناسند آن را به‌اشتراک بگذارند. با دوستان و آشنایان خود تلفنی صحبت کنند و به آن‌ها یادآوری کنند.
نکتهٔ مهمی که باید اینجا اضافه کنم آن است که درس فارسی اجباری نخواهد شد، و زبان فارسی جای هیچ زبان دیگری را نخواهد گرفت و تنها اتفاقی که می‌افتد این است که فارسی نیز همانند زبان‌های دیگر (مانند فرانسه، پنجابی، ژاپنی، کره‌ای، زبان اشارهٔ آمریکایی، کروات، روسی، عربی، ایتالیایی، اسپانیایی، و آلمانی) برای یادگیری به‌عنوان یک واحد درسی (Credit Course) در اختیار دانش‌آموزان خواهد بود. همچنین می‌تواند به‌عنوان واحد زبان خارجی مورد نیاز برای ورود به دانشگاه منظور شود.
در حال حاضر، استقبال از پتیشن ما خوب بوده، ولی کافی نیست. امید ما این است که هزاران خانواده آن را پر کنند و به مدارس بفرستند.
در هفته‌های آتی، با توجه به تمرکز جمعیتی فارسی‌زبانان، و استقبال از پتیشن در هر مدرسه، ما گفت‌وگوهای متمركز با مدارس را دنبال خواهیم کرد. ما می‌خواهیم که در سال آینده حداقل در یک مدرسه کلاس درس فارسی داشته باشیم.