دکتر امیرحسین توفیق – ونکوور
احتمالاً بسیاری از مخاطبان با این جملهٔ تبلیغاتی که «با خرید کسب‌وکار برای خود و خانواده‌تان اقامت دائم کانادا بگیرید» بارها مواجه شده‌اند.
خرید یک کسب‌وکار و به‌واسطهٔ آن، دریافت اقامت کانادا یکی از راه‌های مهاجرت به کاناداست که به‌دلیل روند بررسی نسبتاً کوتاهی که دارد، برای بسیاری از علاقه‌مندان از جذابیت زیادی برخوردار است. اما کسانی که از طریق این روش مهاجرتی اقدام کرده‌اند و در حال حاضر وارد کانادا شده‌اند، اذعان دارند که این برنامهٔ مهاجرتی اما و اگرهای زیادی دارد و بسیاری هم به‌دلیل آگاهی نداشتن از این موانع و محدودیت‌ها، گرفتار شده‌اند. ده‌ها شرح حال و داستان عینی از متقاضیانی که از طریق این برنامهٔ مهاجرتی اقدام کرده‌اند و دریافت اقامت دائمشان بسیار پیچیده شده و بسیاری از آن‌ها پس از صرف چندصد هزار دلار مجبور شده‌اند که عطای کانادا را به لقایش ببخشند و بازگردند، قابل نگارش است که در این مطلب تنها به نکات برجستهٔ آن‌ها بسنده می‌شود.
آگاهی از چند نکتهٔ مهم در ارتباط با این برنامهٔ مهاجرتی الزامی است، تا متقاضی‌ای که از این شیوه اقدام می‌کند، پس از ورود به کانادا و پرداخت مبلغ هنگفتی بابت خرید کسب‌وکار، گرفتار نشود. این موارد به‌شرح زیر است:
۱- امکان دریافت اقامت دائم از طریق این برنامهٔ مهاجرتی «به‌طور مستقیم» غیرممکن است. بدین معنی که متقاضی در ابتدا با ویزای کار وارد کانادا می‌شود و پس از آن، در صورت واجدِشرایط‌بودن می‌تواند برای اقامت دائم خود و خانواده‌اش اقدام کند.
۲- درصورتی که کد شغلی مناسب و درست برای متقاضی اصلی انتخاب نشده باشد، دریافت اقامت دائم متقاضی و خانواده‌اش پیچیده می‌شود.
۳- متقاضی در زمان اقدام برای اقامت دائم در هر مهارتی، ملزم به ارائهٔ مدرک زبان آیلتس با نمرهٔ حداقل ۶ است که عدم ارائهٔ آن، دریافت اقامت دائم را غیرممکن می‌کند. متأسفانه بسیاری از متقاضیان از الزامی‌بودن مدرک زبان آیلتس آگاه نیستند و پس از گذشت مدتی از اقامت در کانادا و اشتغال در آن کسب‌وکار از این موضوع آگاه می‌شوند که این امر موجب ناامیدی و سرخوردگی‌شان می‌شود چرا که اغلب چندصد هزار دلار برای خرید و توسعهٔ آن کسب‌وکار هزینه کرده‌اند و بسیاری از آن‌ها به‌ویژه با توجه به اشتغال تمام‌وقت، امکانِ گرفتن چنین نمره‌ای در آزمون آیلتس برایشان به‌سادگی میسر نیست.
۴- مورد بعد که اغلب اتفاق می‌افتد، صرف هزینه‌ای بالاتر از مبلغ واقعی ارزش یک کسب‌وکار است که باز هم متقاضی پس از ورود به کانادا متوجه می‌شود که گاه حتی تا ۵ برابر ارزش واقعی یک کسب‌وکار پرداخت کرده است.
با توجه به اینکه متقاضی این برنامهٔ مهاجرتی در ابتدا می‌بایستی از طریق ادارهٔ کار و امور اجتماعی کانادا برای پیشنهاد شغلی‌ای که به خودش داده است و به LMIA معروف است، تأئیدیه دریافت کند. قبلاً، این نوع LMIA بر اساس قانون از انتشار آگهی برای اثباتِ نبودن فرد واجدِ شرایط از بین دارندگان اقامت دائم یا شهروندان کانادا معاف بود و روند رسیدگی نسبتاً کوتاه و بدون دردسر دنبال می‌شد. اما وزارت کار و امور اجتماعی کانادا از تابستان سال ۲۰۲۰ بر روی این برنامهٔ مهاجرتی که خود در ارائهٔ تائیدیهٔ آن دخیل است، دست گذاشت و اعلام کرد که با وزارت مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا در حال مشورت و مذاکره است تا راهکاری برای بهترشدن این برنامه پیدا کند. از آن زمان تا چندی پیش حرف و حدیث‌های زیادی از این تغییرات مطرح بود تا اینکه نهایتاً تغییرات جدید اعلام شد و مصوب گردیده است که از اول ماه آوریل سال ۲۰۲۱، این برنامه با تغییرات جدید ادامه خواهد یافت.
نگارنده معتقد است که این تغییرات، تیر خلاصی بر این برنامهٔ مهاجرتی است که از علاقه‌مندان زیادی هم برخوردار بود و کسانی که با آگاهی کامل و لازم اقدام می‌کردند، می‌توانستند به‌راحتی اقامت دائم خود و خانواده‌شان خود را دریافت کنند.
بر اساس اعلامیهٔ رسمی مورخ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۱ وزارت مهاجرت، پناهندگان و شهروندی و همچنین وزارت کار و امور اجتماعی کانادا، از اول ماه آوریل، متقاضیان این برنامهٔ مهاجرتی ملزم‌اند برای مالکیت یک کسب‌وکار آگهی بدهند و دقیقاً همهٔ مراحلی را که پیش از این از آن معاف بودند، مشابه تمام مشاغلی که باید LMIA بگیرند، طی کنند. طبیعتاً اثبات پیدانشدن فرد واجد شرایط از بین مقیمان دائم یا شهروندان کانادا برای دریافت مالکیت یک کسب‌وکار، بسیار سخت‌تر و چالش‌برانگیرتر از دیگر مشاغل خواهد بود. همچنین، تا پیش از این و برای دریافت LMIA، میزان حقوقی که متقاضی در پرونده‌ای که برای وزارت کار و امور اجتماعی کانادا ارسال می‌کرد، زیاد قابل طرح و بررسی نبود. اما از این پس، در اسناد و مدارک مالی کسب‌وکار خریداری‌شده، می‌بایستی میزان حقوق دریافتی مالک که در مدارک مالی ارائه شده، قابل دستیابی و پرداخت باشد. به‌همین دلیل، نگارنده معتقد است هرچند این برنامه توسط وزارتخانه‌های مربوطه بسته نشده، این تغییرات تیر خلاصی است بر این برنامهٔ مهاجرتی.
با این‌حال، متقاضیانی که قصد خرید کسب‌وکاری را دارند، می‌توانند از طریق برنامه‌های کارآفرینی استان‌ها، البته به‌‌شرط واجدِشرایط‌بودن، اقدام کنند یا از برنامه‌هایی که در سطح فدرال برای راه‌اندازی کسب‌وکار وجود دارد، اقدام کنند.
دوستان و متقاضیان مهاجرت به کانادا را به آگاهی وافی و کامل از برنامهٔ مهاجرتی‌ای که در آن قدم می‌گذارند، دعوت می‌کنم.