آرام روانشاد – ایران
«باشگاه خریداران دالاس» (Dallas Buyers Club)، محصول ۲۰۱۳ آمریکا، فیلمی است در ژانر درام زندگینامهای، با بازی متیو مککانهی، جنیفر گارنر، جرد لتو، استیو زان و به کارگردانی ژان-مارک ولی. این فیلم بر اساس زندگی واقعی ران وودروف ساخته شده، تحسینهای زیادی از طرف منتقدان به همراه داشته و نامزدیها و جوایز بسیاری را دریافت کرده است که از آن جملهاند: بُرد دو جایزهٔ گلدن گلوب برای متیو مککانهی و جرد لتو و نامزدی شش جایزهٔ اسکار در بخشهایی مانند بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول مرد برای مککانهی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای جرد لتو.
داستان فیلم از این قرار است که در سال ۱۹۸۵ در شهر دالاس یک تکنسین برقکار بهنام ران وودروف (متیو مککانهی)، که در مسابقات رودیو هم گاوبازی میکند و مبتلا به تخیلات هوموفوبیایی (در این مورد خاص، ضدِهمجنسگرایی) است؛ طی حادثهای که برایش اتفاق میافتد به بیمارستان منتقل میشود. در بیمارستان دکتر سوارد (دنی اوهر) و دکتر ایو ساکس (جنیفر گارنر) متوجه میشوند که ران مبتلا به ویروس اچآیوی است. آنها به او میگویند که تنها سی روز برای زندگی فرصت دارد و بروشوری راجع به این بیماری در اختیارش میگذارند. همچنین به او توصیه میکنند که حضورش در بیمارستان و فضایی دوستانه که در آن بیماران مبتلا به ایدز گرد هم میآیند، میتواند مفید باشد، اما در آن لحظه تمام این حرفها برای شخصیت داستان همانند زمزمهای گمشده در فریادهای ذهنش است.
گاوبازی پرشور با علاقهٔ شدید به زنان و روابط جنسی، متوجه میشود که دیگر نمیتواند هیچ رابطهٔ جنسیای با زنان سالم داشته باشد و به بیماریای که در آن دهه بهعنوان عدالت و جزای الهی برای اشخاصی که همجنسگرا بودند نسبت داده میشد، مبتلا شده است. همان افرادی که تا قبل از آن مسخرهشان میکرد و از آنها متنفر بود، اکنون آن عدالتی که برای آنها میشناخت، گریبان خودش را گرفته است. اتفاقی که بهکلی در روابطش با دوستان و زندگی اجتماعیاش تأثیر خواهد گذاشت و اگر تمام این مسائلش را پشت سر بگذارد، تنها سی روز دیگر میتواند به زندگی خود ادامه دهد.
این فیلم پس از اکران تحسین بسیاری از منتقدان را به همراه داشت و بابت همین تأثیرگذاری بود که جوایز مهمی همچون اسکار، گلدن گلوب و حلقهٔ منتقدان را از آنِ خود کرد. مککانهی که در آن سالها بسیار محبوب بود، با ایفای نقش ران، مُهر محکمی بر توانمندی بینظیر خود در بازیگری زد. مککانهی، همان سال یکی از نقشهای بهیادماندنی دیگرش در سریال کارآگاه حقیقی را نیز بازی کرد. در فیلمهایی که روایت بیوگرافیکی دارند، تنها بهواسطهٔ مستندات و اطلاعاتی که از آن شخص موجود است، کار برای بازیگر و کارگردان بسیار سخت میشود. اما بهصراحت میتوان گفت که مککانهی از عهدهٔ این کار بهدرستی تمام و کمال برآمده که نتیجهاش اسکار بهترین بازیگر سال را رقم زد. جدا از بازی مککانهی در نقش ران، کاراکتر مکمل او رایان هم که جرد لتو نقش آن را ایفا میکند، بینظیر است؛ جوانی تغییرِجنسیتداده که او هم مبتلا به ایدز است. رابطهٔ ران و رایان یکی از بهیادماندنیترین روابط دوستانهٔ سینما است. جالب اینجاست مککانهی و جرد لتو برای بازی در این فیلم به ترتیب ۴۷ پوند (حدود ۲۳ کیلوگرم) و ۳۰ پوند (۱۴ کیلوگرم) وزن کم کردند.
مدت زمان فیلم دو ساعت است و شما در تمام این دو ساعت مطلقاً متوجه گذر زمان نمیشوید. هیچچیز اضافهای در فیلم وجود ندارد. همهچیز بهدرستی و نظم با ریتمی خوب جلو میرود؛ از تصویرهای فیلم گرفته تا لحظاتی که کارگردان بههمراه بازی درخشان بازیگران خلق کرده است.
فیلم، انتقادهایش را علیه کسانی که ضدِ همجنسگرایاناند، خشونت علیهشان، نگاههای تحقیرآمیز نسبت به آنان و همینطور افرادی که از بیماری اچآیوی رنج میکشند، خیلی خوب به مخاطب نشان میدهد که البته بیشتر به حالوهوای دوران اولیهٔ این بیماری و همجنسگرایی در آمریکا اشاره دارد.
در مجموع این فیلم اثری درخشان است که باید آن را دید و لذت برد. تمام فاکتورهای لازم برای یک فیلم خوب در آن جمع شده، طوری که میتواند مخاطب را جذب خود کند و او را به فکر فرو ببرد. شاید در حین تماشایش غمگین شوید، اما زیبایی این اثر آنجاست که امید را هم در درونتان زنده میکند؛ امید به زندگی و امید به ادامهدادن.
این فیلم در کتابخانههای مترو ونکوور موجود است و میتوان آن را بهرایگان به امانت گرفت. همچنین میتوان آن را از طریق سرویسهای پخش آنلاین YouTube Movies و Apple TV خرید.
آرام روانشاد نویسندهٔ این مطلب، روزنامهنگار و مدیر کانال سینمایی اوتوپیاست. کانال سینمایی اوتوپیا به معرفی و نقد آثار برتر سینمای جهان میپردازد. همچنین در کنار سینما مطالبی در حوزهٔ فلسفه و ادبیات هم با مخاطب به اشتراک میگذارد. با پیوستن (Join) به این کانال به یک نشریهٔ سینمایی، هنری آنلاین در سطح بالا دسترسی پیدا خواهید کرد.