نماد سایت رسانهٔ همیاری

از برنامهٔ مهاجرتی نیروی متخصص تا سیستم ورود سریع – قسمت اول

سلسله داستان‌های مهاجرت به کانادا (۱۰) - تفاوت وکیل و مشاور مهاجرت - قسمت آخر - امیر حسین توفیق

برنامهٔ مهاجرتی نیروی متخصص تا پیش از سال ۲۰۱۵

امیرحسین توفیق – ونکوور

هر هفته حداقل دو تماس تلفنی یا مراجعهٔ حضوری دربارهٔ یک برنامهٔ مهاجرتی خاص دارم. از این شماره، این پرسش‌ها به‌طور یک‌جا مطرح می‌شود و پاسخ‌ها که مفصل و تشریحی و در واقع شرح کامل برنامهٔ مهاجرتی مربوطه است، در ادامه توضیح داده می‌شود.

پاسخ به سؤالات زیر، مستلزم توضیح کامل برنامهٔ مهاجرتی است که حتی‌الامکان سعی می‌شود، خلاصه‌تر مطرح شود تا علاوه بر آشنایی با برنامهٔ مهاجرتی مربوطه، پاسخ تمامی سؤالات را هم در این دریافت کنید.

برنامهٔ مهاجرتی نیروی متخصص که یکی از جذاب‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و محبوب‌ترین برنامه‌های مهاجرتی بود، با اعلام وزارت مهاجرت کانادا در ابتدای سال ۲۰۱۴ و ارائهٔ لیست ۵۰ گروه شغلی مورد نیاز، آخرین سال خود را برای پذیرش مهاجر پشت سر گذاشت و از ابتدای سال ۲۰۱۵، شیوهٔ پذیرش مهاجر، کاملاً تغییر کرد. تا پیش از سال ۲۰۱۵، همه‌ساله وزارت مهاجرت کانادا، لیست مشاغلی را اعلام می‌کرد و برای هر گروه شغلی سهمیه‌ای مدنظر قرار می‌داد. متقاضیانی که در یکی از این گروه‌های شغلی، حداقل یک‌سال سابقه کار داشتند، می‌توانستند برای مهاجرت به کانادا اقدام کنند. متقاضیان می‌بایستی حداقل ۶۷ امتیاز را می‌گرفتند که پارامتر‌های سن، تحصیلات، سال‌های سابقهٔ کار، میزان نمرهٔ اخذشدهٔ مدرک زبان آیلتس، داشتن بستگان در کانادا و نهایتاً داشتن پیشنهاد شغلی، در گرفتن امتیازات نقش داشتند. از سال ۲۰۱۵، این برنامهٔ مهاجرتی یکی از زیرمجموعه‌های سیستم ورود سریع شد که در شمارهٔ آینده به تفصیل دربارهٔ آن توضیح داده خواهد شد.

تا پیش از سال ۲۰۱۵، این برنامهٔ مهاجرتی تحت نام «نیروی متخصص» برای جذب و پذیرش مهاجر فعال بود که البته، هر سال لیست مشاغل مورد نیاز و سهمیهٔ پذیرش هر گروه شغلی تغییر می‌کرد. ارائهٔ مدرک زبان آیلتس با نمرهٔ حداقل ۶ و همین‌طور ارائهٔ ارزشیابی مدرک تحصیلی، از همان ابتدا الزامی بود و اگر متقاضی حتی زبان مادری‌اش هم انگلیسی می‌بود، می‌بایستی مدرک آیلتس را ارائه می‌کرد و نمرات ارائه‌شده و مورد پذیرش، می‌بایستی در قالب یک مدرک آیلتس ارائه می‌شد. متقاضیان بعضاً برای گرفتن نمرهٔ مورد قبول، چندین بار آزمون آیلتس را انجام می‌دادند. بر اساس این برنامه که از سال ۲۰۱۵ به‌نحو دیگری در حال پذیرش مهاجر است، متقاضیانی که حداقل لیسانس و نمرهٔ ۶٫۵ در هر مهارت آیلتس را می‌گرفتند و سن‌شان حداکثر ۳۵ سال بود و شش سال سابقهٔ کار در یکی از مشاغل لیست‌شده داشتند و در نهایت، همسرشان هم مدرک آیلتس ۴٫۵ داشت (نمرات مدرک آیلتس همسر، در مهارت‌های مختلف، می‌توانست متفاوت باشد)، حداقل ۶۷ امتیاز را می‌گرفتند و می‌توانستند وارد پروسه شده و در نهایت اقامت دائمشان را بگیرند. اگر متقاضی، پیشنهاد شغلی یا بستگانی در کانادا به‌عنوان شهروند یا مقیم دائم داشت، امتیازش بالاتر می‌رفت، ولی این دو مورد الزامی نبود. متقاضیان برنامهٔ مهاجرتی نیروی متخصص می‌بایستی کل مدارک مورد نیاز را که ترجمهٔ رسمی‌شده (پیشنهاد می‌شود که حتماً به تأیید دادگستری رسیده باشد، ولی تأیید وزارت امور خارجه را نیاز ندارد)، به‌همراه فرم‌های مهاجرتی در قالب «یک پکیج» به آدرسی در استان نوا اسکوشیا، ارسال می‌کردند. هر متقاضی بسته به تعداد اعضای خانواده و بر اساس جدولی که به جدول LICO معروف است، تمکن مالی خود را هم ارائه می‌داد که این مدرک، صرفاً گواهی بانک با ذکر موجودی آخر و بر اساس جدول LICO بود که مبلغ موجود در بانک، می‌بایستی قابل برداشت هم می‌بود. برنامهٔ نیروی متخصص، برنامهٔ مهاجرتی‌ای بود (البته اکنون با اعمال تغییراتی، یکی از زیرمجموعه‌های سیستم ورود سریع است) که تأکید آن، شغل متقاضی بود و متقاضی، بدون توجه به مدرک تحصیلی، می‌بایستی در یکی از مشاغل ارائه شده، حداقل یک سال «سابقه کار» می‌داشت و در صورتی که مدرک تحصیلی متقاضی متفاوت هم بود، در صورتی‌که این عدم ارتباط را می‌توانست توجیه کند، واجد شرایط جهت اقدام بود و اثبات داشتن سابقهٔ کار در یکی از مشاغل موجود در لیست، ارائهٔ گواهی اشتغال به کار یا سابقهٔ کار از یک سازمان خصوصی یا دولتی و با فرمت استاندارد و مورد تأیید، بود.

قسمت بعدی این مطلب را در اینجا بخوانید

خروج از نسخه موبایل