علیرضا فدایی – ونکوور
تیم فوتبال ایران در حالی با چشم گریان از جام جهانی خداحافظی کرد که با یک پیروزی، یک تساوی و یک شکست بهترین نتایجش را در پنج حضور خود در جام جهانی به‌دست آورد.
بعد از اعلام نتایج قرعه‌کشی و حضور تیم‌های اسپانیا، قهرمان یک دورهٔ جام جهانی و دو بار قهرمان اروپا و پرتغال، قهرمان آخرین مسابقات اروپا، بسیاری نگران شکست‌های سنگین تیم ایران در مقابل این دو تیم قدرتمند بودند. اما تیم فوتبال ایران نشان داد که حریفی بسیار سخت است.
اولین بازی ایران در مقابل تیم مراکش انجام شد که پس از سال‌ها دوباره به جام جهانی راه یافته بود. تیم مراکش مانند بسیاری دیگر از تیم‌های آفریقایی، بازیکنانی را همراه داشت که در لیگ‌های اروپایی بازی می‌کنند. بازی اول برای هر دو تیم حساس بود چرا که پیروزی برایشان نسبتاً ساده‌تر از پیروزی در مقابل اسپانیا و پرتغال بود و شدیداً به پیروزی و سه امتیاز این بازی نیاز داشتند.
تیم ایران در این بازی بسیار دفاعی بازی کرد و تیم مراکش چندین موقعیت را البته با درخشش علیرضا بیرانوند از دست داد. تیم ایران موقعیت‌های کمی برای حمله و گلزنی در این بازی داشت، ولی در وقت اضافه یک بار هم بخت با او یار شد و بازیکن تعویضی مراکش با ضربهٔ سر شیرجه‌ای، در وقت اضافه یک گل وارد دروازهٔ خودی کرد. ایران سه امتیاز شیرین از این بازی گرفت، در حالی‌که دیگر وقتی برای تلافی از طرف مراکش باقی نبود.
پس از این بازی سخت، پیش‌بینی مسابقه‌ای سخت‌تر در مقابل اسپانیا منطقی به‌نظر می‌رسید. تیم اسپانیا که بازیکنانش در بهترین لیگ‌های جهان بازی می‌کنند، توانست با یک گل و با خوش‌شانسی به پیروزی برسد. این در حالی بود که تیم ایران در نیمهٔ دوم به حمله پرداخت و حتی موفق به ثمر رساندن گل شد که متأسفانه با مرور فیلم، آفساید اعلام شد. با وجود باخت، فکر می‌کنم این بازی برای تیم ایران روحیه‌ساز شد.
و اما مسابقهٔ آخر در مقابل پرتغال که یکی از بهترین بازیکنان جهان کریستیانو رونالدو را به‌همراه داشت که در دو بازی گذشته خود موفق شده بود چهار گل به ثمر برساند.
بر خلاف دو بازی گذشته، تیم ایران بسیار تهاجمی حاضر شد و با قصد پیروزی بازی را شروع کرد. متأسفانه گل زیبای پرتغال در نیمهٔ اول تیم ایران را عقب انداخت. اعلام پنالتی و رفتن رونالدو پشت توپ نفس همهٔ ایرانیان را در سینه بحث کرد، اما بیرانوند، دروازه‌بان تیم ایران، به زیبایی پنالتی را مهار کرد تا ایران در دقایق پایانی با یک گل از نقطهٔ پنالتی به تساوی برسد. متأسفانه تیم اسپانیا از بازی با مراکش به یک تساوی و یک امتیاز رسید و همراه پرتغال راهی مرحلهٔ بعد شد.
اما دو بازی آخر نشان داد که تیم ایران قادر به رقابت تنگاتنگ با بهترین تیم‌های دنیاست، فقط کافی است که با برنامه‌ریزی درست و مانند یک تیم عمل کند. این نتایج وقتی با ارزش‌تر می‌شود که امکانات فوتبال ایران را با تیم‌هایی مثل پرتغال و اسپانیا مقایسه کنیم. در حالی‌که در تمام کشورهای صاحب فوتبال پرورش بازیکنان از کودکی آغاز می‌شود، برنامه‌ریزی در سنین پایین برای بازیکنان در ایران قابل مقایسه نیست. چند زمین چمن یا حتی خاکی در شهرهای اصلی ایران یافت می‌شود؟ حتی تیم‌های به‌اصطلاح حرفه‌ای ایران از داشتن زمین و ورزشگاه خود محروم‌اند. این در حالی است که بسیاری از تیم‌های لیگ‌های دستهٔ دوم اروپا صاحب بهترین امکانات‌اند.
این دومین حضور پیاپی تیم ایران در جام جهانی بود و امیدوارم که دیگر وقفه‌ای در این بین پیش نیاید. امیدوارم تیم ایران به‌عنوان نماینده‌ای شایسته، فاصلهٔ فوتبال آسیا را با اروپا و آمریکای جنوبی کمتر کند.
طبق معمول هر جام، در همین مرحلهٔ مقدماتی هم اتفاقات غیرمنتظرهٔ بسیاری افتاده است. شکست سنگین آرژانتین در مقابل کرواسی و شکست آلمان در مقابل مکزیک از آن جمله است. ببینیم در کنار نام‌های بزرگ آیا تیم‌های کم‌شهرت‌تر شگفتی‌ساز می‌شوند. زیبایی فوتبال، صد البته به غیرقابل پیش‌بینی بودنِ آن است و تیم‌های مختلف انتظارات متفاوتی از جام جهانی دارند. تیمی مثل پاناما که برای اولین بار در جام جهانی شرکت می‌کند، با زدن یک گل شادی می‌کند و تیم ایسلند، تازه‌واردِ دیگر جام، تساوی خود در مقابل آرژانتین را جشن می‌گیرد. «این بازی زیبا» تا سال‌ها خاطرات تلخ و شیرین برای طرفداران باقی خواهد گذاشت.