دکتر مهدی راسل – ونکوور
٢٩ ژوئن ٢٠١٧ فرا رسید و مجلس نمایندگان بی‌سی برای دومین بار تشکیل شد. اما این‌بار با سایر جلسات مجلس متفاوت بود، جلسهٔ عدم رأی اعتماد به دولت لیبرال و برکناری آن پس از ١۶ سال.
شخصاً برای اینکه روز پایانی دولت لیبرال را شاهد باشم به ویکتوریا سفر کردم و با دعوت یکی از نمایندگان به اندرونی مجلس رفتم، و در دفاتر و سالن جلسات نمایندگان حزب دمکرات نوین حضور داشتم.
روزی پر التهاب و غیر قابل پیش‌بینی بود. رفتار خانم کلارک در هفته‌های گذشته پر از تناقض و در عین حال غیر قابل تصور بود.
پس از توافق بین حزب دمکرات نوین با حزب سبز برای همکاری و تشکیل دولت، خانم کلارک چند تصمیم غیر متعارف اتخاذ کرد.
اول اینکه از استعفا و واگذاری دولت سر باز زد، و از همکاری با تمامی احزاب سخن به‌میان آورد.
در مرحله دوم برکناری خود را به برگزاری جلسهٔ مجلس و رأی عدم اعتماد منوط کرد و در عین حال اعلام کرد که در صورت عدم اتخاذ رأی اعتماد، در پاسخ به نمایندهٔ فرماندار کل کانادا و پادشاه، خواهد گفت که دولت حزب دمکرات نوین را غیرپایدار می‌داند و با تشکیل آن مخالف است، اما درخواست مستقیم برای برگزاری مجدد انتخابات نخواهد کرد.
سومین حرکت خانم کلارک وارد کردن تقریباً تمامی برنامه‌های اجرایی حزب دمکرات نوین و سبز که قبل از انتخابات به‌عنوان اهداف این احزاب اعلام شده بود، در برنامهٔ اجرائی دولت لیبرال بود که در قالب سخنرانی نمایندهٔ فرماندار کل کانادا در بی‌سی اعلام شد (این سخنرانی توسط دولت حاکم تهیه و توسط ایشان در مجلس قرائت می‌شود). به‌عبارتی تمام شعار‌های انتخاباتی احزاب رقیب را که حزب لیبرال بر علیه آنان مبارزه می‌کرد، آن‌ها را غیرواقعی و غیرعملی می‌خواند، و از نظر اقتصادی مخالف اصول و پایه‌های اعتقادی خود می‌دانست، ناگهان وارد اهداف اصلی دولت کرد، و برای اجرای آن‌ها ابراز تعهد کرد. تعجب و ناباوری ناظران وقتی دوچندان شد که خانم کلارک اعلام کرد ناگهان متوجه شده است که اعتبار لازم برای تمامی این برنامه‌ها موجود است و با توجه به رشد اقتصادی خوب استان، می‌تواند برنامه‌هایی مانند ساخت مسکن ارزان قیمت، آموزش قبل از دبستان و نگهداری کودکان را حتی در مدت زمان کمتری نسبت به شعار‌های حزب دمکرات نوین اجرا کند.
ساعت٣:٣٠ بعدازظهر روز ٢٩ ژوئن بود، و من برای دیدن مذاکرات مجلس به بالکن مجلس رفتم. ابتدا چند پرسش و پاسخ، و چند سخنرانی، و بعد نوبت به وزیر علوم لیبرال رسید که با تکرار شعار‌های چند هفتهٔ گذشته، مقدمات سخنرانی خانم کلارک را فراهم می‌کرد. نوبت به خانم کلارک رسید، و ایشان تمام تناقضات و سیاست‌هایی را که از احزاب رقیب به عاریت گرفته بود، تکرار کرد و حتی در موضعی تهاجمی حزب نیودمکرات را متهم کرد که برای اجرای برنامه‌های اجتماعی خود بازهٔ زمانی زیادی در نظر گرفته است، و اگر دولت لیبرال مهلتی برای ادامهٔ حکومت پیدا کند، سرعت عمل بیشتری خواهد داشت. و در پایان خطاب به احزاب مخالف گفت، «اگر با این برنامهٔ ارائه‌شده نتوانید کار کنید، پس این مجلس و دولت آینده ناپایدار است» و به زبان دیپلماتیک نمایندگان احزاب مخالف را تهدید کرد.
دقایق حساسی بود، و رئیس مجلس با پیشنهاد حزب دمکرات نوین اعتماد به دولت را به رأی گذاشت؛ و دولت با ۴٢ رأی موافق و ۴۴ رأی مخالف سقوط کرد.
ساعت ۴:٢۵ دقیقه را نشان می‌داد، لحظاتی سکوت بر مجلس حکمفرما شد، و حتی احزاب پیروز در بهت بودند، و فراموش کرده بودند تا شادی خود را ابراز کنند و این پیروزی را با هیجان و کف زدن جشن بگیرند. و پس از گذر چند ثانیه این بهت با شادی نمایندگان احزاب دمکرات نوین و سبز شکست و همراه با اکثر حضار با کف زدن‌های ممتد برای چند دقیقه ادامه یافت، اما این پایان ماجرای این روز پر از فراز و نشیب نبود.
خانم کلارک بلافاصله به دیدار نمایندهٔ فرماندار کل در بی‌سی رفت تا با اعلام شکست خود از ایشان بخواهد که به حزب دمکرات نوین شانس تشکیل دولت ندهد، و ساعتی بعد نمایندهٔ فرماندار کل از رهبر حزب دمکرات نوین برای دیدار دعوت به‌عمل آورد و پس از دیداری کوتاه از ایشان خواست تا دولت تشکیل بدهد.
این خبر را حدود ساعت ٩ شب در حالی که سوار کشتی می‌شدم تا به ونکوور برگردم، شنیدم و روزی پر از التهاب را با رضایت خاطر و امید به آینده‌ای روشن برای استان بی‌سی به پایان بردم.
در حال برگشت با چند نمایندهٔ مجلس و فعالان سیاسی استان و فدرال همراه بودم و موضوع بحث این بود که چرا خانم کلارک چنین گزینه‌هایی را برگزید و بر چه اساسی چنین رفتار‌هایی را پس از انتخابات انجام داد؟ واقعاً حاصل این برخورد‌ها چه بوده و چه می‌تواند باشد؟
به‌طور مختصر باید به چند نکته اشاره کرد:
- در این مدت خانم کلارک به اتلاف وقت تا سر حد ممکن پرداخت تا چند روزی بیشتر به حکومتی ناپایدار ادامه دهد و در تاریخ استان از خود چهره‌ای ترسیم کرد که به‌هر بهایی حاضر است چند روزی بیشتر زمامداری کند. چهره‌ای که از پذیرش این واقعیت که عدد ۴۴ بیشتر از ۴٢ است، سر باز زد و دریافت رأی عدم اعتماد مفتضحانه را به استعفای محترمانه ترجیح داد.
- خانم کلارک و فعالان حزب لیبرال برای رأی اکثریت مردم احترام قائل نشد و سعی کرد تا جایی که ممکن است با مغلطه و مواضع حق‌به‌جانب، تا جای ممکن نمایندهٔ فرماندار کل را به طرفی سوق دهد تا او را به انحلال مجلس و انتخابات مجدد متقاعد کند.
- حزب لیبرال و رهبری آن در یک بازی بچه‌گانه و عوام‌فریبانه ناگهان از احزاب رقیب برای رفاه مردم و ارائهٔ خدمات اجتماعی دلسوزتر شد و نشان داد که برای حفظ قدرت حتی به اصول اولیهٔ حزبی و سیاسی خود پایبند نیست.
- هیچ صدایی از داخل حزب لیبرال در مخالفت با خانم کلارک و سیاست‌های غیراصولی او بلند نشد تا کورسویی برای رهبری آیندهٔ نزدیک این حزب باشد، و نشان دهد که ظرفیت‌های این حزب بیش از آن است که با بی‌تدبیری رهبری عوام‌فریب و مغرور به بن‌بست برسد.
به‌هر حال اتفاقات سیاسی چند هفتهٔ گذشته پر از درس‌های آموزنده بود و علی‌رغم فراز و نشیب‌های خود فصل جدیدی را در سیاست استان بی‌سی و کشور کانادا گشود. مهم‌ترین نتیجهٔ تمامی این فعل و انفعالات سیاسی حاکم شدن رأی اکثریت مردم بود تا نمایندگان آنان اهداف و خواست‌های‌شان را دنبال و اجرا کنند. به امید موفقیت و پیروزی آنان و روز‌های درخشان برای استان بی‌سی.
٩ ژوئیه ٢٠١٧