منیژه غفاری – ونکوور
با سلام خدمت تمامی عزیزان،
قبل از هر چیز، سال نوی میلادی ۲۰۱۷ را به همهٔ شما عزیزان تبریک می‌گویم. امیدوارم که سالی پربار و پرمهر داشته باشید.
در شروع سال نوی میلادی، مایلم برای خوانندگانم به چند نکته اشاره کنم. در طول چند ماه گذشته گاه سؤالاتی فرستاده شده است که در واقع چند سؤال اساسی از یک خانواده در ذاتش نهفته است. این‌گونه سؤالات را به‌لحاظ اهمیتش در چند شماره جواب خواهم داد.
دوم آنکه مایلم بدانید که چند سؤال آینده را با همکاری و به گفتگو‌نشستن با شخص عزیزی انجام داده و خواهم داد که هویت خویش را همجنسگرا (gay) می‌داند و با همین هویت زندگی می‌کند. به‌علاوه این فرد سال‌های متعدد تجربهٔ منسجم کاری مستقیم در این زمینه را نیز دارد. با تشکر صمیمانه از این عزیزم برای بحث‌ها و همفکری‌هایشان؛ حال به سؤال یک مادر می‌پردازیم.
خانم غفاری عزیز،
با سلام، پسر من سال‌هاست که خود را همجنسگرا / گِی ( gay) می‌داند و البته من با همجنسگرابودن او مشکلی ندارم و مسئله را پذیرفته‌ام. چند ماهی است که وارد رابطهای عاطفی شده و نمی‌دانم اگر روزی با دوست‌پسرش به خانه بیاید، چه باید بکنم؟ به‌نظر شما در چنین موقعیتی من چگونه باید رفتار کنم؟ از بابت کمکتان سپاسگزارم.
م. غ. از نیووست‌مینستر
از سؤال بسیار خوبتان ممنونم. اول از همه به شما تبریک می‌گویم، یکی به‌خاطر صداقت و شجاعت‌تان که موضوعی را که در جامعهٔ ما بسیار تابوست، مطرح کردید. و دوم اینکه شکل فعال و پوینده‌ایی برای بهترفهمیدن مشکلتان دارید. بی‌نهایت سپاسگزارم که با چنین سؤالی شرایط لازم را برای گفت‌وگو مهیا کردید.
به شما پیشنهاد می‌کنم:
۱) جستجو کنید و گروه‌های حمایتی موجود را که با آن‌ها وجوه اشتراک دارید، پیدا کنید.
- این مهم است که حمایت‌های لازم را خارج از رابطهٔ خود و فرزندتان، پیدا کنید.
- وقتی این احساسات را بررسی می‌کنید، به حمایت عاطفی فرزندتان متوسل نشوید. به گروه‌های حمایتگر، اعضای حمایتگر خانواده، دوستان یا روان‌درمانگرها رو بیاورید.
- این کار را در خارج از چارچوب رابطهٔ خود با پسرتان شروع کنید. با این امید که وقتی با فرزندتان گفت‌وگو می‌کنید، از موضع شنونده‌ای فعال که مایل به ادراک و حمایت اوست، وارد صحبت بشوید، نه از موضع قضاوت و نصیحت‌کردن.
- درک این مسئله مهم است که شما در این موقعیت تنها نیستید. یافتن منابع خارجی مانند مقالات اینترنتی، کتاب‌ها و فیلم‌ها می‌تواند به شما بسیار کمک کند.
۲) اهداف و اولویت‌های شما چیست؟
- چه چیز برایتان اهمیت بیشتری دارد، آرامش و راحتی خودتان یا اولویت‌دادن به نیاز فرزندتان؟
- ناراحتی و عدم آرامش در موقعیت‌های جدید طبیعی است، اما این نباید دال بر آن شود که مانع از حمایت شما از پسرتان و درنظرگرفتن نیازهایش باشد.
- اگرچه برای شما دیدار با پارتنر(partner) مذکر پسرتان دشوار و چالش‌برانگیزخواهد بود، اما خودتان را جای او بگذارید که خودش را در معرض خطر پس‌زده‌شدن، طردشدن و نادیده‌گرفته‌شدن از سوی کسانی که مهم‌ترین افراد زندگی‌اش می‌باشند، می‌بیند. نگرانِ نادیده یا بی‌اهمیت شمرده‌شدنِ کسی است که او دوستش دارد و این نگرانی تنها به صرف این است که پارتنر او (در این کیس) مرد است. معرفی پارتنر(partner) خود به شما نیز سخت است.
- مهم است که خود را مرکز این ماجرا ندانید، بلکه در این موقعیت به نیازهای روحی و عاطفی فرزندتان بیاندیشید.
- زمینه‌ای پیدا کنید که فرزندتان با هویت خود احساس راحتی کند نه اینکه با آن دچار تضاد شود و حس شرم و گناه کند.
۳) کنجکاو باشید نه قضاوت‌کننده
- درک این موضوع که شما پاسخ تمام سؤالات را نمی‌دانید، حائز اهمیت است. برخوردتان از سر کنجکاوی و آزادی اندیشه باشد و نه بر پایه‌ٔ موضع‌گیری. شاید شما همه‌چیز را درک نکنید، اما این مهم نیست.
- بر پیش‌فرض‌هایتان تکیه نکنید. طبیعی است که کنجکاو باشید و سؤال کنید. سؤال‌کردن بسیار حمایتگرانه‌تر است از اینکه در مورد زندگی پسرتان پیش‌فرض‌هایی داشته باشید.
- شما هر کدام در زمینهٔ تجربیات خود تخصص یافته‌اید. اطمینان به پسرتان و اینکه لابد از نیازهایش مطلع است، می‌تواند کمک کند.
۴) سعی کنید ارتباط و گفت‌وشنود فعال برقرار کنید
- مکالمه‌ای راحت با پسرتان در مورد نگرانی‌هایتان راه‌حل خوبی است. می‌توانید ناآرامی‌تان را به او ابراز کنید و بگویید که در مورد رویارویی با پارتنر او مطمئن نیستید و امیدوار باشید که با هم راه‌حل‌هایی برای راحتی هر دو خواهید یافت.
- شاید بتوانید خارج از خانه دیدارهای کوتاهی با پارتنر پسرتان داشته باشید تا کم‌کم احساس راحتی بیشتری بکنید.
- حتماً پسرتان را در تصمیم‌گیری‌هایتان شرکت دهید. مهم است که با هم تصمیم‌گیری کنید. نهایتاً این برای پیوند قوی‌تر و تفاهم بیشتر بین شما و پسرتان است.
- نه تنها مانعی ندارد، بلکه بسیار مفید است که با پسرتان پیرامون مرزها و محدودیت‌های روحی، عاطفی و احساسی خودتان گفت‌وگو و تبادل نظر کنید. و از سوی دیگر مسئله‌ایی نیست که با او پیرامون این مرزها وارد مذاکره و مبادله شوید. برای این‌کار تنها یک راه خاص وجود ندارد. سعی کنید که دائماٌ پسرتان را در گفت‌وگوها شرکت دهید و بدون او پیرامون مسائل مربوط به او تصمیم‌گیری نکنید. به یاد داشته باشید که نهایتاً این رابطهای جدید است که شما و فرزندتان، به‌عنوان دو انسانِ برابر در تشکیل آن نقش دارید.
- سعی کنید با پسرتان گفت‌وگویی عادی، صمیمی و مهربان در مورد رابطه‌اش داشته باشید. از او بپرسید که در این رابطه چه حسی دارد؟ آیا خوشحال است یا نه؟ از پارتنرش بپرسید برای او چطور؟ از علاقه‌مندی‌ها و سرگرمی‌‌هایشان بپرسید. بپرسید با همدیگر چگونه وقت می‌گذرانند؟ یا اینکه چالش‌های سر راهشان چیست؟ سعی کنید بیشتر به این توجه کنید که پسرتان هم مثل هر فرد دیگری، زوجی دارد که با او در رابطهای احساسی و عاطفی با همهٔ پیچیدگی‌هایش، قرار دارد. تنها بر این واقعیت که او پارتنری همجنس دارد، تمرکز نکنید. بلکه نیرویتان را به اصل رابطه و زندگی پسرتان سوق دهید.
م. غ.، مادر عزیز، موضوع امروز برای خیلی‌ها موضوع ساده‌ایی برای گفت‌وگو نیست، زیرا با اینکه ما در قرن ۲۱ زندگی می‌کنیم، هنوز با بسیاری از خرافات و باورهای غلط که ریشه در نادانی و اطلاعات اشتباه دارد، دست و پنجه نرم می‌کنیم. در چنین شرایطی با خصوصیاتی مثل کنجکاوی، سؤال‌کردن و استفاده از تجربیات خود فرد، سعی کنیم بیشتر بشناسیم. فروتنانه قبول کنیم که بسیاری از اطلاعات را نداریم، فروتنانه قبول کنیم که این هویت، تجربهٔ زندگی روزانهٔ ما نیست، پس ما قادر نیستیم مشکلات این افراد را بفهمیم. به‌همین دلیل باید سعی کنیم که آموزش‌های لازم به‌وسیلهٔ افرادی که قادر به شکافتن موضوع از بعد سیاسی، اجتماعی و بهداشت روحی و عاطفی باشند، ببینیم. بسیاری از والدین که در این مسیر قدم بر می‌دارند، بسیار احساس تنهایی می‌کنند و قبول دارم که کار آسانی نیست، اما شاید به جرئت بگویم که حمایت و ادراک و برخورد درست، تنها راهی است که فرزندانی شاداب، سالم و با اعتمادبه‌نفس به جامعه تحویل دهیم. از صمیم قلب به تمامی افرادی که به چالش‌های جدید، هر چند سخت روی باز نشان می‌دهند، تبریک می‌گویم.
در شمارهْ آینده، سؤال دوم خانم م. غ. را جواب خواهیم داد. مایلم نظراتتان را در این مورد بیشتر بدانم.
با آرزوی ذهنی ساکت، دلی مهربان، و روحی آرام برای همهٔ شما عزیزان.
با محبت، منیژه غفاری