مهرزاد زارعی، پدر یکی از جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲، از ریچموند هیل تا اتاوا را با پای پیاده طی خواهد کرد
مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
مهرزاد زارعی، پدر آراد زارعی از جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲، روز ۱۰ اوت ۲۰۲۲ از محل آرامگاه فرزندش در ریچموند هیل در شمال تورنتو راهپیمایی اعتراضی‌ای را به‌سوی دفتر جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، در اتاوا آغاز کرد.
او می‌خواهد مسیر ۴۰۰ کیلومتری تا دفتر نخست‌وزیر کانادا را پیاده طی کند و در آنجا بار دیگر بر خواسته‌هایش که از جملهٔ آن‌ها قراردادن سپاه پاسداران جمهوری اسلامی در فهرست گروه‌های تروریستی کاناداست، تأکید کند.
در طول مسیر راهپیمایی تعدادی از اعضای خانواده‌های جانباختگان دیگر نیز به مهرزاد زارعی ملحق و در پیمودن بخش‌هایی از مسیر با او همراه شده‌اند.
چهارشنبهٔ این هفته، ۱۷ اوت ۲۰۲۲، مهرزاد زارعی در حالی‌که تعدادی از اعضای خانواده‌های جانباختگان ازجمله علیرضا قندچی و شاهین مقدم را همراه خود داشت، در گفت‌وگویی با تلویزیون سی‌بی‌سی گفت: «امروز سالروز تولد کوردیا مولانی، کوچک‌ترین مسافر پرواز، بود که در آن زمان یک‌سال و نیمه بود و الان می‌بایست چهارساله می‌شد. ما اینجا با کیکی تولد او را، که اکنون در بهشت است، جشن گرفتیم و یادش را گرامی داشتیم.» وی در ادامهٔ صحبت‌هایش گفت که خانواده‌ها قولی را که از روز اول به عزیزانشان داده‌اند، فراموش نمی‌کنند و برای تک‌تک مسافران این پرواز تا رسیدن به دادخواهی مبارزه می‌کنند.
مهرزاد زارعی در پاسخ به سؤال خبرنگار سی‌بی‌سی که پرسید خواستهٔ شما از اتاوا چیست، گفت: «مسئله این است که ما با جمهوری اسلامی ایران طرفیم، رژیمی که مردم بی‌گناه را به‌طور مداوم می‌کشد و اعمال جنایی و تروریستی مرتکب می‌شود. اگر ما خاموش بمانیم، آن‌ها بیشتر می‌کشند، عزیزان ما را می‌کشند. ما مصرّانه خواهان آنیم که دولت کانادا و آقای ترودو اقدامات جدی علیه این رژیم تروریستی به‌عمل آورند. کانادا باید این پرونده را به دادگاه بین‌المللی ببرد. آر‌سی‌ام‌پی باید تحقیقات جنایی انجام دهد. تحریم‌های مگنیتسکی را علیه مقامات ایران اعمال کند. سپاه پاسداران جمهوری اسلامی را در فهرست گروه‌های تروریستی کانادا قرار دهد. ما خواهان اقدامات جدی هستیم. حال زمان آن است که دولت کانادا کنار مردمش بایستد.» او با اشاره به طرحی که در سال ۲۰۱۸ برای قراردادن سپاه پاسداران جمهوری اسلامی در فهرست گروه‌های تروریستی در مجلس ارائه شد، گفت چرا این طرح هنوز عملی نشده است؟ همهٔ خانواده‌های جانباختگان خواهان این مسئله‌اند؛ چیزی که برای امنیت در کانادا لازم است.
در پایان این گفت‌وگو، مهرزاد زارعی در پاسخ به خبرنگار سی‌بی‌سی که از او دربارهٔ پسرش و احساس او دربارهٔ این فقدان پرسید، گفت: «پسر من ۱۷ ساله بود که کشتندش. او مثل همهٔ نوجوانان ۱۷ ساله دوستان خودش را داشت و زندگی راحتی اینجا داشت؛ مدرسه‌اش را می‌رفت، باشگاه ورزشی‌اش را می‌رفت، فوتبال و والیبالش را بازی می‌کرد؛ هرآنچه که یک پسر هفده‌ساله در زندگی انجام می‌دهد. مرگ او زندگی من را نابود کرد. من دو سال تمام در خانه ماندم. نمی‌توانستم راه بروم، نمی‌توانستم بیرون بروم و نمی‌توانستم کار کنم. این درد بهبود نخواهد یافت… من کمردرد و پادرد دارم، اما برای دادخواهی می‌جنگم. من خواهان عدالتم، برای پسرم و همهٔ ۲۸ کودک و نوجوان این پرواز و دیگر ۱۳۸ جان بی‌گناه. ما فقط خواهان عدالتیم و از دولت کانادا می‌خواهیم که در کنار ما بایستد و اقدامات جدی در این زمینه به‌عمل آورد.»
شایان ذکر است که در برنامهٔ آغازین این راهپیمایی که چند تن ازجمله حامد اسماعیلیون صحبت کردند، اسماعیلیون پس از خواندن شعری از هوشنگ ابتهاج، در بخشی از سخنان خود گفت: «ما مصممیم. ما پس از ۳۱ ماه مبارزه برای روشن‌شدن حقیقت و عدالت همچنان مصمم مانده‌ایم. ۳۱ ماه است که با نامردمی یک حکومت ستمگر و نابکار مبارزه می‌کنیم و می‌دانیم تا پایان این راه ادامه خواهیم داد. راهپیمایی برای عدالت در این سرزمین حرکتی مدنی، تاریخی و تثبیت‌شده است. راهپیمایی برای عدالت در ایران هم به صدر مشروطه برمی‌گردد. عدالت؛ گمشدهٔ انسان، از قرنی به قرنی دیگر، از سرزمینی به سرزمین دیگر، از جنایتی به جنایت دیگر. مهرزاد زارعی امروز راهپیمایی خود را از مزار آراد عزیز به‌طرف اتاوا آغاز می‌کند. او خواهان برقراری عدالت برای فرزندش و برای تمام عزیزانی است که در روز هجدهم دی‌ماه ۱۳۹۸ در جنایتی شرورانه و برنامه‌ریزی‌شده در پرواز پی‌اس۷۵۲ به‌قتل رسیدند. اما راهپیمایی مهرزاد فقط به جانباختگان این پرواز بسنده نخواهد کرد. او ایران را فراموش نکرده است. مهرزاد زارعی در این راه دادخواهان ایران را فراموش نخواهد کرد. ما در انجمن خانواده‌های پرواز تا جایی که بتوانیم با او هم‌قدم خواهیم بود و بر خواسته‌های مشترکمان اصرار می‌کنیم.»