گفت‌وگو با استاد فرزام مولایی، مربی ورزش‌های رزمی و پایه‌گذار باشگاه Ultimate Martial Arts در پورت کوکئیتلام
علیرضا فدایی – ونکوور
هر روز تعدادشان کمتر می‌شود، ولی هنوز هستند؛ مربیان زحمتکش و بی‌ادعا که به‌دور از هیاهو و حرص ثروت و شهرت، به پرورش جسم و روح هنرجویان خود مشغول‌اند.
تبدیل‌شدن ورزش به کسب‌وکار چیز جدیدی نیست ولی متأسفانه سالهاست که ورزش‌های رزمی هم دچار این مشکل شده‌اند که اعتبار کمربند مشکی پایین آمده، چون تعداد بسیاری این درجه را گرفته‌اند بدون آنکه واقعاً توان و مهارت لازم را برای آن داشته باشند.
وقتی کار و حرفه‌تان مربیگری است و با این هزینه‌های کمرشکن اجاره و سایر موارد، باید هنرجوی جدید هم جذب و حفظ کنید، حفظ اصول، کار ساده‌ای نیست و همین، ارزش افرادی را که از پس تمام این‌ها برمی‌آیند، بالاتر می‌برد.
استاد فرزام مولایی، از سال ۱۳۵۶ ورزش‌های رزمی را با کیوکوشین کاراته آغاز کرد و در سال‌های بعد به کونگ فو توآ و تکواندو پرداخت. پس از مهاجرت به کانادا رشتهٔ کیک باکسینگ و همچنین جیت کان دو را ادامه داد و سالهاست که به مربیگری مشغول است. وی باشگاه Ultimate Martial Arts را در پورت کوکئیتلام تأسیس کرد تا آرزوها و عقاید خود در تمرین ورزش‌های رزمی را عملی کند. از آن پس تعداد بسیاری هنرجو در سنین مختلف از خردسال تا کهنسال نزد وی آموزش دیده‌اند. برگزاری مسابقات بینِ باشگاهی هم از اقدامات باارزش وی بوده است که با استقبال بسیار روبرو شد.
در طول سال‌هایی که ایشان را می‌شناسم، همیشه توان ایشان برای حفظ و علاقه‌مند نگه‌داشتن هنرجویان برایم جالب بوده و این در حالی است که در هر منطقه‌ای باشگاه‌های رقیب وجود دارند.
گفت‌وگوی کوتاهی با ایشان انجام داده‌ایم که از نظرتان می‌گذرد. همچنین علاقه‌مندانی که می‌خواهند از نزدیک با ایشان در ارتباط باشند دعوت می‌شود از سایت topkarateacademy.com دیدن کنند.
سلام آقای مولایی، ضمن سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید، فکر می‌کنید رمز وفاداری هنرجویان شما چیست؟ چطور برخی سالیانِ سال، پیش شما تمرین می‌کنند؟
تمام تلاشم بر این است که تمرینات تکراری و خسته‌کننده نباشد، یک جلسه تکواندو، یک جلسه کیک باکسینگ، تمرین دفاع شخصی و مبارزه و آمادگی جسمانی همه مواردی‌اند که به تنوع کلاس‌ها کمک می‌کنند.
در عین حال که کلاس‌ها جدی هستند، جو دوستانه‌ای دارد و به‌موقع شوخی و خنده هم داریم. این کمک می‌کند که هنرجو، باشگاه را مانند خانهٔ دوم خود بداند و از آمدن به آنجا لذت ببرد.
هنرجویان شما چطور کمربند مشکی دریافت می‌کنند و چطور آن‌قدر برای دریافت آن صبورند؟
من به‌مرور زمان این پختگی و درک را در هنرجو ایجاد می‌کنم که داشتن کمربند مشکی با اینکه بسیار باارزش است، هدف نهایی نیست. شما می‌توانید کمربند مشکی را از مغازه خریداری کنید و بسیاری از ارگان‌ها هستند که با پرداخت پول، یک مدرک رنگارنگ و شکیل برای شما می‌فرستند. اما اگر واقعاً مهارت‌های لازم را نداشته باشید، این مدرک و کمربند چه ارزشی دارد؟
هنرجویان من می‌دانند که دریافت کمربند مشکی چه جایگاهی دارد. من اغلب از دوستان و مربیان دیگر هم برای آزمون کمربند مشکی دعوت می‌کنم. در این آزمون باید تمام موارد از جمله تکنیک، مبارزه، دفاع شخصی و شکستن اجسام به‌خوبی انجام شود.
به‌عنوان مثال، یکی از هنرجویان من الان ۹ سال است که کمربند آبی است. او این درک را دارد که بدون آمادگی لازم و فقط به صرف گذر زمان از من کمربند مشکی نخواهد گرفت. در عین حال، چون هدف او صرفاً گرفتن کمربند مشکی نیست و سلامتی جسم و روح برایش مهم‌تر است، بدون اهمیت‌دادن به این موضوع کماکان از تمرین لذت می‌برد.
واقعیت این است که شما نمی‌توانید همه را راضی نگه دارید و اصول تمرین و تدریس من برایم بسیار مهم است. افرادی که این مسئله را درک می‌کنند، سال‌ها نزد من تمرین می‌کنند و من به این مسئله افتخار می‌کنم.
هنرجویان شما و خانواده‌هایشان احترام خاصی برای شما و حرف شما قائل‌اند که برای یک مربی بسیار مهم است، فکر می‌کنید چه کرده‌اید برای این مورد مهم؟
اقتدار همراه با احترام یک مربی بسیار مهم است. من برای ایجاد این جو دوستانه در باشگاه به‌طوری که افراد مانند اعضای خانواده به هم نگاه کنند، خیلی زحمت کشیده‌ام. از طرفی هنرجویان می‌دانند که برای پول و جذب و حفظ مشتری، اصول خود را زیر پا نمی‌گذارم.
اگر ببینم که فردی با بی‌احترامی با دیگران برخورد می‌کند و جو دوستانه ما را می‌خواهد از بین ببرد، اول با او صحبت می‌کنم و در صورت لزوم عذر او را خواهم خواست.
آیا خودتان هم هنوز تمرین می‌کنید؟
بله صددرصد، با شاگردان بزرگسال تمرین می‌کنم که باعث تشویق آن‌ها هم می‌شود. ورزش‌های رزمی بخشی از زندگی من است و فواید فراوان برای جسم و روح دارد.
با سپاس از شما
توضیح عکس شاخص پست: کلاس بزرگسالان، استاد مولایی، نفر اول ایستاده از سمت چپ