سیما غفارزاده – ونکوور
جمعهٔ هفتهٔ گذشته ۲۹ ژانویه، جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، مقررات بسیار سخت‌گیرانه‌تری را در ارتباط با سفرهای غیرضروری، از جمله تعلیق تمام پروازها به مناطق گرم و آفتابی، اعلام کرد. ترودو که همچنان از مقابل پلکان ورودی خانه‌اش با خبرنگاران صحبت می‌کند، گفت: «در حال حاضر، با توجه به چالش‌هایی که در ارتباط با کووید – هم در اینجا و هم در خارج از کانادا – داریم، ما همه با این مسئله که هم‌اکنون وقت پرواز نیست، موافق‌ایم.» او افزود که با وضعِ این مقررات سخت‌گیرانه، می‌توانیم امیدوارم باشیم که دورهٔ بهتری فرا برسد؛ زمانی‌که ما همه بتوانیم برای تعطیلاتمان برنامه‌ریزی کنیم. ترودو در ادامهٔ سخنانش گفت که ایر کانادا، وست‌جت، سان‌وینگ و ایر ترنزت همه توافق کرده‌اند که تمام پروازهایشان به کارائیب و مکزیک را از یکشنبه (۳۱ ژانویه) لغو کنند.
ترودو همچنین اعلام کرد مسافرانی که وارد کانادا می‌شوند، باید در فرودگاه آزمایش پی‌سی‌آر بدهند و در مدتی که منتظر نتیجهٔ آزمایش خود هستند، آن‌ها مجبور خواهند بود در هتل‌هایی که دولت مشخص کرده است، با هزینهٔ شخصی خود که چیزی بیش از ۲٬۰۰۰ دلار خواهد بود، قرنطینه شوند. او اضافه کرد آن‌هایی که نتیجهٔ آزمایش‌شان منفی باشد، همچنان باید در خانه به قرنطینهٔ خود ادامه دهند؛ قرنطینه‌ای که دولت بسیار بیش‌ازپیش روی آن نظارت و کنترل خواهد داشت. آن‌هایی هم که نتیجهٔ آزمایش‌شان مثبت باشد، بلافاصله در مراکزی که دولت تعیین کرده است، قرنطینه خواهند شد تا اطمینان حاصل شود که حامل انواع جهش‌یافتهٔ ویروس کرونا نیستند. به‌گفتهٔ سازمان بهداشت عمومی کانادا، دولت فدرال برای اطمینان از اجرای مقررات اجباری قرنطینهٔ ۱۴ روزه که شامل بازدیدهای حضوری خواهد بود، به شرکت‌های حفاظتی (security) خصوصی روی آورده است. دولت فدرال در مجموع دو میلیون دلار بودجه برای این منظور اختصاص داده است.
پیش از این، ترودو گفته بود اگر کانادایی‌ها از سفرهای غیرضروری اجتناب نکنند، هر آن ممکن است مقررات سخت‌گیرانه‌تری وضع شود که می‌تواند بازگشت آن‌ها را به کشور دشوارتر کند. مقررات جدید در حالی اعلام شده است که بسیاری در فکر فرار از آب‌وهوای سرد و سفر به مناطق آفتابی بوده‌اند. همچنین به‌زودی و در ماه مارس، تعطیلات بهارهٔ مدارس فرا می‌رسد که باز معمولاً حجم سفرها افزایش می‌یابد، برای همین به‌نظر می‌رسد که دولت برای جلوگیری از این‌گونه سفرهای غیرضروری، فعلاً مقررات جدید را تا ۳۰ آوریل لازم‌الاجرا اعلام کرده است.
آمار نشان می‌دهد که تنها دو درصد موارد کووید-۱۹ در کانادا به سفرهای میان‌قاره‌ای مربوط می‌شود، در عین حال، واقعیت این است که تعداد بالایی از مسافران موازین قرنطینه را رعایت نمی‌کنند و این یکی از دلایل وضع مقررات سخت‌گیرانهٔ اخیر است. هرچند، کانادا مسافران ورودیِ بی‌شماری دارد که به‌دلایل گوناگون از انجام قرنطینه معاف‌اند، از جمله رانندگان تریلی که بین کانادا و آمریکا سفر می‌کنند و دیگر افرادی که حرفهٔ آن‌ها جزو مشاغل ضروری به‌حساب می‌آید. طبق آمار ادارهٔ خدمات مرزی کانادا، از زمان آغاز همه‌گیری ۶٫۳ میلیون مسافر وارد خاک کانادا شده‌اند که ملزم به رعایت قرنطینه نبوده‌اند. این رقم ۷۴٪ کل مسافران ورودی به کانادا از اواخر مارس سال گذشته بوده است. از سوی دیگر، ادارهٔ خدمات مرزی کانادا، از زمان شروع همه‌گیری، جلوی بیش از ۳۰٬۰۰۰ نفر از ملیت‌های غیرکانادایی را که سعی داشته‌اند وارد خاک کانادا شوند، گرفته است. دولت فدرال کانادا، از ماه مارس گذشته و به‌محض آنکه سازمان بهداشت جهانی برای اولین بار همه‌گیری را اعلام کرد، ورود اتباع خارجی را به کانادا ممنوع نمود و تنها افرادی که کارشان جزو مشاغل ضروری به‌حساب می‌آید، مانند رانندگان تریلی، و همچنین وابستگان درجه‌یک شهروندان کانادایی که به‌منظور دیدار نزدیکانشان و نه با هدف گردشگری به اینجا می‌آیند، مستثنا شدند.
به‌جز مناطق گرمسیر کارائیب و مکزیک که پیرو مقررات جدید پروازی از کانادا به آن‌ها انجام نمی‌‌پذیرد، کانادایی‌ها مادامی‌که کشور مقصد محدودیتی برای ورود آن‌ها نداشته باشد، می‌توانند به دیگر کشورها سفر کنند، اما باید در نظر داشته باشند که فعلاً تا پایان محدودیت‌های جدید، اگر هم می‌خواهند به خارج‌ازکانادا سفر کنند، باید چیزی بیش از ۲٬۰۰۰ دلار و سه روز اقامت در هتل تعیین‌شده توسط دولت را به برنامه و هزینه‌های سفر خود بیافزایند.
۲۵ ژانویهٔ سال گذشته، روزی بود که اولین مورد مبتلا به ویروس کووید-۱۹ در کانادا (بیمارستان سانی‌بروک تورنتو) اعلام شد. حال پس از گذشت بیش از یک‌سال از آن تاریخ و در زمان نگارش این یادداشت، کانادا مجموعاً ۷۸۹٬۶۵۱ مورد مبتلا داشته است که از آن میان، ۲۰٬۳۵۵ نفر جان خود را از دست داده‌اند. این ارقام در کل دنیا به ترتیب ۱۰۴٬۹۰۷٬۱۷۹ مورد مبتلا و ۲٬۲۷۸٬۵۳۳ مرگ‌ومیر بوده است.
به‌نظر نمی‌رسد این ویروس خیال از میدان به‌دررفتن داشته باشد. بیش از یک‌سال است که پیدایش شده، جان بسیاری را گرفته است، همچنان می‌تازد و شکل عوض می‌کند. بیش از یک‌سال است که این موجود میکروسکوپی دنیا را بر هم زده و کمابیش زندگی تمام انسان‌ها را در سیارهٔ زمین تحت تأثیر خود قرار داده است. اگر کمی دورتر بایستیم و به جهان امروز بنگریم، فضایی که در آن زندگی می‌کنیم، بی‌شباهت به فضای رمان‌های سوررئالیستی یا فراواقع‌گرایانه نیست… هرچند، دیگر معلوم نیست واقعیت کدام است و فراواقعیت کدام… شاید هم دنیای کنونی عینِ واقعیت است؛ واقعیتی که حاصل اشتباهات ما انسان‌هاست. بماند که این خود بحث مفصل دیگری است که در اینجا مجالش نیست. تنها می‌توان آرزو کرد و امید داشت که دنیا بار دیگر جای زیستن شود.