گفت‌وگو با ابراهیم سعادتی، عضو پیشین تیم ملی تکواندوی ایران، برندهٔ مدال طلای ارتش‌های جهان و چندین مدال بین‌المللی دیگر و مالک و مربی باشگاه Third Eye Martial Arts در ونکوور
علیرضا فدایی – ونکوور
با سلام، لطفاً خودتان را معرفی و از سابقه خود در ورزش تکواندو بفرمایید.
ابراهیم سعادتی هستم، استاد تکواندو دارای دان هفت و از سال ۱۳۶۰ در ورزش تكواندو فعالیت دارم. پنج سال عضو تیم ملی ایران بودم. در مسابقات ارتش‌های جهان در سال ۱۳۷۲ مدال طلا، در مسابقات بازی‌های آسیایی در سال ۱۳۷۳ مدال نقره، و در مسابقات قهرمانى کانادا در سال ۱۹۹۸ مدال طلا دریافت کردم. آموزش ورزش تکواندو در کانادا را از سال ۱۹۹۸ آغاز کردم و از همان سال مالک باشگاه Third Eye Martial Arts هستم.
تکواندو ایران و کانادا را چگونه مقایسه می‌کنید؟
تکواندو در ایران با کانادا متفاوت است. در ایران بیشترین توجه به بعد ورزشی تکواندو است و افراد را از ردهٔ ۵ الی ۶ سال وارد مسابقات می‌کنند که صدمات روحی فراوانی به تکواندوکاران می‌زند و بیشتر آن‌ها در سنین نوجوانی از تکواندو کناره‌گیری می‌کنند. به بیان دیگر در ایران به نوعی تکواندو حرفه‌ای شده است. در کانادا به تکواندو به‌عنوان تعلیم و تربیت نگاه می‌شود که ابعاد مختلف اجتماعی، فرهنگی، انسانی و روحی افراد مورد توجه است. به بیان دیگر همهٔ ابعاد درونی یک شخص مورد توجه است و به رشد انسانی و اخلاقی افراد توجه می‌شود.
فکر می‌کنید با وجود همهٔ محدودیت‌ها دلایل موفقیت تکواندو ایران در سطح بین‌المللی چه بوده است؟
به‌دلیل اینکه تکواندو در ایران ورزشی مدرسه‌ای است. حدود ۲۰ الی ۲۵ سال پیش توسط آقای قمی، رئیس وقت فدراسیون تکواندو، این ورزش وارد ورزش مدارس شد. از سویی دیگر نوع فرهنگ مبارزه‌جویی در بین ایرانیان موجب شده است که تکواندو در ایران رونق داشته باشد و در سال‌های گذشته موفقیت‌های خوبی هم به‌دست آورده است. اما از المپیک ریو، تکواندو ایران شروع به افت کرده است و موفقیت‌های چشمگیر گذشته را ندارد که علت آن ضعف شدید و نگاه امنیتی و تجاری حاکم بر تکواندو ایران است.
یکی از ایرادهای شایع، تجاری شدن ورزش‌های رزمی است. آیا فکر می‌کنید تکواندو از این مسئله در امان بوده است؟
تکواندو خیلی وقت است که تجاری شده است، به‌ویژه در ایران. نگاه تجاری و گران شدن تکواندو در ایران موجب شده است خیلی‌ها از تکواندو فراری شوند. اما در کانادا هنوز تکواندو خیلی تجاری نشده است.
از تفاوت آموزش و باشگاه‌داری در ایران و کانادا بفرمایید.
در کانادا از تکواندو به‌عنوان ابزاری برای اوقات فراغت استفاده می‌شود. در حالی که در ایران به‌عنوان ابزاری برای پول‌سازی مدیران. در ایران به بهانه‌های مختلف مربیان، ورزشکارن، داوران، باشگاه‌ها و همه باید به فدراسیون پول پرداخت کنند و آموزش‌ها نیز از رده‌های پایه به‌صورت حرفه‌ای و سنگین انجام می‌شود. در حالی‌که در کانادا این‌گونه نیست و ورزشکاران فقط به باشگاه‌ها هزینهٔ تمرین را پرداخت می‌کنند. تمرینات در تکواندو کانادا صرفاً با توجه به نیاز افراد برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود و تمرینات سخت و طاقت‌فرسا مورد توجه مربیان و باشگاه‌ها نیست.
بهترین و بدترین خاطرهٔ شما از زمان رقابت چیست؟
بهترین خاطره‌ام کسب مدال طلا از مسابقات ارتش‌های جهان در سال ۱۹۹۲ بود و بدترین خاطره‌ام عدم اخذ ويزاى تيمى برای اعزام به مسابقات جهانی تکواندو در سال ۱۹۹۳ آمریکاست که در اوج آمادگی بدنی و فنی از حضور در مسابقات باز ماندم.
در مورد درجه‌بندی، ارتقای درجه و آزمون در رشتهٔ تکواندو بفرمایید.
ورزش تکواندو دارای کمربندهای زرد، نارنجی، سبز، بنفش، آبی، قهوه‌ای، قرمز و مشکی دان یک الی نه است و دان ده نیز به‌طور افتخاری پس از فوت فردی که دارای دان ۹ باشد از طریق کوکی وان به فرد اعطا می‌شود. البته ممکن است در برخی کشورها کمربند نارنجی، بنفش و قهوه‌ای را حذف کنند. برای آزمون آن‌ها نیز فواصل معینی در نظر گرفته می‌شود که پس از طی آن زمان و آمده شدن ورزشکار و قبولی در آزمون، کمربند و دان به وی اعطا می‌شود.
هنرجویان علاقه‌مند به رقابت را چطور آماده می‌کنید؟ از تمرینات و بدنسازی آن‌ها بفرمایید.
ما در باشگاه کلاسی ویژه برای افرادی که تمایل به‌حضور در مسابقات را دارند در نظر گرفته‌ایم که در این کلاس تمریناتِ به‌روز در دو بخش مبارزه و پومسه توسط مربیان باتجربه، برجسته و بادانش ایرانی و کره‌ای و کانادایی تدریس می‌شود و بسیاری از ورزشکاران ما در رقابت‌های مختلف مقام‌های قابل توجهی کسب کرده‌اند.
در بخش تمرینات و بدنسازی دو نگاه ویژه را در نظر گرفته‌ایم. در این راستا، هم تمرینات تجربی و هم تمرینات علمی، با استفاده از متخصصان تحصیل‌کردهٔ علوم ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با توجه به رقابتی‌بودن این رشته فکر می‌کنید کشورهای مطرح چه کار متفاوتی نسبت به سایرین انجام می‌دهند؟
نگاه کشورهای مختلف مطرح در تکواندو با یکدیگر متفاوت است. کشورهای مطرح دارای لیگ و مسابقات ملی و بین‌المللی متفاوت‌اند، به تکواندو نگاهی حرفه‌ای دارند و در پیِ کسب مدال‌اند. در کشور کانادا اخیراً نگاه به مدال‌آوری توسعه پیدا کرده است و در سال‌های آتی کانادا نیز موفقیت‌های قابل توجهی به‌دست خواهد آورد.
برنامهٔ غذایی و بدنسازی مبارزان باشگاه شما چگونه است؟
برای برنامهٔ غذایی و بدنسازی دو دیدگاه در باشگاه وجود دارد. همهٔ مربیان در کلاس‌ها، اطلاعات عمومی در خصوص برنامهٔ غذایی ارائه می‌کنند. همچنین در بخش بدنسازی، روزانه تمرینات عمومی بدنسازی توسط مربیان اجرا می‌شود. اما اگر ورزشکاری نیاز به برنامهٔ غذایی و بدنسازی ویژه داشته باشد، در تیم مربیان ما پرفسور لقمان کشاورز از اساتید دانشگاه و قهرمان اسبق تیم ملی ایران حضور دارند که به‌طور تخصصی بر مبنای آخرین یافته‌های علمی این خدمات را ارائه می‌دهند.
آیا برای افرادی که در سن بالاتر می‌خواهند برای حفظ سلامتی به این رشته بپردازند، جایی وجود دارد؟
خوشبختانه روزانه پنج کلاس در باشگاه داریم و کلاس آخر که از ساعت ۷:۳۰ الی ۸:۳۰ برگزار می‌شود، ویژهٔ افراد بزرگسال است و استقبال خوبی هم از این کلاس‌ها می‌شود. تکواندو همگانی برای این افراد مطابق با سن و میزان توانمندی آن‌ها ارائه می‌شود.
ورزشکاران این رشته به انعطاف بدنی فوق‌العاده مشهورند. لطفاً برنامه‌ای را برای افزایش انعطاف بدنی که مورد استفادهٔ عموم باشد، بفرمایید.
برای افزایش انعطاف‌پذیری ورزشکاران، در همهٔ کلاس‌ها تمرینات ویژه‌ای توسط مربیان اجرا می‌شود. در این رابطه تمرینات کشش عضلات به‌ویژه عضلات اندام تحتانی به‌مدت ۱۵ دقیقه در کلاس‌ها برای ورزشکاران در نظر گرفته شده است.
اگر صحبت دیگری با خوانندگان ما دارید لطفاً بفرمایید.
از شما و خوانندگان نشریه بسیار ممنون و سپاسگزارم، به اميد پيروزى و موفقيت شما.