علیرضا فدایی – ونکوور
همان‌طور که در مقالات مختلف قبلی عنوان شده است، عوامل کاهش‌دهندهٔ چربیِ بدن در کنار تغذیهٔ متعارف انجام حرکات ورزشی و البته حرکات هوازی است. یکی از ایرادهایی که به ورزش‌های هوازی گرفته می‌شود، یکنواخت بودن آن‌هاست که باعث کاهش اشتیاق به انجامشان می‌شود. به‌همین دلیل، انجام حرکات متنوع می‌تواند از این مشکل جلوگیری کند. از جمله حرکاتی که برای تنوع می‌توانید به برنامهٔ ورزشی‌تان اضافه کنید، طناب زدن است. یکی از خوبی‌های این حرکت این است که می‌توانید آن را در محیط بسته هم انجام دهید و وسیلهٔ لازم برای آن بسیار ارزان و قابل دسترسی است.
طناب زدن مستلزمِ هماهنگی دست و پا است و کمک شایانی به چابکی و سرعت می‌کند و از همین رو از دیرباز بخش مهمی از تمرینات بوکسورها و رزمی‌کاران است. اگر دچار درد زانو یا پا هستید، مثل هر حرکت دیگری قبل از انجام آن با دکتر مشورت کنید.
اگر تا به‌حال طناب نزده‌اید، می‌توانید با سرعت بسیار کم و حالت راه رفتن یا لی‌لی کردن شروع کنید. اگر به عکس من نگاه کنید، می‌بینید که پاهایم از زانو خم نشده و در لحظه‌ای که باید از روی طناب بپرم پرش بلندی انجام نداده‌ام و فقط به پرشی که برای رد شدن از روی طناب کافی است، بسنده کرده‌ام. همین باعث می‌شود که دیرتر خسته شوم و زمان طولانی‌تری قادر به طناب زدن باشم.
وقتی که خوب راه افتادید، می‌توانید سرعت طناب زدن را بیشتر کنید یا اینکه زانوهای خود را در هنگام انجام حرکت بالا بیاورید تا این حرکت ورزشی چالش بیشتری برایتان باشد. مانند انجام هر ورزش دیگری مثل دویدن که با ضرب پا همراه است، پوشیدن کفش ورزشی مناسب لژدار الزامی است. اگر برای اولین بار یا پس از مدت زیادی این حرکت را انجام می‌دهید، احساس درد در ساق پا و یا حتی مچ دست و شانه‌ها پس از انجام آن طبیعی است. برای همین توصیه می‌شود مثل هر فعالیت بدنی دیگری آهسته و پیوسته فشار کار را بیشتر کنید.