سر هری بورارد-نیل

دریانوردی سرشناس در بریتیش کلمبیا که هیچ‌گاه پایش به این سرزمین نرسید

ترجمه و تلخیص: زهرا آهن‌بر – ایران

اگر در ونکوور زندگی کرده باشید یا دست‌کم گذارتان به این شهر افتاده باشد، بسیار بعید است که نام بورارد به گوشتان نخورده باشد. از خیابان و پل و ایستگاه اسکای‌ترین به این نام گرفته تا آبراهه‌ای که در میان چندین شهر مترو ونکوور کشیده شده است و به این نام خوانده می‌شود. در این شماره مروری خواهیم داشت بر زندگی سر هری بورارد نیل، که نامش در مترو ونکوور بسیار شنیده می‌شود.

دریاسالار سر هری بورارد-نیل (Harry Burrard-Neale)، بارونت دوم وال‌همپتون در ۱۶ سپتامبر ۱۷۶۵ متولد شد. او افسر بریتانیایی نیروی دریایی سلطنتی و عضو پارلمان لای‌مینگتون بود. سِر هَری فرزند ارشد ویلیام بورارد، فرماندار قلعهٔ یارموث در جزیرهٔ ویت انگلستان و همسر دومش بانو مری پیرس بود. او همچنین برادرزادهٔ سر هری بورارد بارونت یکم از وال‌همپتون بود که در اوت سال ۱۷۹۱ و پس از مرگ عمویش جانشین وی شد، زیرا پدرش نیز از دنیا رفته بود و جانشینی، به فرزند ارشد او تعلق می‌گرفت. سر هری در اوت سال ۱۷۹۵ و پس از ازدواج با گریس نیل، دختر رابرت نیل از خاندان شاو در ویلتشایر که در زمان ازدواج آن‌ها دار فانی را وداع گفته بود، واژهٔ نیل را به نام خانوادگی خود افزود و داماد خاندانی از تبار سلطنتی شد. هرچند شکی نیست که نام بورارد نامی از ریشهٔ ساکسون است که نشان‌دهندهٔ قدمت خانوادگی سر هری است.

سر هری پس از تحصیل در مدرسهٔ گرامر کرایسچرچ در سال ۱۷۷۸ به نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا پیوست و در این دوران بسیار خوش درخشید و رشادت‌هایی بی‌نظیری از خود نشان داد. سر هری در محاصرهٔ چارلستون آمریکا در سال ۱۷۸۰ نیز حضور داشت. پیش از جنگ بریتانیا و فرانسه در سال ۱۷۹۳، به‌عنوان کاپیتان دریایی بریتانیا ترفیع پیدا کرد و فرماندهٔ کشتی «لایمبل» شد. در این کشتی بود که سر هری به سقوط بندر باستیای فرانسه کمک کرد و سال بعد نیز کشتی لاموسل فرانسوی را تسخیر نمود. پس از ازدواج نیز فرماندهی کشتی «سنت فیورنزو» به او اعطا شد بود که بیشتر مختص سفرهای دریایی پادشاه بود. سر هری در طول اقامت تابستانهٔ پادشاه در بندر ویموث مستقر می‌شد.  

هری در نهم مارس ۱۷۹۷، با همراهی کاپیتان جان کوک در مسیر دریایی برست، دو کشتی حامل سربازان فرانسوی که قصد ورود به خاک بریتانیا را داشتند، شناسایی کرد. سر هری می‌بایست فوراً تصمیم می‌گرفت و درصورت امکان ضدحمله‌ای ترتیب می‌داد. در این درگیری به بدنهٔ دو کشتی فرانسوی آسیب شدیدی وارد شد و نهایتاً تسلیم شدند. این دو کشتی لارزیستانس با ۳۴۵ سرنشین و لاکنستانس با ۱۸۹ سرنشین بودند. این درگیری در مجموع ۱۸ کشته و ۱۵ زخمی درپی داشت. کشتی‌های بریتانیایی تلفاتی نداشتند. کشتی‌های فرانسوی به غنیمت گرفته شدند و نام کشتی بزرگ‌تر نیز به فیسگارد تغییر داده شد.

در ۱۲ مه ۱۷۹۷، نیروی دریایی در سد نُر واقع در مدخل رودخانهٔ تیمز شورش کردند. کشتی «سنت فیورنزو»، شاهزاده ویرتمبرگ را به آلمان می‌برد. در این زمان بریتانیا با انقلابیون فرانسوی مشغول نزاع بود و زمانی که شورشیان تیمز را محاصره کردند، احتمال مقدمه‌چینی برای وقوع انقلابی مشابه در بریتانیا احساس شد. بنابراین شورش باید فوراً سرکوب می‌شد. چند تن از شورشیان در اقدامی ناموفق سعی داشتند خدمهٔ کشتی را اغوا کنند، اما درنهایت کشتی در انتهای کشتی دیگری به‌نام ساندویچ به فرماندهی پارکر لنگر انداخت. با تلاش سر هری، افسران و خدمه، این کشتی موفق به فرار به مقصد هارویچ شد. بار دیگر سر هری به‌همراهی کشتی آمیلیا در مسیر دریایی به بلسایل با ۳ کشتی فرانسوی در کمین روبرو شدند که بسیار به خاک بریتانیا نزدیک بودند. به‌علت وزش شدید باد، دکل اصلی آمیلیا در جلوی کشتی و دو دکل دیگر آن سقوط کردند. فرانسوی‌ها فرصت را مغتنم شمردند به‌سرعت به سمت کشتی‌های بریتانیایی راندند. سر هری کشتی خود را به آمیلیا نزدیک کرد و نیروهای هر دو کشتی را برای نبرد آماده ساخت. پس از ۲ ساعت نزاع، فرانسویان ناامید از موفقیت عقب‌نشینی کردند. در این حادثه ۳ تن از نیروهای بریتانیا کشته و ۳۵ تن زخمی شدند. به‌دلیل نقش مهم سر هری در این جریانات، شاه جورج سوم و شهر لندن با اهدای طبلی ملقب به «نور درام» از او قدردانی کردند. امروز این طبل به‌عنوان با ارزش‌ترین گنجینهٔ لای‌مینگتون در موزهٔ ملی دریایی گرینوویچ نگهداری می‌شود.

در سال ۱۸۰۱ فرماندهی کشتی سلطنتی شارلوت به او واگذار شد و به‌مدت ۳ سال در این پست خدمت کرد. سپس سر هری بین سال‌های ۱۸۰۴ الی ۱۸۰۷ به‌عنوان یکی از فرماندهان عالی‌رتبهٔ نیروی دریایی خدمت کرد و در این دوران در عملیات جنگی مورخ ۱۳ مارس ۱۸۰۶ بین نیروی دریایی بریتانیا و فرانسه در کشتی لندن با همراهی کشتی آمازون حضور داشت. دو سال بعد سر هری به‌عنوان کاپیتان کشتی شنل به فرماندهی لرد گامبیر منصوب شد و سال بعدی به تخریب کشتی‌های فرانسوی در راه دریایی ‌آیکس مشغول شد. پارلمان کشور از او و دیگر افسران برای رشادت‌های این واقعه قدردانی کرد. او در ۳۱ ژوئیهٔ ۱۸۱۰ به مقام دریادار ترفیع یافت. در ژانویهٔ ۱۸۱۵ نشان فرماندهٔ شوالیه و در سپتامبر ۱۸۲۲ صلیب بزرگ شوالیه از نشان‌های افتخاری سلطنتی حمام به او اعطا شد. سال بعد به‌عنوان فرماندهٔ کل ناوگان دریای مدیترانه انتخاب شد که دو نشان افتخاری صلیب بزرگ شوالیه سنت میشل و سنت جورج را برای او به‌همراه داشت.

سر هری بین سال‌های ۱۷۹۰ تا ۱۸۳۵ به‌مدت ۲۵ سال ناپیوسته یکی از اعضای پارلمان واقع در عمارت وال‌همپتون و همچنین شهردار لای‌مینگتون زادگاه خود بود. یکی از بناهای بی‌نظیر این شهر «بنای یادبود چراغ گازی» است که در نزدیکی باشگاه سلطنتی لای‌مینگتون ساخته شده است. این بنا یادآور این امر است که سر هری در سال ۱۸۳۲ هزینهٔ نصب چراغ‌های گازی در شهر را متقبل شد. او بین سال‌های ۱۸۰۱ الی ۱۸۲۰ از مصاحبان افتخاری اتاق سلطنتی پادشاه جورج سوم بود و در مراسم خاکسپاری وی نیز شرکت داشت.

هری بورارد نیل در ۷ فوریهٔ ۱۸۴۰ و در سن ۷۴ سالگی به مرگ طبیعی در بریتانیا از دنیا رفت. سر هری و همسرش فرزندی نداشتند، بنابراین پس از مرگ وی مقام بارونت به برادرش جورج بارونت سوم رسید. وی در کلیسای لای‌مینگتون همپشایر بریتانیا خاک‌سپاری شد. در سال ۱۸۴۲، دو هزار نفر در مراسم رونمایی از بنای یادبود گرانیتی سر هری بورارد در وال‌همپتون شرکت کردند. در این یادبود پلاکی نصب شده است که رشادت‌های سر هری در دوران دریانوردی را شرح می‌دهد. در ژوئن ۱۷۹۲ جورج ونکوور طی سفرهای اکتشافی خود در شمال غربی دریای آرام، خلیجک بورارد را به افتخار سر هری نام‌گذاری کرد.

یکی از خیابان‌های اصلی شمالی جنوبی ونکوور و یکی از ۳ پل بزرگ ونکوور به افتخار سر هری بورارد نام‌گذاری شده‌اند. بسیاری از عمارات، کسب‌وکار‌ها و مؤسسات در محدودهٔ ونکوور از نام بورارد استفاده کرده‌اند.

بدین‌ترییب با وجود اینکه سر هری هرگز در بریتیش کلمبیا قدم ننهاد اما نام وی در این منطقه ماندگار شد.

منبع: ویکی‌پدیا