یادداشت سردبیر – از ممنوعیت عمامه در آرسی‌ام‌پی تا نخست‌وزیر بالقوهٔ عمامه‌به‌سر

سیما غفارزاده – ونکوور

یکشنبهٔ گذشته، برای اولین بار در تاریخ سیاسی کانادا، فردی غیرسفیدپوست به رهبری یک حزب فدرال انتخاب شد؛ جاگمیت سینگ، سیاستمداری جوان با ۳۸ سال سن که در رقابت انتخابات رهبری حزب فدرال ان‌دی‌پی، همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، سه رقیب سفیدپوست خود را پشت سر گذاشت و جانشین تام مولکر، رهبر موقت این حزب، شد. سینگ که پیش از ورود به دنیای سیاست به وکالت اشتغال داشت، در سال ۲۰۱۱ در انتخابات استانی انتاریو به‌عنوان عضو حزب ان‌دی‌پی شرکت کرد و وارد مجلس استانی شد. وی اولین سیک عمامه‌به‌سر بود که توانست نمایندهٔ مجلس استانی بشود. همچنین اولین سیک عمامه‌به‌سر که در سال ۲۰۱۵ به سمتِ معاون رهبر استانی حزب ان‌دی‌پی در انتاریو منصوب شد و حال، نه تنها اولین سیک عمامه‌به‌سر، که اولین غیرسفیدپوستی‌ است که به سمت رهبری حزبی فدرال انتخاب می‌شود.

در چند سال اخیر، میانگین سنی سیاستمداران کانادایی خصوصاً در سطوح بالا، سیر نزولی پیدا کرده است. دو سال پیش، جاستین ترودو در سن ۴۳ سالگی به‌عنوان بیست‌ و سومین نخست وزیر کانادا انتخاب شد و همین پنج ماه قبل، اندرو شییِر با ۳۸ سال سن به رهبری حزب فدرال محافظه‌کار برگزیده شد و جایگزینِ رانا اَمبرُز، رهبر موقت حزب پس از استعفای هارپر، شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند وجود سیاستمداران جوان در دستگاه دولت، ممکن است میزان مشارکت جوانان در انتخابات را افزایش دهد. چنان‌که حضور ترودوی جوان در انتخابات فدرال ۲۰۱۵ به‌طور چشمگیری مشارکت جوانان را در آن دوره افزایش داد. هرچند یکی از مهم‌ترین عوامل پیروزی ترودو، عزم جزم مردم برای خلاصی از هارپر بود، جوانی و محبوبیت وی را نیز نباید نادیده گرفت. و حال برخی معتقدند آمدنِ جاگمیت سینگ به میدان، زنگ خطری برای جاستین ترودو است؛ او دیگر تنها سیاستمدار جوان و جذاب کانادا نیست، خصوصاً که در جامهٔ عمل پوشاندن به برخی وعده‌های انتخاباتی‌اش نیز، موفق نبوده است.

از طرف دیگر، هستند بسیاری که سینگ نتوانسته است دلشان را برباید، به‌دلیل همان عمامه‌ای که بر سر دارد، بسیاری از همین جامعهٔ خودمان. درکِ چرایی‌اش چندان دشوار نیست؛ لابد جاگمیت سینگِ عمامه‌به‌سر نمی‌تواند سیاست را جدا از دین بداند. آن عمامهٔ بلند که با ظرافت تمام پیچیده شده و اغلب با رنگ‌های تند زیبا جلوه‌نمایی می‌کند، نشانه‌ای است که نمی‌توان ندیدش، اما اغلب، مردم عادی در چهرهٔ شش‌تیغه و آراستهٔ فردی چون اندرو شییِر، رهبر حزب محافظه‌کار، نشانی از مذهب نمی‌یابند، غافل از آنکه این مسیحی ۳۸ ساله با پنج فرزند یکی از هوادارانِ سرسخت لغو قانون سقط جنین است… یا اگر به چهرهٔ تروریسم در دنیا بنگریم، بی‌تردید با تبار خاورمیانه‌ای،  پوست‌های تیره و ریش‌های بلند گره خورده است، و اگر مرد بازنشستهٔ پولداری در لاس وگاس ده دقیقهٔ تمام صدها نفر را به رگبار ببندد، حتماً می‌بایست دنبال ایسمِ دیگری برای توجیه آن عمل وحشت‌برانگیز و جنایت‌کارانه بگردیم.

در محاسن و معایب انتخاب رهبری چون سینگ بحث‌های بسیاری شده است و خواهد شد، اما ضمن آنکه شایسته است بردبار باشیم تا وی عملکرد خود را به همگان نشان دهد، فراموش نکنیم که انتخاب یک سیک عمامه‌به‌سر به‌عنوان رهبر یک حزب فدرال، در کانادایی که تنها دو سه دهه قبل دادگاه عالی رأی داد به آنکه پلیس می‌تواند به‌جای کلاه رسمی آرسی‌ام‌پی، عمامه به سر گذارد، تحولی مهم است برای ما مهاجرانِ در اقلیت؛ به فال نیک بگیریم‌اش.