در موارد خاص زیر درمان زودهنگام ارتودنسی برای بچه‌ها پیشنهاد می‌گردد:
۱- Crossbite
حالتی که فک بالا در مقایسه با فک پائین کوچک‌تر از حد نرمال باشد و دندان‌های فک بالا نسبت به فک پائین حالت «کراس بایت» پیدا کنند. در بعضی موارد فک پایین بچه‌ها به‌سمت راست یا چپ منحرف می‌شود که باعث رشد غیرمتوازن فک پائین می‌گردد. درمان به‌موقع توسط ارتودنتیست می‌تواند به رابطهٔ صحیح بین فک بالا و پائین کمک کند و از احتمال نیاز به جراحی فک و صورت در بزرگسالی جلوگیری نماید.
۲- Significant Overbite
در مواردی که «اُوربایت» بیش از ۵ تا ۶ میلی‌متر باشد، مشورت با متخصص ارتودنسی ضروری است. استفاده از یک‌سری وسایل ارتودنسی مانند twin block می‌تواند کمک چشمگیری در بهبودی وضعیت «اُوربایت» در کودکانِ در حال رشد نماید و در نهایت از کشیدنِ دندان‌های دائمی و یا جراحی فک‌ها جلوگیری شود.
«اُوربایت» غیرنرمال در بزرگسالان فقط با کشیدنِ دندان‌های دائمی و یا جراحی فک تصحیح می‌گردد.
۳- Underbite
در مواردی که فک بالا کوچک‌تر از فک پائین و رشد فک پائین طبیعی باشد، درمان «آندربایت» از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این نوع درمان در ایجاد رابطهٔ صحیح بین دندان‌های جلوی بالا و پائین و سلامت دندان‌ها کمک فراوانی می‌کند.
۴- Open-bite
مکیدن انگشت شست یکی از عادت‌های رایج بین کودکان خردسال است. این عادت می‌تواند توازن بین دندان‌ها را برهم بزند و باعث ایجاد مشکل «اوپن‌بایت» گردد. عدم توقف این عادت می‌تواند مشکلی جدی در نحوهٔ رشد و قرارگرفتن دندان‌ها و همچنین فک بالا و پایین ایجاد کند.
۵- Significant Crowding
این حالت زمانی رخ می‌دهد که فضای کافی برای همهٔ دندان‌های دائمی وجود نداشته باشد و کمبود فضا معمولاً بیش از ۷ تا ۸ میلی‌متر باشد.
برای رفع این مشکل، کشیدن تعدادی از دندان‌های شیری و متعاقباً تعدادی از دندان‌های دائمی پیشنهاد می‌گردد. به این طرح درمان سریال اکسترکشن (Serial Extraction) می‌گویند.
۶- Missing Teeth
امروزه نداشتن یک یا دو جوانه دندان‌های دائمی در بچه‌ها بسیار شایع است. تشخیص این موضوع در سنین پائین‌تر کمک فراوانی در تصمیم‌گیری و طرح درمان این مشکل می‌نماید. در اکثر موارد به نفع بیمار است که دندان‌های شیری در سنین پائین کشیده شوند تا جای آن‌ها با حرکت دندان‌های دائمی جایگزین گردد.