تالین ساهاکیان – آلمان
زمین در حال گرم و گرم‌تر شدن است. زمین هر روز آلوده‌تر از روز قبل است. منابع زمین رو به پایان‌اند. هر روز گونه‌های بی‌شماری نابود می‌شوند. خودِ بشر در خطر نابودی است. برای نجات زمین و ساکنانش چه می‌کنیم؟ آیا جزو افراد مسئولی هستیم که موقع دوش‌گرفتن یا مسواک‌زدن آب کمتری مصرف می‌کنند، یا لامپ‌ها و وسایل الکترونیکی بدون مصرف را خاموش می‌کنند، یا زباله‌ها را با دقت جداسازی می‌کنند، یا تلاش می‌کنند در حد امکان کمتر از وسایل نقلیهٔ استفاده کنند؟ همهٔ این کارها خوب و لازم‌اند ولی آیا کافی هم هستند؟ این پرسش، موضوع اصلی فیلم «توطئهٔ گاوی – راز توسعهٔ پایدار» به تهیه‌کنندگی لئوناردو دی‌کاپریو(Leonardo DiCaprio) است.
فیلم با یک پرسش آغاز می‌شود: در حالی که بنا بر اطلاعات سازمان ملل و بسیاری از سازمان‌های مستقل، دامداری عامل شمارهٔ یک گرمایش، آلودگی و نابودی منابع زمین است، چرا بزرگ‌ترین سازمان‌های محیط زیست دنیا از جملهGreenpeace ،Sierra Club ،350.org ، AmazonWatch ،NRDC ،Oceana ،The Climate Reality Project در وب‌سایت‌ها یا کمپین‌های خود کوچک‌ترین اشاره‌ای به تأثیرات ویرانگر دامداری و مصرف محصولات حیوانی بر محیط زیست نمی‌کنند؟ برای نمونه:
- چرا این سازمان‌ها به مصرف بی‌رویهٔ آب در شکست هیدرولیکی در ایالات متحده اشاره می‌کنند، ولی در مورد مصرف چند صد برابری آب در صنعت دامداری ایالات متحده سکوت می‌کنند یا دوست دارند این نکته را فراموش کنند که میزان گاز متان آزادشده از هر دو صنعت با هم برابر است؟
- چرا این سازمان‌ها مرتب از مردم می‌خواهند میزان آب مصرفی در زمان دوش‌گرفتن را کاهش دهند، در حالی‌که فراموش می‌کنند به مردم یادآوری کنند میزان آب مصرفی برای تولیدِ فقط یک همبرگر با کل آب مصرفی برای دوش گرفتن یک نفر به مدت دو ماه برابر است یا فقط ۵ درصد آب مصرفی در ایالات متحده به مصرف خانگی و ۵۵ درصد آن به مصرف دامداری می‌رسد؟
- چرا این سازمان‌ها برای مبارزه با گرمایش زمین فقط روی حمل‌ونقل تمرکز کرده‌اند در حالی‌که کل صنعت حمل‌ونقل یعنی مجموع صنایع حمل‌ونقل زمینی، دریایی و هوایی مسئول ۱۳ درصد گرمایش ایجادشده توسط بشر است، ولی دامداری مسئول ۵۱ درصد این معضل است؟
- چرا این سازمان‌ها برای محافظت از جنگل‌های اندونزی کمپین‌هایی برای مبارزه با تولید روغن نخل به روش غیراکولوژیکی دارند ولی اشاره‌ای به دامداری نمی‌کنند در حالی‌که مساحت جنگل‌های نابودشده برای دامداری ۵٫۲ برابر مساحت جنگل‌های نابودشده برای تولید روغن نخل است؟
- چرا این سازمان‌ها به مردم نمی‌گویند یک سوم آب تازهٔ دنیا به مصرف دامداری می‌رسد یا ۴۵ درصد زمین‌های قابل استفادهٔ کرهٔ زمین توسط دامداری اشغال شده است یا دامداری مسئول ۹۱ درصد نابودی جنگل‌های آمازون و همچنین، مهم‌ترین عامل به‌وجودآمدن مناطق مرده در اقیانوس‌ها و نابودی زیستگاه‌ها و گونه‌هاست؟
آنچه مسلم است عدم واکنش سازمان‌های محیط زیست نسبت به دامداری از روی ناآگاهی نیست. آیا سازمان‌های محیط زیست از صنعت دامداری کمک‌های مالی می‌گیرند؟ آیا این سازمان‌ها از درافتادن با صنعت دامداری می‌ترسند یا بیشتر از این می‌ترسند که با درخواست از مردم برای عدم مصرف محصولات حیوانی خود را نامحبوب کنند و حمایت مالی و معنوی مردم را از دست بدهند؟ فیلم، نظرات مختلف را مطرح می‌کند و برداشت را بر عهدهٔ بیننده می‌گذارد.
فیلم توطئهٔ گاوی حرف تازه‌ای را مطرح نمی‌کند ولی مروری ماهرانه و ساده بر واقعیت‌های دامداری و تأثیر آن بر محیط زیست و اجتماع دارد که به نوبهٔ خود بسیار باارزش است:
تأثیر دامداری بر گرمایش زمین
- بر اساس گزارش سازمان نظارت جهانی، دامداری مسئول تولید ۵۱ درصد گازهای گلخانه‌ای است.
- گاوها روزانه ۱۵۰ میلیارد گالن متان تولید می‌کنند. اثر گرمایشی متان در یک دورهٔ ۲۰ ساله ۸۶ بار بیشتر از گاز دی‌اکسید کربن است.
- با کاهش گاز متان تولیدی می‌توان روند گرمایش زمین را به‌طور محسوسی کاهش داد.
- دامداری، مسئول تولید ۶۵ درصد گاز منواکسید دی‌نیتروژن تولیدشده توسط بشر است. اثر گرمایشی این گاز گلخانه‌ای ۲۹۶ برابر گاز دی‌اکسیدکربن است. این گاز تا ۱۵۰ سال در اتمسفر باقی می‌ماند.
- پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ گازهای گلخانه‌ای ناشی از کشاورزی و دامداری ۸۰ درصد و تا سال ۲۰۴۰ گازهای گلخانه‌ای مربوط به تولید انرژی ۲۰ درصد افزایش پیدا کنند.
- حتی اگر از همین امروز مصرف سوخت‌های فسیلی را به صفر برسانیم، با وجود دامداری تا سال ۲۰۳۰ از مرز تعیین‌شدهٔ ۵۶۵ گیگاتن دی‌اکسید کربن (یا گاز معادل) عبور خواهیم کرد.
تأثیر دامداری بر مصرف آب
- در ایالات متحده برای شکست هیدرولیکی (fracking)، سالانه ۷۰ تا ۱۴۰ میلیارد گالن آب مصرف می‌شود که رقم بسیار هنگفتی است ولی برای دامداری سالانه ۳۴ تا ۷۶ تریلیون گالن آب مصرف می‌شود و این چند صد برابر آب مصرفی برای شکست هیدرولیکی است.
- در آمریکا ۵۵ درصد آب قابل مصرف، مستقیم یا غیرمستقیم به مصرف دامداری می‌رسد. مصرف خانگی فقط ۵ درصد از آب مصرفی را تشکیل می‌دهد.
- برای تولید یک پوند (کمتر از نیم کیلوگرم) گوشت گاو، ۲٬۵۰۰ گالن آب مصرف می‌شود.
- برای تولید یک پوند تخم‌مرغ ۴۷۷ گالن آب مصرف می‌شود.
- برای تولید یک پوند پنیر تقریباً ۹۰۰ گالن آب مصرف می‌شود.
- هر کالیفرنیایی در روز ۱٬۵۰۰ گالن آب مصرف می‌کند که بیش از نصف آن مربوط به تولید گوشت و لبنیاتی است که می‌خورد.
- در کل دنیا، ۲۰ تا ۳۰ درصد آب قابل مصرف به مصرف دامداری می‌رسد.
تأثیر دامداری بر مصرف زمین
- یک سوم مساحت یخ‌نزدهٔ کرهٔ زمین به مصرف دامداری و کشت غذای دام می‌رسد.
- یک سوم زمین‌های قابل مصرف تبدیل به بیابان شده‌اند یا می‌شوند و مهم‌ترین دلیل، دامداری است.
- بیش از نصف زمین‌های قابل مصرف آمریکا به مصرف دامداری می‌رسد.
تأثیرات فضولات دامی
- یک مزرعه با ۲٬۵۰۰ گاو شیرده به اندازهٔ یک شهر با جمعیت ۴۱۱ هزار نفر فضولات تولید می‌کند.
- فقط در آمریکا در هر دقیقه ۳٫۵ میلیون کیلوگرم فضولات دامی تولید می‌شود (بدون احتساب حیواناتی که در خارج از آمریکا برای مردم آمریکا پرورش داده می‌شوند یا در مزارع کوچک یا به صورت خانگی پرورش داده می‌شوند و همچنین میلیاردها ماهی پرورشی). با این مقدار مدفوع تولیدشده از حیوانات پرورشی در ایالات متحده، می‌توان کل مساحت تمام شهرهای سانفرانسیسکو، نیویورک‌سیتی، توکیو، پاریس، دهلی نو، برلین، هنگ کنگ، لندن، ریودوژانیرو، دلاویر، بالی، کاستاریکا و دانمارک را پوشاند.
- در آمریکا فضولات دامی ۱۳۰ برابر فضولات انسانی است. هر سال در آمریکا ۱٫۴ میلیارد تن فضولات دامی تولید می‌شود. به ازای هر نفر در آمریکا سالانه ۵ تن فضولات دامی تولید می‌شود.
تأثیر دامداری و پرورش و شکار ماهی‌ها بر نابودی اقیانوس‌ها:
- فعالیت‌های دامداری موجب پیدایش ۵۰۰ منطقهٔ پرنیتروژن مرده در اقیانوس‌های زمین شده است.
- سه چهارم مناطق پُرماهی از ماهی خالی شده‌اند یا در حال خالی‌شدن‌اند.
- اگر به همین روند ادامه دهیم تا سال ۲۰۴۸ اقیانوس‌ها را بدون ماهی خواهیم یافت.
- هر سال ۹۰ تا ۱۰۰ میلیون تن ماهی از اقیانوس‌ها صید می‌شود. تعداد حیوانات شکارشده ۲٫۷ تریلیون برآورد می‌شود.
- به ازای هر کیلوگرم ماهی شکار شده، ۵ کیلوگرم حیوانات دریایی غیرقابل مصرف نیز از آب‌ها بیرون کشیده می‌شود و از بین می‌رود.
- دانشمندان تخمین می‌زنند هر سال ۶۵۰ هزار نهنگ، دلفین و فُک قربانی تورهای ماهیگیری می‌شوند.
- تاکنون ۴۰ تا ۵۰ میلیون کوسه قربانی نخ‌ها و تورهای ماهیگیری شده‌اند.
تأثیر دامداری بر نابودی جنگل‌های بارانی
- دامداری مسئول ۹۱ درصد نابودی جنگل‌های آمازون است.
- در هر ثانیه ۱ تا ۲ جریب جنگل بارانی نابود می‌شود.
- در نتیجهٔ نابودی جنگل‌های بارانی، هر روز ۱۳۷ گونهٔ گیاهی، حیوانی یا حشره نابود می‌شود.
- روند نابودی گونه‌ها که در زمان حاضر اتفاق می‌افتد در ۶۵ میلیون سال گذشته یعنی از زمان انقراض دایناسورها تاکنون، سابقه نداشته است.
- برای تولید روغن نخل تاکنون ۲۶ میلیون جریب جنگل بارانی نابود شده که رقم بسیار بزرگی است، ولی برای دامداری تاکنون ۱۳۶ میلیون جریب جنگل نابود شده است.
- در ۲۰ سال گذشته در برزیل ۱٬۱۰۰ نفر از فعالان زمین که در برابر نابودی جنگل‌ها (عمدتاً توسط صنعت دامداری) قد علم کرده‌اند کشته شده‌اند.
تأثیر دامداری بر نابودی حیات وحش
- سازمان دامداری آمریکا (USDA)، حیوانات درنده مانند خرس‌ها، گرگ‌ها و روباه‌ها را می‌کشد تا حیوانات پرورشی را از گزند آن‌ها محافظت کند.
- در حال حاضر در آمریکا تعداد اسب‌ها و خرهای وحشی اسیر بیشتر از اسب‌ها و خرهای وحشی آزاد است چون دولت سعی دارد منابع مورد استفاده توسط آن‌ها را محدود کند و به حیوانات پرورشی اختصاص دهد.
- تا ده‌هزار سال پیش، ۹۹ درصد حیوانات، وحشی بودند. امروز انسان‌ها و حیوانات پرورشی‌شان ۹۸ درصد جمعیت حیوانی زمین را تشکیل می‌دهند.
تأثیرات اجتماعی دامداری
- فقط در آمریکا دامداری سالانه ۴۱۴ میلیارد دلار هزینهٔ جانبی (سوبسیدها، هزینه‌های درمانی، هزینه‌های زیست‌محیطی و غیره) دارد که ازمالیات مردم پرداخت می‌شود. اگر قرار بود این هزینه‌های پنهان توسط خود صنعت دامداری پرداخت شود، قیمت گوشت و محصولات لبنی سر به فلک می‌کشید.
- دامداری در کل دنیا سالانه ۱۷۰ میلیارد دلار هزینه برای محیط زیست به بار می‌آورد.
- ۸۰ درصد آنتی‌بیوتیک تولیدشده در آمریکا به مصرف دامداری می‌رسد.
- هر سال در دنیا مجموعاً ۷۰ میلیارد حیوان پرورش داده می‌شوند (بدون احتساب ماهی‌ها و حیوانات دریایی). هر ساعت در دنیا ۶ میلیون حیوان برای غذا کشته می‌شوند.
- هر روز ۵٫۲ میلیارد گالن آب به مصرف کل مردم دنیا می‌رسد و ۴۵ میلیارد گالن آب به مصرف کل گاوهای پرورشی در دنیا.
- هر روز در دنیا ۲۱ میلیارد پوند غذا به مصرف کل مردم زمین می‌رسد و ۱۳۵ میلیارد پوند غذا به مصرف گاوهای پرورشی.
- در حال حاضر غذای کافی برای سیرکردن ۱۰ میلیارد جمعیت بشر تولید می‌شود (البته اگر جمعیت بشر دست از مصرف محصولات حیوانی بکشد).
- ۵۰ درصد غلات کشت‌شده در دنیا به مصرف دام‌ها می‌رسد.
- ۸۲ درصد کودکان قحطی‌زده در کشورهایی زندگی می‌کنند که غذای تولیدشده در آن‌ها به مصرف دام‌ها می‌رسد و این حیوانات در کشورهای غربی خورده می‌شوند.
- با کشت گیاهان به جای دامداری در یک زمین می‌توان ۱۵ برابر پروتئین بیشتر تولید کرد.
- یک آمریکایی متوسط هر ساله ۲۰۹ پوند (۹۴ کیلوگرم) گوشت مصرف می‌کند.
- هر روز ۲۲۸ هزار نفر به جمعیت کرهٔ زمین افزوده می‌شود.
- برای تولید غذای سالانهٔ لازم برای یک فرد وگن، یک ششم جریب زمین کافی است. برای تولید غذای سالانهٔ یک فرد گیاه‌خوار نصف جریب زمین (سه برابر زمین لازم برای یک فرد وگن) و برای تولید غذای سالانهٔ یک فرد همه‌چیزخوار سه جریب زمین (۱۸ برابر زمین لازم برای یک فرد وگن) لازم است.
- از ۱٫۵ جریب زمین می‌توان ۳۷٬۰۰۰ پوند غذای گیاهی به‌دست آورد. از همین زمین می‌توان فقط ۳۷۵ پوند گوشت به دست آورد.
تأثیرات تغذیهٔ وگن برمحیط زیست
هر فرد با رو آوردن به تغذیهٔ وگن:
- تولید گازهای گلخانه‌ای را به نصف می‌رساند.
- مصرف نفت را به یک یازدهم کاهش می‌دهد.
- مصرف آب را به یک سیزدهم کاهش می‌دهد.
- زمین مصرفی برای تولید غذای خود را به یک هجدهم کاهش می‌دهد.
به عبارت دیگر، یک فرد وگن هر روز:
- ۱٬۱۰۰ گالن آب صرفه‌جویی می‌کند.
- ۴۵ پوند غلات کمتر مصرف می‌کند.
- از نابودی ۲٫۷۸ مترمربع جنگل خودداری می‌کند.
- از گرمایشی معادل ۹ کیلوگرم گاز دی‌اکسیدکربن جلوگیری می‌کند.
- جان یک حیوان را نجات می‌دهد.
چه اتفاقی می‌افتد اگر همه به شیوهٔ زندگی وگن رو بیاوریم؟
اگر همه به مصرف محصولات حیوانی پایان دهیم:
- نیاز به پرورش حیوانات از بین می‌رود.
- قسمت زیادی از زمین‌های اختصاص یافته به کشت غذای دامی می‌توانند دوباره به جنگل و زیستگاه‌های حیوانات تبدیل شوند.
- در مصرف آب به‌طور قابل توجهی صرفه‌جویی خواهد شد.
- رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها از آلودگی پاک خواهند شد و زندگی به آن‌ها باز خواهد گشت.
- گرمایش زمین را می‌توان تا حدود زیادی کنترل کرد.
- انسان‌ها سالم‌تر خواهند بود.
- نیازی به آزار، شکنجه و کشتار حیوانات نخواهد بود.
- می‌توان به شیوهٔ مؤثرتری با گرسنگی در جهان مقابله کرد.
این لیست ادامه دارد و بسیار بلند است… آیا این‌همه تأثیرات مثبت در زندگی ساکنان زمین و از جمله خود ما ارزش تلاش برای تغییر را ندارد؟ فیلم با اظهار واقعیت مهم دیگری ختم می‌شود:
ما می‌توانیم تغییر کنیم. ما باید تغییر کنیم.
برای تماشای فیلم…
فیلم «توطئهٔ گاوی…» بدون شک ارزش تماشاکردن و تأمل را دارد. برای دیدن فیلم کامل به این سایت بروید:
http://www.cowspiracy.com
خلاصه‌ای از فیلم را در اینجا ببینید:
برای پیگیری و مطالعهٔ منابعی که در فیلم از آن‌ها استفاده شده است به این صفحه مراجعه کنید: