ژوبین غازیانی
همیاران عزیز،
سلام. امروز می‌خوام شما رو تو یه تجربهٔ شیرین سهیم کنم. طبق تحقیق و البته دیدنِ گزارش تصویری‌ای که یکی از همیاران خوب در صفحهٔ شخصی‌شون گذاشته بودن، روز یکشنبه ۱۸ آوریل ۲۰۱۶ به همراه همسرم و دوستانی خوب، تصمیم گرفتیم به دیدار لاله‌های زیبای شهر ابتسفورد بریم.
قرار رو برای ساعت ۱۰ تنظیم کردیم و راه افتادیم. مسیر رو در «گوگل مپ» نشانه‌گذاری کردیم و به یاری اون با طی مسیری ۸۰ کیلومتری از مبدأ نورث‌ونکوور به محل «مزرعهٔ گل‌های لاله» رسیدیم. این مسیر ادامه اتوبان ۱ به‌سمت شرقه که از «کوکئیتلم» رد می‌شه، به‌سمت «لنگلی» و بعد از ردشدن از نزدیکی مسیر فرعی مرز آمریکا به ابتسفورد ادامه پیدا می‌کنه.
وقتی به مزرعه می‌رسیم، مسیر علامت‌گذاری شده و خودبه‌خود به خطوط مجزایی راهنمایی می‌شیم تا کمتر در صف معطل بمونیم. موقع ورود برای هر نفر مبلغ ۵ دلار و برای ماشین هم با توجه به اندازهٔ کوچک ماشین ۵ دلار پرداخت کردیم و به محل پارکینگ اونجا راهنمایی شدیم.
افراد زیادی با پوشیدن لباس متحد در اون منطقه وجود دارند و خودروها رو برای توقف در محل‌های ازپیش‌تعیین‌شده راهنمایی می‌کنن. از همون ابتدا روح آدم از دیدن این همه رنگ به وجد میاد. لاله‌ها در رنگ‌ها و نژادهای گیاهی مختلف به‌طور منظم کاشته شدن و مسیر هم طناب‌کشی شده تا بازدیدکنندهها رو هدایت کنه.
بازدیدکنندهها از ملیت‌های مختلف در کنار هم سعی در رعایت مقررات و هشدارهای روی تابلوها دارند تا به گل‌ها صدمه‌ای وارد نشه. نکتهٔ قابل توجه اینه که در مکان‌های مختلف تابلوهایی چوبی برای گرفتنِ عکس یادگاری نصب شده و مردم با رعایت نوبت برای عکس گرفتن حقوق همدیگه رو رعایت می‌کردن. این فرهنگ واقعاً قابل ستایشه و رعایتش نشونه‌ای از توجه به دیگر انسان‌ها.
یکی از «کرتها» رو که مشخص بود عمر لاله‌ها در اون بیشتره، برای چیدنِ گل در نظر گرفته بودن و اگر کسی دوست داشت گل بچینه، می‌تونست از اون منطقه انتخاب کنه و با مراجعه به باجه‌ای که برای دریافت پول مشخص شده بود، بهای گل رو پرداخت کنه و به خونه ببره.
بازدیدکنندهها در کمال آرامش از محل پیاده‌روها مسیر رو ادامه می‌دن و در حقیقت کل مزرعه رو دور می‌زنن و با گل‌ها عکس یادگاری می‌ندازن. و اما نکته‌هایی که به‌نظرم میاد می‌تونه سفری خوب رو براتون به ارمغان بیاره، تو این قسمت باهاتون درمیون می‌ذارم:
– چیزی که در ابتدای ورود جلب توجه می‌کنه، منطقه‌ای جدا در کنار مزرعه است که در اون خودروهای مجهز، خدمات رفاهی ارائه می‌دن. محلی برای فروش آب و نوشابه و آب‌میوه و غذاهایی مثل برگر و هات داگ و… اما اگر می‌تونید، شب قبل از سفر بطری آب معدنی کوچک رو در فریزر بذارید تا یخ بزنه و با خودتون همراه ببرید، چون از محل گل‌ها تا فروشگاه‌های سیار اونجا، پیاده‌روی زیادیه و ممکنه تحمل تشنگی و پیاده‌روی برای بچه‌هاتون کمی سخت باشه.
– سعی کنید وسط هفته به این محل برید و یا اینکه صبح زود در روزهای تعطیل، چرا که ما ساعت حدود ۱ بعدازظهر که در مسیر برگشت بودیم، صف طویل چند کیلومتری در سمت دیگهٔ اتوبان برای ورود ساخته شده بود و طبیعتاً انتظار در این صف در روزهای گرم سخت خواهد بود. – بوته‌های لاله در انواع و اقسام رنگ‌ها و مدل‌ها برای فروش در مزرعه موجوده. – برای اینکه بتونید از صف خروج از پارکینگ و ورود به اتوبان زودتر رهایی پیدا کنید و سریع‌تر به ونکوور برگردید، می‌تونید از سمت شمالی جادهٔ کنارهٔ مزرعه (N Parallel Rd) نزدیک به یک کیلومتر به سمت شرق ادامه بدید و از طریق پل (Atkinson Rd) راحت‌تر واردِ اتوبان ۱ غرب بشید.
– برای پرداخت پول پارکینگ و ورودی می‌تونید هم به صورت نقدی و هم کارت این کار رو انجام بدید. اما برای خرید از فروشگاه‌های سیار بهتره که پول نقد با خودتون داشته باشید. – ما تجربهٔ خوب دیگری هم در اون روز داشتیم و اون اینکه برای خوردنِ غذای کمی که با خودمون به صورت پیک‌نیکی برده بودیم، به شهر ابتسفورد رفتیم و در کنار دریاچهٔ زیبای Mill Lake ناهار رو خوردیم. در اون محل هم دستشویی تمیز و هم صندلی و میز برای استراحت و کمپینگ وجود داره. این رو هم باید اضافه کنم که اگر با باک خالی بنزین رفتید اون سمت، می‌تونید از بنزین‌های ارزونِ اون منطقه یه باک پر کنید که می‌دونم لذت خواهید برد. بنزین در اون روز هر لیتر ۹۹ سنت بود.
امیدوارم که بتونید تا زمانی که گل‌ها تازه‌اند و هوا هنوز زیاد گرم نشده به این محل سفر کنید و از زیبایی‌های اون لذت ببرید.