سیما غفارزاده – ونکوور
روز جمعه ۱۲ مارس ۲۰۲۰، به‌منظور بحث و گفت‌وگو دربارهٔ واکنش به وضعیت فعلی کووید-۱۹ و ارائهٔ راهنمایی و پشتیبانی به فعالان جامعهٔ ایرانی در سطح استان بی‌سی، جلسه‌ای تلفنی با حضور آدریان دیکس (Adrian Dix)، وزیر بهداشت استان، و دکتر پنی بلم (Dr. Penny Ballem)، رئیس هیئت مدیرهٔ ادارهٔ بهداشت منطقهٔ ساحلی ونکوور (Vancouver Coastal Health)، نوین گرن، مدیر ارتباطات راهبردی و روابط ذی‌نفعان در دولت بی‌سی، به‌عنوان رئیس جلسه و با حضور نمایندگانی از قشرهای گوناگون جامعهٔ ایرانی از جمله رسانه‌ها، پزشکان، روان‌شناسان و فعالان اجتماعی و سیاسی، برگزار شد.
در این جلسه، ابتدا آدریان دیکس ضمن تشکر از افرادی که تلفنی حضور به‌هم رسانده بودند، اشاره کرد که حدود هفت هفته است که تیم اضطراری وزارت بهداشت در واکنش به شیوع ویروس کووید-۱۹ آغاز به کار کرده است که البته زمانی بسیار طولانی به‌نظر می‌رسد ولی با این‌حال، ما هنوز در ابتدای کار هستیم. وی اشاره کرد که جامعهٔ چینی-کانادایی و ایرانی-کانادایی در این میان بیش از همه تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و دولت در تلاش است تا از آنچه در این جوامع می‌گذرد مطلع باشد. او ضمن اشاره به اینکه وزارت بهداشت استان هر روز ساعت ۳:۳۰ بعدازظهر با حضور ایشان و دکتر بانی هنری، مسئول بهداشت استان، به‌طور زنده مردم را در جریان آخرین اخبار در ارتباط با این ویروس قرار می‌دهند، گفت که در حال حاضر [تا جمعه، ۱۲ مارس]، ۵۶ مورد مبتلا به این ویروس در استان بی‌سی تأیید شده است که سه مورد از آنها از کارکنان بیمارستان لاینزگیت‌اند که از طریق بیماران مرکز سالمندان لین‌ولی به این بیماری مبتلا شده‌اند. وی در ادامه گفت که به‌جز افرادی که در دو خانهٔ سالمندان در نورث شور بودهاند، اغلب مبتلایان به این بیماری در استان بی‌سی مسافران چین، ایران یا مصر بودهاند. آدریان دیکس همچنین با مقایسهٔ میزان خطرناکی و واگیرداریِ ویروس کووید-۱۹ در مقایسه با آنفلوآنزا و دیگر انواع ویروس کرونا مانند سارز، گفت که با مطالعاتی که روی بیش از ۷۵٬۰۰۰ بیمار در چین انجام شده، بیشترین خطر متوجه افراد بالای ۸۰ سال است که معمولاً بیماری‌هایی دیگری از قبل دارند و میزان مرگ‌ومیر در آنها حدود ۱۴ تا ۱۵ درصد است. وی اضافه کرد که تمرکز اصلی وزارت بهداشت روی این دسته از بیماران است. او در ادامه گفت که گرچه افراد زیر ۴۰ سال نیز به این بیماری مبتلا می‌شوند، ولی میزان مرگ‌ومیر در بین آنها بسیار پایین و تقریباً معادل درصد مرگ‌ومیر از آنفلوآنزا است. سپس وی جمع‌بندی کرد: «این بیماری بیشتر افرادی را که از پیش بیماری‌های دیگری دارند، افرادی مانند من که دیابت دارند و همچنین افراد سالمند را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین، همهٔ افراد به یکسان تحت تأثیر این بیماری قرار نمی‌گیرند.» او در ادامه اضافه کرد که دولت بی‌سی بسیار جلوتر از دولت‌های دیگر تست این ویروس را ایجاد کرد و زمانی که دولت بی‌سی هزاران تست به انجام رسانده بود، در ایالت واشنگتن تنها ۳۱ تست انجام شده بود. این استراتژی دولت بی‌سی بوده است که سریع واکنش نشان دهد، موارد ابتلا را شناسایی و محدود کند و تلاش نماید تا میزان شیوع در استان را به حداقل برساند. دیکس با اشاره به اینکه در حال حاضر تست کافی در آمریکا انجام نمی‌گیرد، گفت اطلاعات درستی از میزان مبتلایان نیز در دست نیست، و این برای ما که در جوار این کشور هستیم، نگرانی بزرگی است. وی اضافه کرد: «و شما بارها شنیده‌اید که چه باید کرد. مرتب دست‌ها را باید شست. در صورت داشتن علائم بیماری، باید در خانه ماند، و در صورتی که مسافری از ایران و حال از هر کشوری در دنیا، وارد خاک کانادا می‌شود، بایستی به‌مدت ۱۵ روز خود را قرنطینه کند. و باید از شرکت در تجمعات بیش از ۲۵۰ نفری (این تعداد در روز دوشنبه ۱۶ مارس به ۵۰ نفر کاهش یافت) خودداری کرد، کما اینکه تعداد بسیار زیادی از برنامه‌های نوروزی نیز به‌همین دلیل لغو شد.»
آدریان دیکس با تأکید روی این موارد گفت که همکاری تک تک آحاد مردم در رعایت این نکات چقدر مهم است، چرا که دولت با تمام قوا تلاش دارد میزان شیوع را به حداقل برساند تا سیستم بهداشت بتواند پاسخگو باشد و این مهم بدون همکاری و توجه مردم امکان‌پذیر نیست. وی در خاتمه از مردم خواست که در استفاده از خدمات تماس با شمارهٔ ۸۱۱ صبور و بردبار باشند چرا که افراد بسیار زیادی این روزها با این مرکز تماس می‌گیرند و دولت در صدد افزایش ظرفیت پاسخگویی برای این‌گونه تماس‌ها و همچنین انجام تست‌ها است. وزیر بهداشت همچنین از مردم خواست که بدون تماس و هماهنگی قبلی برای انجام تست مراجعه نکنند.
پس از سخنان وزیر بهداشت، دکتر پنی بلم نیز ضمن تشکر از حضور فعالان جامعهٔ ایرانی در این نشست تلفنی و تشکر از تلاش‌های وزیر بهداشت برای مهار و مبارزه با ویروس کووید-۱۹، توضیحاتی دربارهٔ فعالیت‌های کنونی ادارهٔ بهداشت منطقهٔ ساحلی ونکوور داد و گفت که کارکنان این اداره به‌شدت مشغول کارند و برای تسریع امور به‌طور مداوم با بیمارستان‌ها و پزشکان خانواده در ارتباط‌اند.
سپس نوبت به پرسش و پاسخ رسید. اولین سؤال از طرف رسانهٔ همیاری به این شرح بود: «خانمی از نورث ونکوور با ما تماس گرفت و اظهار داشت که همسر ایشان قرار است به‌زودی از ایران برگردد، اما مدیر ساختمان به ایشان گفته است که همسرش نمی‌تواند به خانه‌اش – ولو برای قرنطینهٔ ۱۴ روزه – بازگردد چرا که وی نگران سلامتی کل افراد ساکن در آن ساختمان است. سؤال این است که آیا این درخواست قانونی است؟ و اگر قانونی‌ست، مردم در چنین شرایطی چه باید بکنند و آیا دولت برنامهای برای کمک به این افراد دارد؟»
وزیر بهداشت در پاسخ به این سؤال گفت: «در رابطه با این مورد خاص، شما می‌توانید اطلاعات این شخص را به نوین بدهید تا پیگیری‌های لازم انجام گیرد، اما واقعیت این است که در چنین شرایط چالش‌برانگیزی انتظار این است که مردم سعی کنند با دلسوزی و سخاوت برخورد کنند. البته وقتی مردم تحت فشار و استرس‌اند، ما مطمئن نیستیم که همه این‌چنین عمل کنند. کار درست این است که دربارهٔ این ویروس اطلاعات خوب و درست به‌دست آورد. اطلاعات خوب یعنی آنکه بدانیم طبیعت این ویروس چیست. طبق تحقیقاتی که شده، این ویروس تنها با تماس نزدیک است که انتقال می‌یابد و چنین نیست که افراد مبتلا در خانهٔ خود آن را به دیگر افراد همان ساختمان انتقال دهند. و برای همین است که موضوع قرنطینه بسیار مهم است. لازم به تأکید است که ما محل زندگی این افراد را آشکار نمی‌کنیم و اطلاعات شخصی آنها را محفوظ می‌داریم، برای همین از مردم می‌خواهیم که خودشان صادقانه به ما رجوع کنند. در این مورد خاص البته به‌نظر می‌رسد که موضوع حریم خصوصی نقض شده است و نوین موضوع را در تماس با شما، پیگیری خواهد کرد.»
سپس نوبت به کیقباد اسماعیل‌پور، مسئول کانون همکاری‌های اجتماعی ایرانیان، رسید که سؤالات و پیشنهاداتی را از این قرار مطرح نمود: «۱- مسافرانی که از مبدأ کشورهای با ریسک بالا می‌آیند، در مبادی ورودی چک اولیه هم نمی‌شوند. چه برنامهای برای کنترل بیشتر این موارد برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا دارید؟ ۲- در مورد تازه‌واردانی که خود را داوطلبانه در خانه قرنطینه می‌کنند، درخواست شده است دولت همکاری نماید تا بتوان به آنها کمک کرد و همان‌طور که نخست‌وزیر اعلام کرد، حقوق دوران قرنطینهٔ خود را نیز از محل کارشان دریافت کنند. ۳- در مورد حضور بچه‌ها در مدارس و خطری که آنها را تهدید می‌کند، بسیاری از مادران خواسته‌اند در صورت امکان تعطیلات بهاری تمدید شود. ۴- مطب‌های بسیاری از پزشکان خانواده فاقد وسایل و امکانات اولیه برای تشخیص اولیه و ارجاع به مراکز بالاتر مثل بیمارستان‌ها، است. این مطب‌ها و کلینک‌ها نیاز دارند به لوازم اولیهٔ ایمنی مجهز شوند تا از ازدحام این افراد در بیمارستان‌ها جلوگیری به‌عمل آید. ۵- همچنین کانون پیشنهاد می‌کند که در برخی از مطب‌های پزشکان اطلاعیه‌هایی زده شود که به‌دلیل نداشتن امکانات حفاظتی نمی‌توانند بیماران با علائم ویروس کرونا را بپذیرند. این موضوع بهتر است به‌طور عمومی به همهٔ مردم اعلام شود تا افرادی که علائم بیماری را دارند، به مطب پزشکان خانواده مراجعه نکنند و باعث آلودگی بیماران دیگر نشوند.»
در پاسخ به سؤالات و پیشنهادات فوق، آدریان دیکس چنین گفت: «در رابطه با مسافرانی که از ایران وارد می‌شوند، ما با هماهنگی‌‌های لازم از طرف دولت فدرال وارد عمل می‌شویم، البته در مورد مسافران ایران که معمولاً با پروازهای غیرمستقیم خود را به اینجا می‌رسانند، در مقایسه با مسافران چین که معمولاً مستقیم می‌آیند، کار مشکل‌تر است. کاری که انجام می‌شود بی‌نقص نیست، اما همان‌طور که اشاره شد، نکتهٔ اصلی و مهم این است که افراد به‌محض رسیدن خود را داوطلبانه قرنطینه کنند. در رابطه با مسئلهٔ تست، فکر می‌کنم ما بیشتر از هر جای دیگری این کار را انجام داده‌ایم، و داریم مراکز مربوطه را بیشتر هم می‌کنیم، ولی باید توجه داشت که اگر کسی علائمی ندارد، نیازی به تست هم ندارد و نباید هم تست بشود. این نکتهٔ بسیار مهمی است چرا که توان ما محدود است و ضمن اینکه اگر کسی علائمی ندارد، تست کردن هم هیچ ارزشی نخواهد داشت. در رابطه با مدارس نیز، خوشبختانه فعلاً تعطیلات بهاری تازه و به‌موقع شروع شده است. ما طی دو هفتهٔ آینده با همکاری و مشورت با مناطق آموزشی و همچنین دکتر بانی هنری، با در نظر گرفتن کلیهٔ فاکتورها موضوع تمدید یا عدم تمدید تعطیلی مدارس را ارزیابی و تصمیم درست، و نه الزاماً عامه‌پسند، را اتخاذ خواهیم کرد.» در ادامهٔ پاسخ به این سؤالات، دکتر پنی بلم گفت: «در رابطه با امکانات و لوازم اولیهٔ پزشکی، ما با تمام توانمان بیمارستان‌های ادارات بهداشت منطقهٔ ساحلی ونکوور و منطقهٔ فرِیزر را تحت نظر داریم که به‌لحاظ امکانات و آمادگی برای شرایط اضطراری، آمادگی‌های لازم را داشته باشند.»
سپس نوبت به پوران پوراقبال، روان‌شناس بالینی، رسید که با اشاره به ترس و اضطراب ناشی از شیوع گستردهٔ ویروس جدید کرونا، گفت: «در صحبت با بسیاری از افراد جامعه، به‌نظر می‌رسد که این موضوع می‌تواند اقشاری را که برای زندگی به حقوق دریافتی ماهانه متکی‌اند یا به‌طور عموم اقشار کم‌درآمد را تحت تأثیر قرار دهد که شاید یکی از راه‌حل‌ها برای این مشکل این باشد که کارفرماها به افرادی که مجبورند خود را قرنطینه کنند، میزان حداقلی را پرداخت کنند. همچنین همان‌طور چندین بار در صحبت‌های پیش از این اشاره شد، موضوع قرنطینهٔ اختیاری است که باید تا جای ممکن نظارت بیشتری بر آن باشد، چرا که هستند افرادی که ممکن است از وضعیت روحی متعادلی برخوردار نباشند و توصیه‌ها و دستورالعمل‌ها را دنبال نکنند. این‌ها موارد برجسته‌ای بوده است که در صحبت با مردم دریافته‌ام.»
آدریان دیکس در پاسخ گفت: «به‌لحاظ مالی، می‌دانم که در گذشته دولت فدرال در موارد مشابه کمک کرده است، به‌طور مثال با افزایش میزان حقوق بیکاری، و البته دیروز هم در همین ارتباط اعلام کردند که کمک خواهند کرد. همچنین امروز نخست‌وزیر فدرال و استان در همین زمینه صحبت کردند و قرار است شرایطی برای افرادی که به‌صورت قراردادی کار می‌کنند و حقوق بیکاری (EI) شامل حالشان نمی‌شود، در نظر گرفته شود. مورد دیگر کمک‌هایی است که افراد جامعه می‌توانند در این شرایط سخت به یکدیگر بکنند. اما این‌ها نباید به‌هیچ‌وجه مانع این بشود که افراد در صورت لزوم خود را قرنطینه نکنند. این کار یک انتخاب نیست، بلکه یک وظیفه است. ضمن اینکه افراد نباید فکر کنند که قرنطینه موجب قطع کامل ارتباطات اجتماعی آنها می‌شود، امروزه با کمک تکنولوژی می‌توان این مرزها را درنوردید. در رابطه با موضوع مشکلات روحی روانی هم درست است، فشارهای چنین بحرانی روی افراد عادی هم می‌تواند تأثیر منفی داشته باشد… همان‌طور که اشاره شد، مهم‌ترین نکته در این میان همبستگی و کمک افراد در جامعه به یکدیگر است در این شرایط دشوار.»
سپس فرناز عدالت، فعال اجتماعی، سؤال خود را مطرح کرد: «در رابطه با افرادی که از ایران می‌رسند، مرتب از دو هفته قرنطینهٔ اختیاری صحبت می‌شود، خیلی هم عالی و درست، همه باید این کار را بکنند. اما سؤال این است که خیلی از این افرادی که از راه می‌رسند، اصلاً اطلاع ندارند که باید این کار را بکنند. به‌طور مثال، با دوستی صحبت می‌کردم که چند ساعت پیش به تورنتو رسیده است و می‌گفت که فقط از او پرسیده‌اند که آیا تب یا علائم دیگری دارد یا نه، کسی به او نگفته است که باید خود را قرنطینه کند و او هم نمی‌دانسته است. وقتی به او گفتم که باید این کار را انجام دهد وگرنه گویا ممکن است تا یک میلیون دلار جریمه بشود، گفت ولی من که چیزی را امضا نکرده‌ام. این سؤال بسیار خوبی است؛ چطور می‌توان افراد را برای عدم انجام کاری توبیخ کرد بدون آنکه اول به آنها گفته شود که چه باید بکنند؟»
آدریان دیکس در پاسخ گفت: «اجازه بدهید شفاف بگویم و شما هم می‌توانید این را برای دوست خود در تورنتو توضیح دهید. دوست شما باید که خود را ۱۴ روز قرنطینه کند. شما می‌توانید به او بگویید که من این را گفته‌ام. و اینکه شما در این تماس تلفنی چنین شنیدید و همچنین به هر کس دیگری که لازم است این را بگویید. البته من متوجه‌ام که الزاماً همه این را نمی‌دانند و دولت فدرال می‌تواند در مرزها بهتر عمل کند، این را هم باید در نظر گرفت که پروازها از ایران مستقیم نیست و ردیابی آنها کار آسانی نیست، ولی این یک وضعیت اضطراری جهانی است؛ و وظیفهٔ همهٔ ماست که این را به دیگران بگوییم. این تنها کار و وظیفهٔ دولت نیست، بلکه این وظیفهٔ همهٔ ماست.»
سؤال بعدی از سارا صابری، پاتولوژیست، بود: «این سؤالی است که بارها و بارها از من شده است، و من هم پاسخ داده‌ام، اینکه چرا تست در مرز ورودی انجام نمی‌پذیرد، اینکه بدون داشتنِ علائم، تست کار بیهوده‌ای است و بار سنگینی بر دوش سیستم درمان و بهداشت می‌گذارد، تستی که ممکن است نتیجه‌اش منفی باشد، اما علائم بیماری تازه در انتهای زمان دو هفته قرنطینه خود را نشان دهد. ولی خواهشم این است که شما این را یک بار دیگر به‌طور شفاف برای مردم توضیح دهید.»
آدریان دیکس در پاسخ گفت: «ممنون از اینکه چنین نکتهٔ مهمی را مطرح کردید. بدترین چیز این است که اطلاعات اشتباه به مردم داد. و این نکتهٔ کاملاً درستی بوده که شما برای مردم توضیح داده‌اید و من از شما بسیار سپاسگزارم.» همچنین دکتر پنی بلم در پاسخ به سارا صابری گفت: «شما به‌درستی می‌دانید که علم چه می‌گوید. من فکر می‌کنم موضوع تست و اطلاعات مربوط به آن و همچنین آگاهی‌رسانی به مردم در این زمینه، رو به تحول است و گسترده‌تر می‌شود. بر اساس سؤالاتی که دریافت می‌کنیم، می‌دانیم که مردم در این‌باره کمی سردرگم‌اند و ما باید به هر نحوی که می‌توانیم، مانند انتشار ویدیو، وب‌سایت‌های مختلف، فایل‌های اطلاع‌رسانی و به‌روزرسانی‌هایی که وزیر بهداشت و دکتر بانی هنری انجام می‌دهند، مردم را آگاه کنیم تا منطق این موضوع را درک کنند.»
سپس بهزاد عبدی، رئیس انجمن فرهنگی ایرانیان ترای‌سیتی، سؤال خود را به این شرح مطرح نمود: «با افزایش تعداد افرادی که در شرایط فعلی از ایران بازمی‌گردند و می‌بایست خود را قرنطینه کنند، ما با مشارکت تعدادی داوطلب گروهی تشکیل دادیم تا به این افراد و خانواده‌ها کمک کنیم. در حال حاضر، ما بیش از ۱۰۰ داوطلب داریم و به این دسته از افراد که خود را قرنطینه کرده‌اند، خدماتی مانند خرید و رساندن مواد غذایی و لوازم ضروری به آنها را در سرتاسر ونکوور بزرگ، می‌رسانیم. در این زمینه ما با چالش‌هایی مواجه‌ایم که برخی از آنها را ذکر می‌کنم. یکی از این چالش‌ها، مسئلهٔ رسیدن مسافران از فرودگاه به مکان قرنطینه‌شان است. ما تماس‌های زیادی از ایران دریافت می‌کنیم که در رابطه با این مسئله از ما سؤال می‌کنند. برخی از این‌ها از تاکسی یا وسایل نقلیهٔ عمومی استفاده می‌کنند و ما به آنها توصیه می‌کنیم که حتماً دستکش و ماسک استفاده کنند و اگر نیاز داشته باشند، ما این آیتم‌ها را به ایشان در فرودگاه می‌رسانیم. و البته هستند کسانی که به هر دلیلی نمی‌توانند از تاکسی یا وسایل نقلیهٔ عمومی استفاده کنند که ما سعی می‌کنیم با کمک داوطلبانمان به‌نحوی این مشکل را برایشان حل کنیم. موضوع دیگر مکانی است که این افراد باید قرنطینه شوند، چون بعضی از این افراد باید محلی را اجاره کنند، ولو موقت، و اغلب این‌گونه جاها وقتی می‌فهمند که آن افراد قرارست از ایران برسند، مایل به اجاره دادن نیستند یا آنکه حتی جاهایی مثل هتل‌ها رزرو قبلی را هم لغو می‌کنند، و این خود معضلی است، چون اگر این افراد نتوانند محلی را برای اسکان پیدا کنند، خطری خواهد بود برای دیگر افراد. و نکتهٔ آخر اینکه ما نیاز به خدمات پزشکان فارسی‌زبان داریم که به سؤالات این افراد پاسخ دهند. ما خط تلفن مخصوصی برای این کار در نظر گرفته‌ایم که این‌ها بتوانند تماس بگیرند و سؤالات خود را بپرسند.»
دکتر پنی بلم در پاسخ گفت: «در ارتباط با خدمات مشاورهٔ پزشکی، باید بگویم که ما در حال گسترش خدمات پزشکی مجازی در سطح استان هستیم، به این معنا که شما بتوانید بدون رفتن به مطب دکترها، سؤالات خود را بپرسید و مشاوره بگیرید. در رابطه با پزشک فارسی‌زبان، این موضوعی است که من باید با مسئولان بهداشت و درمان درباره‌اش صحبت کنم، و این احتمالاً یکی از مؤثرترین راهکارهاست برای آنکه افراد بتوانند از طریق صحبت با دکترها یا پرستارهای هم‌زبان خود، مشاورهٔ لازم را بگیرند. در رابطه با موضوع رساندن مسافران از فرودگاه به محل قرنطینه و تأمین لوازمی مانند دستکش و ماسک برای این افراد، این موضوعی است که باید با فرودگاه دربارهٔ آن صحبت بشود. به‌هر حال، این‌ها همه پیشنهادات خوبی هستند برای آنکه ما بررسی و لحاظ کنیم.»
و سؤال آخر از طرف کتایون رهنوردی، پزشک خانواده، بود: «من در مراکز گوناگونی از جمله هر دو خانهٔ سالمندان لین‌ولی در نورث ونکوور و هالی‌برن در وست ونکوور کار می‌کنم و همچنین منعکس‌کنندهٔ نظرات حدود ۱۰۰ نفر از جامعهٔ پزشکان و متخصصان فارسی‌زبان هستم. با وجود وقت کمی که دارم تنها به رئوس پیشنهاداتمان، و نه مشکلاتمان، اشاره‌ای می‌کنم. ما همه معتقدیم یکی از این کارها بهتر است انجام شود: اجباری شدن قرنطینه، چرا که هر روز شاهد مراجعانی هستیم که خود را قرنطینه نکرده‌اند، اگرچه متوجه مشکلات قانونی و اخلاقی و اجتماعی این اقدام هستیم و اگر چنین چیزی مقدور نیست، دست‌کم روی mass screening یا اقداماتی برای ضدعفونی در فرودگاه‌ها انجام پذیرد. مسئلهٔ دیگر به‌کارگیری/استخدام کارکنان فارسی‌زبان اعم از دکتر و پرستار برای پاسخگویی به سؤالات تلفنی مردم است. و در آخر برای بالابردن همکاری مردم در اجرای اصول بهداشتی، اگر ما بتوانیم پیام‌هایمان را از طریق رادیو و تلویزیون به گوش مردم برسانیم، آنها به‌طور شفاف‌تری پیام‌ها را دریافت خواهند کرد.»
آدریان دیکس در پاسخ گفت: «فکر می‌کنم در مورد مسئلهٔ تست کردن حرف زدیم و من دیگر خیلی روی آن تمرکز نمی‌کنم. فکر می‌کنم آنچه ما در بی‌سی داریم سعی می‌کنیم انجام دهیم، یعنی یکی از مؤثرترین کارها که تا به امروز ثابت شده، حساب کردن روی واکنش‌ها و پاسخ‌های سیستم بهداشت عمومی است. افراد زیادی در دنیا هستند، که نیازی نیست به شما بگویم برخی از آنها کیستند، ولی آنها از ما می‌خواهند که پروازها را به روی دنیا قطع کنیم، ولی ما فکر نمی‌کنیم این پاسخ مؤثری باشد. ما فکر می‌کنیم بها دادن به چنین معیارهایی، موجب از دست رفتن اعتمادبه‌نفس و اطمینان خاطر می‌شود. من فکر می‌کنم تأثیر قابل توجهی که این مسئله روی جامعهٔ ایرانی-کانادایی دارد، به شکل نگرانی روی بسیاری دیگر از جوامع ما انعکاس می‌یابد و این وضعیت پیش‌رونده‌ای است در حال پیچیده‌تر شدن، و آنچه شما با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنید، به‌زودی دیگران نیز با آن مواجه می‌شوند، اگر که تا به‌حال نشده باشند. ما نیاز داریم حس اعتماد، وظیفه و مسئولیت را در جامعه تقویت کنیم. و البته این بسیار چالش‌برانگیز است، ما نمی‌توانیم موضوع فاصله گرفتن از یکدیگر را به زور عملی کنیم. البته برای افرادی که تستشان مثبت است، موضوع فرق می‌کند؛ آنها مراقبت‌های لازم را از سیستم دریافت می‌کنند، اما در رابطه با دیگر افراد باید تأکید کنم که این‌ها خودشان باید حس مسئولیت‌پذیری داشته باشند و رعایت کنند و البته موافق‌ام که آنها نیاز دارند تا سیستم منابع و امکانات لازم را حتی‌المقدور برایشان مهیا کند. نکتهٔ دیگری که می‌خواهم اشاره کنم این است که ما پیش از این شیوع، تجربهٔ شیوع H1N1 و SARS را در قرن بیست و یکم شاهد بوده‌ایم ولی هرگز چیزی به این گستردگی را تجربه نکرده‌ایم، حداقل من به عمر خود ندیده‌ام، بنابراین آنچه ما نیاز داریم این است که مردم حمایت کنند، سهم خود را انجام دهند و در برابر واکنش به این بحران صبور باشند. کلیدی‌ترین واکنش این است که اگر علائمی دارند در خانه بمانند. می‌دانیم که این کار سختی است، و تازه فشارهای اقتصادی هم به آن اضافه می‌شود، ولی ما داریم سعی می‌کنیم بگوییم که این‌ها را درک می‌کنیم و تلاش داریم کمک کنیم. هرچند، به‌عنوان آحاد جامعه، تک تک افراد هم باید سعی کنند به یکدیگر کمک کنند و من از تمام افرادی که در این تماس تلفنی حاضر شده‌اند و برای همهٔ کارهایی که برای جامعهٔ خود انجام می‌دهند، تشکر می‌کنم.» همچنین دکتر پنی بلم گفت: «من هم از افرادی که در این جلسهٔ تلفنی شرکت کرده‌اند و نظرات و پیشنهادات خوبی که دادند تشکر می‌کنم و حتماً آنها را با مسئولان مطرح خواهم کرد. مردم بدانند که ما با تمام قوا داریم کار می‌کنیم و به‌طور مرتب از طریق وزیر بهداشت و دکتر بانی هنری و دیگر مسئولان اطلاعات را به‌روزسانی می‌کنیم. در رابطه با قرنطینهٔ اجباری باید بگویم این مسئله‌ای است که انجام آن، یعنی ردیابی و تحت نظر داشتن تک تک افراد، کار بی‌نهایت دشوار و پیچیده‌ایست. وقتی ما با شیوعی در این حد گسترده مواجه‌ایم، تنها می‌توانیم روی اطلاع‌رسانی از طریق سیستم بهداشت و درمان و راهنمایی‌هایی که می‌کنند، و همچنین حمایت و همکاری خود مردم برای دنبال کردن این راهنمایی‌ها، حساب کنیم.»
در خاتمه نوین گرن یادآوری کرد که مردم می‌توانند روزانه برنامهٔ زنده‌ای را که ساعت ۳:۳۰ از شبکهٔ سی‌بی‌سی و دیگر شبکه‌های خبری پخش می‌شود و طی آن آدریان دیکس و دکتر بانی هنری آخرین خبرهای مربوط به شیوع این بیماری را در استان به اطلاع عموم می‌رسانند، ببینند و همچنین آخرین اخبار و اطلاع‌رسانی‌ها را از طریق وب‌سایت http://www.bccdc.ca دنبال کنند.