گفت‌وگو با شاهین اطمینان، مؤسس و مدیر اجرایی و تولید خلاقانهٔ پروژهٔ تابستون فستیوال
هومن کبیری پرویزی – ونکوور
عکس‌ها: یاسمین بختیاری
سومین دورهٔ فستیوال «تابستون» پس از دو دوره اجرای موفق در شهرهای سان فرانسیسکو و کلگری، در روزهای ۲۵ و ۲۶ اوت (August) در شهر نورث ونکوور برگزار خواهد شد. به‌همین مناسبت گفت‌وگویی داشتیم با شاهین اطمینان، مؤسس و مدیر اجرایی و تولید خلاقانهٔ این فستیوال، تا کمی از پیشینه و برنامه‌های این جشنواره در ونکوور برای خوانندگان نشریه بگویند.
سلام آقای اطمینان، با سپاس از وقتی که در اختیار ما گذاشتید، لطفاً کمی از خودتان، تحصیلات و پیشینهٔ فعالیت‌های حرفه‌ای‌تان برای خوانندگان ما بگویید.
خواهش می‌کنم. از طرف تیم «تابستون فستیوال» و خودم از شما و تیم خوب و حرفه‌ای‌تان در نشریهٔ «رسانهٔ همیاری» تشکر می‌کنم که فرصت این مصاحبه را ایجاد کردید تا بتوانیم در مورد پروژهٔ بزرگ و مردمی تابستون فستیوال با ایرانیان مقیم شهر زیبای ونکوور ارتباط برقرار کنیم.
من شاهین اطمینان، مؤسس و مدیر اجرایی و تولید خلاقانهٔ پروژهٔ تابستون فستیوال هستم. تهران متولد شدم، مهم‌ترین مدرسه‌ای که مسیر زندگی‌ام را ساخت دبیرستان البرز بود و تا پایان تحصیلات کارشناسی و سن ۲۲ سالگی در تهران زندگی کردم. سال ۲۰۰۴ برای ادامهٔ تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در رشتهٔ مهندسی شیمی/نفت به دانشگاه کلگری رفتم و در ادامه، مدرک دکتری مهندسی نفت را در سال ۲۰۱۳ از این دانشگاه گرفتم. تز دکتری من در مورد اندازه‌گیری آزمایشگاهی و ریاضی نفوذ مولکولی در نمونه‌های نفت سنگین موجود در آلبرتا و همین‌طور نفت شیل بود و مقالاتم در این زمینه موجود است. سال ۲۰۱۳، پذیرش در مقطع فوق دکتری از دانشگاه استنفورد دریافت کردم که بعد از بررسی چندباره تصمیم گرفتم که در مسیر آکادمیک بیشتر قدم برندارم و روی فعالیت‌های فنی کاربردی و کارآفرینی تمرکز کنم. از سال ۲۰۱۳ به‌مدت نزدیک به ۵ سال به‌عنوان محقق ارشد با مؤسسهٔ فناوری و تحقیقات کاربردی استان آلبرتا (Alberta Innovates) مشغول به کار بودم.
برای من کلگری شهری با موقعیت‌های گستردهٔ کارآفرینی با رقابت کم جلوه کرد و در نتیجه در کنار فعالیت فنی خودم، در مدت این چند سال ۴ استارت‌آپ (شرکت‌های نوبنیان با طرح توسعهٔ سریع) تأسیس کردم که یکی از آن‌ها عام‌المنفعه است و بنیاد «پرژین گالف» نام دارد که از سال ۲۰۱۴ شروع به فعالیت کرده و پروژهٔ تابستون فستیوال پروژهٔ اصلی این بنیاد است. سال ۲۰۱۵ یک شرکت فناوری و ارائهٔ تکنولوژی صنایع بالادستی مهندسی نفت راه‌اندازی کردم با تیمی فوق‌العاده قوی، که روی پروژه‌های نفتی بالادستی ایران تمرکز داشت و علاقه‌مند بودیم با تیمی مجرب در ابتدای گشایش تحریم‌ها با ایران و انعقاد برجام (JCPOA) بتوانیم به صنعت سیاست‌زده و قدیمی نفت ایران خدمت کنیم. این پروژه به‌دلیل سردرگمی وزارت نفت در سال ۲۰۱۶ متوقف شد. در همین مدت، استارت‌آپ دیگری برای خدمات خلاقانه و هنری تأسیس کردم که هنوز فعال است. اما مهم‌ترین فعالیتی که باعث ترک شهر کلگری شد، شرکت نرم‌افزاری‌ای است که از پایان سال ۲۰۱۶ روی آن فعال‌ام و بر استفاده از فناوری عینک‌های هوشمند و واقعیت‌افزوده (Augmented Reality) تمرکز دارد. کلگری اکوسیستم مناسبی برای فعالیت‌های فناوری‌های نوین (New Tech) ندارد و به‌همین جهت، سپتامبر سال گذشته به سان فرانسیسکو رفتم و الان مقیم این شهرم. ایده‌ای که در حال حاضر روی آن کار می‌کنم، ایده‌ای است که می‌تواند آیندهٔ نزدیک رسانه‌های اجتماعی باشد. این ایده در ماه مارس ۲۰۱۸ در شتاب‌دهندهٔ تکنولوژی Singularity University واقع در دل سیلیکون ولی و مرکز Muffet ناسا واقع در شهر مانتین ویو پذیرفته شد که من به‌مدت ۱۰ هفته تا پایان ماه مه درگیرش بودم و جدا از پروژهٔ بزرگ تابستون فستیوال، پروژه اصلی‌ای است که با ساختن تیم، بررسی بازار و پیدا کردن سرمایه‌گذار علاقه‌مند و مناسب، هم‌اکنون مشغولش هستم.
پیشینهٔ شما در زمینهٔ فنی است و همان‌طور که اشاره کردید یک شرکت تولید نرم‌افزار تأسیس کرده‌اید، چطور شد که به اجرای برنامه‌های هنری و فرهنگی علاقه‌مند شدید؟
با توجه به شرایط خانوادگی، از کودکی همیشه با هنر به‌طور حرفه‌ای در تماس بودم، ولی با توجه به روند پیشرفت اکثر هم‌سن‌و‌سالانم در ایران، هیچ‌وقت فرصت تمرکز حرفه‌ای روی این مقوله را نداشتم. هنر از نظر من جرئت ارائه و بیان خلاقیت است که در محیط‌های مختلف می‌تواند تعریف شود. هنر تصویری، تجسمی، سینما و… مدیوم‌های شناخته‌شدهٔ هنرند که با گذر زمان و پیچیده‌تر شدن فضای رقابت، این روزها هنرمندان مختلف دست به ترکیب آن‌ها می‌زنند.
گذر زمان، تلاش برای خودشناسی، درگیری دائم با آموزش و افزایش تجربه در زندگی به من نشان داده که جدا از تحصیل، مدرک، عناوین تخصصی، آکادمیک و آنچه که جامعه از ما به‌عنوان تلقی ما از خودمان ارائه می‌کند، ۱) خلاقیت و کارآفرینی، ۲) فعالیت‌های مردم‌محور با فاکتور تأثیرگذاری بالا، ۳) ایجاد فضا و جسارت لازم برای بیان افکار خود، و ۴) توسعه و پیاده‌سازی ذهنیت همکاری و فعالیت‌های با سود جمعی، فاکتورهایی است که وجود من را به وجد می‌آورند، و همسویی و حرکت در مسیرشان برایم همراه با حس رضایت است. اگر توجه کنید، پویایی تولید یک اثر هنری یا هر فعالیت هنری-اجتماعی پیشرو دیگری، از طریق فاکتورهای ۱ و ۳ و اجرای آن از طریق فاکتورهای ۲ و ۴ قابل توصیف است. من این فاکتورها را در زمینه‌های کاری دیگر هم جویا هستم و آن‌ها را محدود به فعالیت‌های هنری و فرهنگی نمی‌کنم. دلیل اصلی کاسته‌شدن از علاقهٔ من به صنعت نفت هم نبودِ خلاقیت، انحصارطلبی گسترده توسط سرمایه‌داران و عدم خدمت مستقیم به مردم بود.
لطفاً کمی برایمان از «بنیاد خلیج فارس» بگویید. چرا این نام را برگزیدید؟ چه کسانی در تأسیس آن مشارکت داشتند، چه کارهایی را به انجام رسانده‌اید و چه اهدافی را در آن دنبال می‌‌کنید؟
بنیاد «پرژین گالف» یا خلیج فارس، بنیادی غیرانتفاعی است که ابتدا در آلبرتا و بعد در بریتیش کلمبیا ثبت شد. تمرکز این بنیاد ایجاد فضایی پویا برای نمایش دادن فرهنگ و علایق امروز مردم ایران از طریق جامعهٔ ایرانی خارج از کشور، به خودِ این جامعه و جامعهٔ غیرایرانیان است. همان‌طور که می‌دانیم، اکثر غیرایرانیانی که مطالعهٔ ویژه دربارهٔ شرایط ایران و مردمش نداشته‌اند یا به ایران سفر نکرده‌اند، تصوری بسیار غیرواقعی و سنتی از ایران دارند. در حالی‌که ایران امروز با وجود همهٔ سختی‌ها و شرایط انزوای بین‌المللی‌اش، جامعه‌ای بسیار جوان و پویاست که هم توان بومی‌سازی فناوری روز دنیا را دارد و هم از لحاظ اجتماعی و فرهنگی قالب‌شکنی‌های پیشرو و وسیعی درش به‌وقوع پیوسته است. با اطمینان می‌توانم بگویم که جامعهٔ ایرانیان بیرون از ایران از تغییرات اجتماعی و فرهنگی پرشتاب داخل ایران همیشه عقب است. این بنیاد قصد دارد تا سکویی پیشرو و فعال برای ارائهٔ بهترین‌های فرهنگ معاصر و امروز ما در زمینه‌های مختلف باشد و آن‌ها را از طریق نُرم‌های قابل درک و استانداردهای قابل عرضه، به جامعهٔ آمریکای شمالی ارائه کند. معتقدم این تنها راه واقع‌گرایانه برای پاسداشت هویت ایرانی ما و رونق افتخارآمیز آن در یک جامعهٔ غیرایرانی خواهد بود.
این بنیاد ادامهٔ فعالیت رسمی ما در دانشگاه کلگری و در قالبی مشابه است که در سال ۲۰۱۱ فعالیتش را به‌عنوان کلوب دانشجویی پرژین گالف آغاز کرد. سه حوزهٔ اصلی فعالیت کلوب «پرژین گالف» شامل ۱) برگزاری برنامه‌های آموزشی، فرهنگی و هنری خلاقانه ۲) فعالیت خیریه برای یاری به کودکان بی‌سرپرست در ایران (از طریق گروه خیریهٔ پردیس) و ۳) ایجاد نشریهٔ گاهنامهٔ فارسی با محتوای بدیع به نام «پیش‌شماره» بود که برای چهار شماره به چاپ رسید. دامنهٔ فعالیت‌های این کلوب به‌حدی گسترده بود که سالانه نزدیک به ۱۰۰ داوطلب در فعالیت‌های مختلف مشغول به کار بودند. کلوب پرژین گالف در سال ۲۰۱۲ موفق به اخذ نشان «خلاق‌ترین کلوب دانشجویی سال» از طرف اتحادیهٔ دانشجویی دانشگاه کلگری شد. گروه خیریهٔ پرژین گالف از سال ۲۰۱۲ تا به امروز موفق به جمع‌آوری بالغ بر ۱۵۰ هزار دلار کمک مالی از هم‌وطنان ما شده است که از طریق گروه خیریهٔ پردیس به ایران ارسال شده است.
از سال ۲۰۱۴، فعالیت‌های این کلوب تحت عنوان بنیاد غیرانتفاعی به بیرون از دانشگاه گسترش پیدا کرد. پروژهٔ «تابستون فستیوال» مهم‌ترین پروژهٔ این بنیاد بوده است که در راستای ترویج و تمرین فعالیت‌های داوطلبانه و فرهنگ بازپس‌دهی ارزش به جامعه (giving back) فعالیتش را ادامه داده است.
لطفاً کمی برایمان از جشنوارهٔ «تابستون» بگویید. اصلاً چه شد که به فکر برگزاری این جشنواره افتادید، تاکنون این جشنواره را در چه شهرهایی برگزار کرده‌اید، چه برنامه‌هایی در آن اجرا شده است و استقبال مخاطبان از آن چگونه بوده است؟
تابستون فستیوال جشنوارهٔ دوسالانهٔ هنری و موسیقی معاصر ایرانی است که با الهام‌گیری از جشنوارهٔ بزرگ تیرگان در تورنتو فعالیتش را در سال ۲۰۱۴ آغاز کرد. وجه تشابه تابستون فستیوال و تیرگان این است که کلیهٔ فعالیت‌های تیم اجرایی این فستیوال بزرگ به‌صورت داوطلبانه و بدون هیچ‌گونه پرداخت مالی و صرفاً برای ایجاد یک جامعهٔ پویا و موفق ایرانی، در بافت جامعهٔ چندفرهنگی کانادا، به انجام می‌رسد.
عاملی که فعالیت تابستون فستیوال را مجزا می‌کند، وجه خلاقیت و نوآوری و همین‌طور رویهٔ پیشرو آن در ارائه است. در واقع محصول اصلی این فعالیت مردمی جمعی در وهلهٔ اول، یک فستیوال هنری و فرهنگی نیست. «تابستون» باوری ذهنی و تمرینی اجتماعی برای در هم شکستن تجربه‌های ناموفق جمعی ایرانیان خارج از کشور در راستای پاسداشت هویت ایرانی و همین‌طور حفظ منافع مشترکشان است. ما با ارائه و ترویج مفاهیمی بنیادی به‌عنوان شالودهٔ این فعالیت جمعی و تمرین افراطی آن‌ها در داخل تیم اجرایی و همین‌طور در ارتباط و مشارکت با سایر سهامداران معنوی، به‌دنبال ایجاد فضایی برد-برد هستیم تا در وهلهٔ اول شاهد مشارکتی حداکثری از طرف جامعهٔ ایرانیان و غیرایرانیان باشیم. این مفاهیم بنیادی منجر به توسعه و بهبود شناخت اعضای تیم از خودشان می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا با ایجاد ساختارهای سالم ارتباطی، تمرین شدید درستکاری و شفافیت، تلاش برای سهیم کردن سایران از موقعیت‌ها و کلاس‌های اجتماعی و قومیتی متفاوت، بتوانند افکار و ذهنیت‌های خلاقانهٔ خود را بیان کنند و با حمایت تیمی پرانرژی و همراه در راه تحقق آن‌ها قدم‌های عملی بردارند. در واقع ما تابستون را سکویی برای تبدیل ذهن‌های خلاق به عملکردی مؤثر برای تأثیر بر جامعه کرده‌ایم که با استقبال شدید داوطلب‌های ما همراه بوده است. مفاهیم بنیادینی که اینجا به آن‌ها اشاره کردم، بعضاً به آنچه Ray Dalio در کتاب معروف Principals ارائه کرده است، شبیه‌اند. جدای از آن، تابستون فستیوال رویکردی کارآفرینانه بر اساس مدل استارت آپ lean و agile را دنبال کرده و از کلیهٔ آموزش‌ها و متد هدایت تیمی این مدل بهره‌مند شده است.
نتیجهٔ همهٔ این فعالیت‌ها و مدل کاری، هدیه‌ای اجتماعی و فرهنگی خواهد بود که تبلور باور جمعی کلیهٔ دست‌اندرکاران تابستون است و روز فستیوال روزی است که این همدلی و تلاش جمعی در راستای «خودِ برتر»، جشن گرفته خواهد شد.
تابستون فستیوال در سال اول در شهر کلگری به‌مدت یک روز در تاریخ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۴ برگزار شد. برای اولین بار، این پروژهٔ سه‌ماهه با تیم داوطلب متشکل از ۴۰ نفر موفق به گردهمایی ایرانیان و غیرایرانیان معادل ۱۰٬۰۰۰ بازدید شد. هزینهٔ پروژه در سال اول معادل ۸۵٬۰۰۰ دلار بود که در پارک المپیک پلازای شهر کلگری برگزار شد. کل این مبلغ در سال اول از طریق حامیان مالی شخصی که بزرگوارانه به چشم‌انداز پروژه باور داشتند، اسپانسرهای شرکتی، کمپین‌های آنلاین، و فروش بلیت کم‌قیمت (تنها برای بخشی از فستیوال) مهیا شد. فستیوال از لحاظ هنری و موسیقیایی شامل هر نوع روایت خلاقانه از موسیقی سنتی یا موسیقی معاصر و مدرن ایران است. تابستون فستیوال سکویی است برای حمایت از هنرمندان مستقل که برای حفظ ارزش هنری کار خود، از همکاری با بنگاه‌های تولیدی بزرگ‌تر موسیقی خودداری کرده‌اند و با مفاهیم بنیادی این پروژه احساس همسویی دارند. قابل توجه است که بگویم در سال اول تقریباً کلیه رسانه‌های شهر و همین‌طور بخش فارسی بی‌بی‌سی و برنامهٔ رادیوفردا بخش‌هایی از فستیوال را قبل یا بعد از فستیوال پوشش دادند. فستیوال در سال اول با استقبال گستردهٔ ایرانیان مقیم شهر همراه شد، به‌طوری که همهٔ بخش‌های بلیتی فستیوال (معادل ۲۰۰۰ نفر) به‌طور کامل به‌فروش رسید. در کنار حمایت از هنرمندان شهر و ایجاد ویترینی برای ارائهٔ توان خلاقانه‌شان، هر سال و با توجه به نحوهٔ مدیریت مالی پروژه، از گروه‌های موسیقی ایرانی بین‌المللی هم دعوت می‌شود تا توجه بیشتری به فستیوال جلب شود. به‌عنوان مثال، فقط در سال اول گروهی شامل ۸۰ بازدیدکننده از سایر شهرها و همین‌طور ایالت کالیفرنیا برای حضور در فستیوال به ما پیوستند.
در سال ۲۰۱۶ پروژه به دو روز و نیم توسعه یافت و از لحاظ مالی به سقف ۱۶۰ هزار دلار رسید. افزودن فعالیت‌های تجسمی و همکاری با مهم‌ترین تئاتر معاصر شهر کلگری، از موفقیت‌های سال دوم تابستون فستیوال بود. حضور هنرمندانی مثل محسن نامجو از نیویورک، علی عظیمی از لندن، اروین خاچیکیان از لس آنجلس و کینگ رام از تهران، فضای موسیقیایی فستیوال دوروزه را تحت تأثیر قرارداد که موجب الهام‌گیری و پیشرفت هنری گروه‌های موسیقی داخلی شد. اجرای «فیه ما فیه» توسط گروه کانادایی La Caravan Dance، نقلی بسیار معاصر از ۱۰ شعر مولانا بود که همراه با پروجکشن، موسیقی الکترونیک و پرفورمنس، بیننده را غرق در روایت داستان می‌کرد. حضور و اجرای بی‌نظیر شاهرخ مشکین‌قلم از دیگر جذابیت‌های فستیوال سال ۲۰۱۶ بود. دبیران افتخاری جشنوارهٔ ۲۰۱۶ دو کارآفرین بسیار موفق و با کارنامهٔ درخشان فعالیت‌های بشردوستانه از دل سیلیکون ولی، خانم زهره الهیان و آقای کامران الهیان بودند که حضور و سخنرانی ایشان برای مخاطبین بسیار الهام‌بخش بود.
امسال جشنوارهٔ «تابستون» را در کدام شهرها و در چه تاریخ‌هایی برگزار خواهید کرد؟
ما برای سال ۲۰۱۸، جشنواره را در دو شهر نورث ونکوور و کلگری برگزار خواهیم کرد.
روز ۲۴ اوت (August) در شهر کلگری از ساعت ۷ شب تا بعد از نیمه شب و روز ۲۵ و ۲۶ اوت، در ونکوور
چه شد که نورث ونکوور را به‌عنوان مکان برگزاری این جشنواره در نظر گرفتید.
جالب توجه است که بگویم جمعیت ایرانیان مقیم کلگری بین ۱۲ تا ۱۵ هزار نفر تخمین زده می‌شود. توسعهٔ فستیوال به دو روز با محوریت هنر و موسیقی معاصر ایرانی و نبود grantهای دولتی در سال ۲۰۱۶، کار مدیریت مالی فستیوال را دشوار کرد. ما یا می‌بایست فعالیت‌های فستیوال را کاهش می‌دادیم تا معادل با ظرفیتی که جامعه طلب می‌کرد، باشد یا به رشد بیشتر آن فکر می‌کردیم که نیاز به تصمیمات سخت داشت.
با توجه به موفقیت چشمگیر فستیوال در دو سال اول، چندین پیشنهاد دریافت کردیم که فستیوال را به شهرهای دیگر منتقل کنیم که شهر سان فرانسیسکو از همه جدی‌تر شد. نهایتاً از آنجا که ما به حفظ این حرکت اجتماعی بزرگ در بافت کانادایی علاقه‌مند بودیم و با توجه به جمعیت چشمگیر ایرانیان در شهر ونکوور، مساعدترین شهر به‌عنوان خانهٔ جدید تابستون فستیوال را ونکوور یافتیم. تیم ما از اکتبر سال گذشته در یک کمپین بسیار فشرده با شهرداری سه شهر ونکوور، وست ونکوور و نورث ونکوور در تماس بود و برای اجرا در ماه ژوئیه یا اوت به این شهرداری‌ها پیشنهاد پروژه داد. با توجه به هوای گرم این دو ماه و تعداد وسیع فستیوال‌های موجود، تقریباً هر سه شهر پیشنهاد ما را برای حضور در ونکوور در سال ۲۰۱۸ رد کردند. خلاصه آنکه بعد از رایزنی‌های وسیع با شهرداری شهر نورث ونکوور، این شهر به سه دلیل ذیل پیشنهاد ما را پذیرفت و فضای بسیار زیبای Pier & Shipyards در منطقهٔ لوئر لانزدیل را برای تابستون فستیوال در روز ۲۶ اوت رزرو کردند. و اما سه دلیل:
یک – جمعیت اقلیت وسیع ایرانی این منطقه و نبود فستیوال فرهنگی مناسب برای چنین جمعیتی در این شهر و به‌طور کلی در شهر ونکوور
دو – پیشینهٔ موفق و قابل ارائهٔ فستیوال در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ و توانایی اثبات‌شدهٔ تیم اجرایی در تحویل پروژه
سه – خلاقانه‌بودن فعالیت‌های تابستون فستیوال
بر اساس این سه فاکتور و در کمتر از یک هفته، شهرداری نورث ونکوور از ما برای شرکت در رقابت برای دریافت grand festival grant دعوت کرد و مفتخرم بگویم که پیشنهاد پروژهٔ تابستون فستیوال در رده‌بندی امتیازی بعد از Caribbean Day (بزرگ‌ترین فستیوال نورث ونکوور) جای گرفت که ما را موفق به دریافت ده هزار دلار grant از شهرداری نورث ونکوور کرد. همچنین این شهرداری به‌صورت داوطلبانه برای سال ۲۰۱۹، همین محل را برای سه روز برای تابستون فستیوال رزرو کرده است.
باید اضافه کنم که بزرگ‌ترین فعالیت‌های فرهنگی ایرانیان مقیم آمریکای شمالی، جشنوارهٔ تیرگان در تورنتو و همین‌طور فعالیت‌های بنیاد فرهنگ در لس آنجلس هستند که هر دو به‌صورت اتفاقی به‌طور هم‌زمان فعالیت‌های جامعه‌محورشان را آغاز کردند. جالب توجه است که شهرهای سان فرانسیسکو و نیویورک علی‌رغم کانون فرهنگی و اجتماعی بودنشان، شاهد فعالیت‌های مردم‌محور ایرانی با این مقیاس نبوده‌اند. تابستون فستیوال با چشم‌انداز روشن و پتانسیل رشد بالایی که داراست، نیاز به میزبانی شهری داشت که فرصت و بستر مناسبی برای تحقق فعالیت‌ها و گسترش هر چه بیشتر ذهنیت و فرهنگ «تابستون» را مهیا می‌کرد. بسیار خرسندیم که ونکوور، با همهٔ زیبایی‌ها، ظرفیت‌های وسیع و جمعیت بالغ بر ۵۰ هزار ایرانی‌‌‌اش، محل این فعالیت اجتماعی مردم‌محور خواهد بود.
چه کسانی در برگزاری این جشنواره شما را یاری داده‌اند؟
مهم‌ترین دست‌اندرکاران فستیوال داوطلبان پرکار، خلاق و معتقد تیم‌اند که بدون هیچ‌گونه چشمداشتی و صرفاً برای خدمت به خود و جامعه‌شان، وقت‌شان را بی‌دریغ در اختیار این فعالیت غیرانتفاعی قرار داده‌اند. امسال نزدیک به ۵۵ داوطلب از شهرهای کلگری، ونکوور، سان فرانسیسکو، لس آنجلس، تورنتو، نیویورک و تهران روی پروژهٔ تابستون فستیوال ۲۰۱۸ فعال بوده‌اند.
بعد از داوطلبان، بزرگوارانی که در سال‌های گذشته و امسال با باور به ایده و عملکرد این پروژه، چه به‌عنوان خیّر و چه به‌عنوان اسپانسر، حمایت مالی خودشان را از ما دریغ نکردند، جزو مهم‌ترین کسانی‌اند که اینجا می‌خواستم ذکر کرده باشم.
شهرداری شهر نورث ونکوور در تمام مراحل مشتاقانه با پروژهٔ تابستون فستیوال همراه بوده است. همین‌طور از تمام دوستان خوب ساکن ونکوور که با شنیدن پیشنهاد پروژه به ما ملحق شدند و بدون چشمداشتی تابستون فستیوال را از آنِ خودشان دانستند، بسیار ممنون‌ام.
از برنامه‌هایی که برای ونکوور تدارک دیده‌اید بگویید؟
برنامه‌های تابستون فستیوال برای ونکوور در دو روز شنبه ۲۵ و یکشنبه ۲۶ اوت تدارک دیده شده‌اند. چند آمار جالب به شما بگویم و بعد برنامه را بیشتر توضیح می‌دهم. در فستیوال امسال ۱۰۰ داوطلب، ۵۵ هنرمند ساکن ونکوور و ۲۳ هنرمند و موسیقی‌دان مهمان، چهار stage موسیقی، ۳۵ غرفه در «تابستون بازار» حضور خواهند داشت تا بازدیدکنندگان فستیوال از این دو روز استثنایی لذت ببرند.
تابستون فستیوال همواره قسمتی از برنامه‌ها را به‌صورت رایگان برای عموم ارائه می‌کند و قسمت‌هایی از برنامه هم به‌صورت بلیتی خواهد بود که تمام پرداخت‌های بلیت برای هزینه‌های خود برنامه صرف می‌شود. تیم اجرایی فستیوال ده‌ها ساعت وقت صرف می‌کنند تا برنامه‌های خلاقانه و لذت‌بخش فستیوال را با بهترین کیفیت و کم‌هزینه‌ترین بلیت‌ها در اختیار بازدیدکنندگان قرار دهند.
خیلی سریع برنامه‌ها را اعلام می‌کنم. جزئیات برنامه‌ها از طریق وب‌سایت فستیوال قابل دسترسی است: www.tabestoonfest.ca
شنبه ۲۵ اوت: برنامه روز شنبه روی کروزی به ظرفیت ۳۸۰ نفر و به مدت ۳ ساعت از ساعت ۷:۳۰ عصر، جریان خواهد داشت. هنرمندان مهمان تابستون فستیوال برنامه‌ای بسیار ویژه برای این سه ساعت در نظر گرفته‌اند که من پیشنهاد می‌کنم به‌هیچ عنوان کسی این فرصت را از دست ندهد. این مهمانی همراه با موسیقی زنده و دی‌جی خواهد بود و مبلغش برای عموم ۴۰ دلار است.
یکشنبه ۲۶ اوت: برنامه‌های این روز شامل دو بخش رایگان و بلیتی است. برنامه‌ها از ساعت ۱۲ ظهر در محل Pier & Shipyard آغاز می‌شود و تا ساعت ۶ عصر تمامی برنامه‌ها رایگان‌اند. از ساعت ۶ عصر تا ۱۰ شب اجرای ۴ ساعتهٔ هنرمندان مهمان خواهد بود که این برنامه نیاز به بلیتی به‌بهای ۵۰ دلار دارد. چنانچه کسی بلیت هر دو برنامه را خریداری کند، مبلغ مجموعه ۸۰ دلار خواهد بود. برنامه‌های روز یکشنبه شامل موسیقی زندهٔ معاصر، پرفورمنس آرت (اجراهای هنری خیابانی)، رقص، غرفه‌های بازار تابستون، و همین‌طور غرفه‌ای برای خلاقیت کودکان خواهد بود.
هنرمندان مهمان این فستیوال، گروه کیوسک از سان فرانسیسکو (از طلایه‌داران موسیقی راک و زیرزمینی ایران)، گروه موسیقی تلفیقی عجم از لندن، گروه کارمندان همراه با هنرمند پراستعداد اروین خاچیکیان از لوس انجلس و گروه محبوب و پرطرفدار آبجیز از استکهلم سوئد خواهند بود. گروه کینگ رام از تهران که اکنون ساکن ونکوور است نیز در کنار سایر هنرمندان ایرانی پراستعداد ونکوور اجرا خواهد داشت.
بلیت‌های فستیوال از طریق وب‌سایت فستیوال در این آدرس: www.tabestoonfest.ca/tickets یا فروشگاه افرا قابل خریدند.
از جامعهٔ ایرانیان ونکوور چه انتظاری دارید؟
تابستون فستیوال یک فعالیت مردمی غیرانتفاعی بسیار خلاقانه برای جلوه‌گرسازی دارایی‌های معاصر فرهنگی ماست. این پروژه فقط زمانی عملی است که هر کسی از جامعهٔ ایرانیان مقیم شهر، به‌نوبهٔ خود قسمتی از این کار را به‌طور داوطلبانه دست بگیرند و برای تحقق منافع مشترک جمعی‌مان آن را عملی کنند.
تابستون فستیوال ۲۰۱۸، پروژه‌ای با نزدیک به ۴۵۰۰ ساعت وقت داوطلبانه و ۱۳۰ هزار دلار هزینه است. من از این طریق از همهٔ ایرانیان مقیم این شهر خواهش می‌کنم که کنار ما بایستند و برای خدمت به خود و منافع جامعهٔ ایرانیان خارج از کشور، با «حضور» خود از این پروژه حمایت کنند.
بار دیگر از وقتی که در اختیار ما گذاشتید، بسیار سپاسگزاریم.
