سیما غفارزاده – ونکوور
سه‌شنبهٔ این هفته، ۲۳ ژانویه ۲۰۱۸، «مجمع جهانی اقتصاد» کار خود را در داووسِ سوئیس آغاز کرد. این مجمع به‌مدت چهار روز یعنی تا جمعه ادامه خواهد داشت. نخست وزیر کانادا، جاستین ترودو، در همان اولین روز سخنانی ایراد کرد که مورد توجه بسیاری قرار گرفت. وی شرکت‌های بزرگ تجاری و دولت‌ها را برای منفصل شدن از مردم عادی، به‌شدت ملامت کرد. او گفت: «ناآرامی‌ها و آشوب‌هایی که ما شاهدیم، همه از اضطراب و ترس نشئت گرفته‌اند – ترسِ ناشی از دنیای به‌سرعت در حال تغییر، که بر اغلبِ جوامع کارگری، خانواده‌هایشان و کسانی که در اقتصاد فعلی دنیا در حال تقلا هستند، غلبه می‌کند. چنین ترس و نگرانی‌ای درست و به‌جاست. مردم مورد استفاده قرار گرفته‌اند، کار و زندگی‌شان را دارند از دست می‌دهند.» ترودو با تأکید خطاب به شرکت‌های بزرگ تجاری و دولت‌ها گفت که آن‌ها باید از توزیع گسترده و عمومیِ بهرهٔ رشد اقتصادی اطمینان حاصل کنند. او در ادامهٔ سخنانش افزود: «ما نمی‌توانیم از مسئولیتمان در قبال مردمی که اینجا در داووس نیستند و هرگز نخواهند بود، غفلت کنیم. آیا ما می‌خواهیم در دنیایی زندگی کنیم که ثروتمندان در قلعه‌های چفت‌وبست‌دارشان مخفی شده‌اند، در حالی‌که دیگران در اطراف آن‌ها در حال دست و پا زدن‌اند؟ یا اینکه ما می‌خواهیم کمک کنیم دنیایی بر شالودهٔ عدالت بسازیم؟ برای اینکه هم‌اکنون، بیم آن می‌رود که فرزندان ما وارثِ دنیایی ناعادلانه‌تر از آنچه ما از والدینمان به ارث برده‌ایم، باشند و این خطری جدی‌ست.»
ترودو همچنین طی سخنانش در مجمع جهانی اقتصاد، از رهبران جهان خواست تا در حمایت از حقوق زنان، از جمله مقابله با نگرانی‌های گسترده در زمینهٔ بدرفتاری‌ها و تجاوز جنسی، بیشتر کار کنند. او گفت: «حرکت‌هایی همچون هشتگ من هم (MeToo#)، جنبش دیگر بس است (Time’s Up) و راهپیمایی زنان (the Women’s March)، به ما می‌گوید که ما به بحث‌های انتقادی در زمینهٔ حقوق زنان، برابری و پویایی قدرت جنسیتی نیاز داریم. به‌عنوان مثال، آزار و اذیت جنسی – در محل کار و در بخش‌های دولتی – معضلی سیستماتیک است و غیرقابل قبول. به‌عنوان رهبران جهان، ما باید وارد عمل بشویم و نشان دهیم که واقعاً – دیگر بس است.»
ترودو تأکید کرد که با استخدام بیشتر از میان زنان و حمایت بیشتر از آنان، می‌توان تغییری اساسی ایجاد کرد. وی گفت: «نه فقط برای اینکه این کاری درست و خوشایند است، بلکه برای اینکه کاری زیرکانه است. شواهد محکمی وجود دارد که استخدام بیشتر از میان زنان، سودآوری و تولید ناخالص داخلی کشور را تقویت می‌کند.»
ترودو ضمن برجسته‌نمایی تلاش‌های کانادا برای کمک به زنان، از جمله مزایای کودکان و افزایش انتخاب‌ها در مرخصی زایمان، روی ایدهٔ برابری جنسیتی در هیئت مدیره‌ها و تیم پروژه‌ها تأکید کرد. وی همچنین قول داد که امسال، قانون پرداخت حقوق برابر برای کارمندانِ دولتی در سطح فدرال معرفی خواهد شد.
* * * * *
سه‌شنبه صبح وقتی پسرم را از خواب بیدار کردم و به او گفتم که در آلاسکا زلزله آمده و اعلام کرده‌اند که اینجا خطر سونامی وجود دارد، با هیجان از جا پرید و گفت، «جدی؟!» و وقتی تعجب مرا از این واکنشش دید، گفت، «همیشه این‌جور چیزها جاهای دیگر دنیا اتفاق می‌افته، ولی برای ما اینجا هیچ‌وقت اتفاق هیجان‌انگیزی نمی‌افته!» مانده بودم که چه باید جواب بدهم، به نوجوانی که در این کشور چشم باز کرده است و گرچه جسته و گریخته از وقوع حوادث تلخ پی در پی در سرزمین مادری‌اش می‌شنود، خوشبختانه نه می‌داند جنگ چیست، نه هوای آلوده تنفس کرده است، نه زلزله‌ای تجربه کرده است، و نه هزار و یک بلا و مصیبت دیگر می‌داند چیست… .
حدود دو هفته پیش، بار دیگر شاهد رویدادی تلخ و دهشتناک بودیم، رویدادی که جان ۳۲ انسان را گرفت. عمق دردی را که این حادثه بر جان قربانیان و خانواده‌های آن‌ها ریخته است، نمی‌توان با کلمات توصیف کرد. کشتی نفتکش سانچی به‌دنبال برخورد با یک کشتی چینی در جا طعمهٔ شعله‌های سرکش آتش شد. آتشی مهیب که آرزوهای ۳۲ انسان و آرزوهای خانواده‌هایشان برای آنان را به خاکستر بدل کرد. پس از چندین روز بیم و امید، متأسفانه اعلام شد که تمامی خدمهٔ این کشتی جان باخته‌اند و سانچی هر آنچه را که از بقایای آنان به‌جا مانده بود، با خود به قعر اقیانوس برد. یکی از قربانیان این حادثهٔ هولناک محمدرضا رضازاده ماسوله برادر همشهری فرهیخته‌مان، آقای دکتر حمیدرضا رضازاده ماسوله، بود که همین‌جا مایل‌ام از طرف خود و همکارانم در رسانهٔ همیاری، به ایشان تسلیت بگویم و برای ایشان و خانوادهٔ محترمشان صبر آرزو کنم. یاد همهٔ قربانیان این حادثه گرامی باد.
