علیرضا فدایی – ونکوور
روزهای اول مهاجرتم بود که با اتوبوس به جایی می‌رفتم و در مسیر راه، تعداد زمین‌های فوتبال توجهم را جلب کرد. کانادا هیچ‌وقت به‌عنوان قدرت فوتبال در دنیا مطرح نبوده است و برای همین وجود آن‌همه زمین برایم تعجب‌آور بود. سال‌ها از آن زمان می‌گذرد و در این سال‌ها تیم زنان کانادا در دو المپیک پیاپی به مدال برنز دست یافته است و فوتبال پرطرفدارترین ورزش از نظر ثبت نام بین بچه‌هاست. از یک طرف، هزینهٔ نسبتاً پایین این ورزش و از طرفی دیگر، سیل مهاجرت افرادی که فوتبال در کشورشان پرطرفدار بوده است، در این روند بی‌تأثیر نبوده است.
روز دهم دسامبر در کنفرانس فوتبال بریتیش کلمبیا شرکت کردم، تا با حال و هوای این ورزش در این استان بیشتر آشنا شوم. یکی ازسخنرانان اصلی آقای «جیسون دی واس»، بازیکن سابق تیم ملی کانادا، بود که به‌عنوان بازیکن حرفه‌ای در لیگ انگلستان و اسکاتلند هم بازی کرده و مفسر فوتبال در شبکه‌های ورزشی نیز بوده است. تردیدی نیست که کارِ ریشه‌ای در بین کودکان همچنان در حال انجام است. یکی از تأکیدات ایشان این بود که باید فوتبال به‌عنوان سرگرمی در بین بچه‌ها و تا طولانی‌ترین زمان ممکن بازی شود، چرا که این فرصت استعدادیابی را در بین بچه‌ها بیشتر فراهم می‌کند. تعداد انگشت‌شماری از نوابغ فوتبال بوده‌اند که از سنین کودکی استعدادشان کاملاً مشخص بوده است. نکتهٔ دوم تأکید بر نگاه به ورزش به‌عنوان سرگرمی در بین کودکان و نوجوانان بود تا میدان رقابت، و اینکه هدف اصلی بچه‌ها هم از ورزش در وهلهٔ اول همین است.
در ادامهٔ کنفرانس دستیار مربی تیم ملی زنان کانادا از اهمیت تعیین هدف و از مسیر پیشرفت این تیم از نتایج ضعیف در سال ۲۰۱۱ تا دستیابی به دو مدال برنز پیاپی در فاصلهٔ زمانی کوتاه صحبت کرد.
گفته‌های وی مرا به یاد سال‌های قبل و رقبای فوتبال ایران انداخت. تیم ژاپن، تیم کاملاً بی‌نام ونشان و بدونِ افتخاری در آسیا بود و تقریباً حریف ازپیش‌باخته در مقابل ایران محسوب می‌شد. تا آنکه در جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۹۲ همه‌چیز برای همیشه عوض شد. تیم ژاپن در یک بازی جنجالی که با اخراج چند بازیکن تیم ایران همراه بود، با شکست تیم ایران در ادامهٔ مسابقات برای اولین بار به مقام قهرمانی رسید. لیگ حرفه‌ای فوتبال ژاپن با جذب بعضی بازیکنان پابه‌سن‌گذاشتهٔ مطرح آغاز شد و تیم ژاپن ظرف چند سال به یکی از قدرت‌های مطرح آسیا تبدیل شد. ژاپن برای اولین بار به جام جهانی ۱۹۹۸ راه یافت و تا به‌حال درهر دورهٔ جام شرکت کرده است و در این بین میزبان مشترک جام جهانی هم بوده است. وقتی کارتون ژاپنی فوتبالیست‌ها را با تمسخرنگاه می‌کردیم، احتمالاً به این موضوع فکر نمی‌کردیم که آن کارتون شاید یکی از ابزارهای علاقه‌مند کردن کودکان آن سرزمین به بازی فوتبال بود.
در ادامه مربیان تیم Whitecaps هم از تمرینات این تیم و برنامه‌های پرورش بازیکنان جوان صحبت کردند. این تیم در واقع نمایندهٔ استان در لیگ حرفه‌ای برتر آمریکای شمالی است که ظاهراً طبق برنامه‌ریزی امید است که تا سال ۲۰۲۲ یکی از پنج لیگ برتر دنیا باشد.
برنامه‌ریزی اصولی و هدفمند و کار تخصصی و علمی به‌وضوح در حال انجام است و واقعاً امیدوارم تیم مردان کانادا هم کمی از افتخارات تیم زنان را تکرار کند و حداقل به جام جهانی برسد. در سال ۲۰۰۷، یک فصل در لیگ برنابی بازی کردم و نظم و ترتیب این لیگ کوچک و محلی برایم بسیار جالب بود. همچنین بازیکنان بااستعداد و تکنیکی کم نبودند که خود نشانهٔ بستر و منابع مناسب برای این ورزش است.
در ادامهٔ این کنفرانس، به والدین یادآوری شد که به فکر قهرمانی فرزندانشان، آن هم به اجبار، نباشند. بگذاریم کودکانمان از بچگی‌شان لذت ببرند. اگر خواستند قهرمان بشوند، خیلی هم خوب، ولی به میل خودشان و برای دل خودشان، نه به اجبار ما.
