نمایندهٔ رسانهٔ همیاری: سیما غفارزاده – ونکوور
پیاده‌سازی و برگردان: مریم عابدی – ونکوور
کنگرهٔ ایرانیان کانادا سه‌شنبهٔ همین هفته، ۵ سپتامبر، از جاگمیت سینگ (Jagmeet Singh)، یکی از چهار کاندیدای مرحلهٔ نهایی انتخاب رهبر حزب دموکراتیک نوین کانادا، برای دیدار و گفتوگو با نمایندگان رسانه‌های فارسی‌زبان کانادا در زمینهٔ سیاست‌های داخلی و خارجی و نیز دغدغه‌های ایرانیان مقیم کانادا، دعوت به‌عمل آورد. پیش از این، کنگرهٔ ایرانیان کانادا با سه کاندیدای دیگر دیدار و گفتوگو داشت که مشروح بخش دوم این دیدارها، یعنی نشست با رسانه‌های ایرانی در کانادا، در شماره‌های پیشین رسانهٔ همیاری منتشر شد.
بیژن احمدی، رئیس کنگرهٔ ایرانیان کانادا، صحبت‌های خود را در آغاز نشست با رسانه‌ها، این‌گونه آغاز کرد: «با تشکر از شرکت‌کنندگان در این نشست خبری، خانم سیما غفارزاده از «رسانهٔ همیاری» در ونکوور و در تورنتو آقایان سعید سلطانپور از «ایران استار» و «اخبار ایرانیان کانادا»، مهراس جوادی‌نیا از «تی‌بی‌سی نت وُرک» و مشهود ناصری از «سلام تورنتو». پیش از این نشست خبری کنگرهٔ ایرانیان کانادا گفت‌وگوی مفید و پرباری با آقای جاگمیت سینگ انجام داد که طی آن موضوعات حائز اولویت برای ایرانیان و نیز سایر مسائلی که از سوی کنگرهٔ ایرانیان کانادا مورد پیگیری است، مورد بحث و گفتوگو قرار گرفت. خوشبختانه در موارد بسیاری مانند اهمیت موضوع برقراری مجدد ارتباط بین ایران و کانادا اختلاف نظر نیست و امکان همکاری وجود دارد. امیدواریم که در این زمینه به‌زودی شاهد فعالیت بیشتری از سوی حزب ان‌دی‌پی باشیم.
آقای سینگ، اگر پیش از طرح سؤالات مایل‌اید صحبتی داشته باشید، بفرمایید.»
جاگمیت سینگ: دیدار بسیار مفیدی بود و موضوعاتی را که برای ایرانیان کانادا حائز اهمیت است، مورد بحث قرار دادیم. همان‌طور که در بیانیه‌ای خطاب به کنگرهٔ ایرانیان کانادا خاطرنشان کردم، یک اصل کلی و اساسی در سیاست خارجی هست و آن اینکه گفت‌وگوی آزادانه همواره بهترین راه است. من پایبند به اصول همکاری‌ام و همکاری بهترین سیاستی است که می‌توان در رابطه با سایر کشورها در پیش گرفت. در مورد ایران خصوصاً من مایل‌ام که شاهد سیاست همکاری باشم و این برای همهٔ احزاب نتایج شایان توجهی خواهد داشت.»
حالا نوبت به سؤالات می‌رسد.
سیما غفارزاده از «رسانهٔ همیاری» در استان بریتیش کلمبیا: با سلام به همگی و تشکر از شما آقای سینگ برای وقتی که در اختیار گذاشتید، سؤال من دو قسمت است که امیدوارم پس از پاسخگویی به قسمت اول، فرصت طرح قسمت دوم را هم داشته باشم. در طول انتخابات ۲۰۱۵، مواردی از سخت‌گیری‌های شدید در مراحل ارزیابی کاندیداهای حزب ان‌دی‌پی و رد صلاحیت برخی از آن‌ها وجود داشت. موضع شما در این زمینه چیست؟
جاگمیت سینگ: ارزیابی نسبت به چه شاخص و معیاری؟ مثلاً خط مشی در مواردی مانند فراگیربودن، سخنان و نظرات زن‌ستیزانه و فرافکنی‌هایی در آن زمینه‌ها، بسیار اهمیت دارد. اما من فکر می‌کنم شما در این سؤال مورد خاصی از ارزیابی را در نظر دارید.
سیما غفارزاده: بله تا جایی که من می‌دانم افرادی بوده‌اند که بسیار به حزب ان‌دی‌پی وفادار و پایبند بوده‌اند و شخصاً کسانی از این دست را می‌شناسم که رد صلاحیت شدند و به‌همین جهت سؤال کردم. فکر می‌کنم در این مورد سختگیری بسیار زیادی وجود داشته است.
جاگمیت سینگ: اگر کسی به حزب ان‌دی‌پی و ارزش‌های اساسی آن، یعنی فراگیربودن و حقوق بشر معتقد است، در آن‌صورت تصور نمی‌کنم بر اساس عدم هماهنگی با آرمان‌های ان‌دی‌پی، حذف شوند. اگر مورد خاصی وجود دارد، من می‌توانم به آن مورد پاسخ بگویم، اما به‌طور کلی، فکر می‌کنم هدف از سیستم ارزیابی اطمینان از این موضوع است که تمام کاندیداها در موارد پایه‌ای و بنیادی حزب مانند فراگیربودن، حمایت از حقوق بشر، پیشرو بودن و خواهان برابری بودن، با اصول ان‌دی‌پی همسو باشند. اگر مورد خاصی مورد نظرتان است، خوشحال می‌شوم به آن بپردازم.
سیما غفارزاده: یک مقایسهٔ کلی بین حالا و انتخابات ۲۰۱۵ مد نظرم بود. اما اجازه بدهید قسمت دوم سؤال را مطرح کنم؛ کمپین شما با این اتهام مواجه است که در آن افرادی که در سال ۲۰۱۵ رویکرد بالا به پایین [برای رسیدن به نتیجه‌ای خاص] را سازماندهی کردند، به‌طور مشخص آقایان جیمز پرت و برد لاوین، در کمپین شما فعالیت می‌کنند. نظرتان در مورد این دو شخص چیست و آن‌ها چه نقشی در کمپین شما دارند؟
جاگمیت سینگ: این سؤال را می‌توانم پاسخ دهم. آن‌ها هیچ نقش رسمی‌ای در کمپین من ندارند. ما مدیر و کارکنان کمپین داریم و این دو شخص لااقل به‌طور رسمی عضوی از تیم ما نیستند.
بسیاری افراد هستند که داوطلبانه فعالیت می‌کنند و بر اساس میل و ارادهٔ خود پست‌ها را به اشتراک می‌گذارند و به طرق مختلف کمک می‌کنند. اما این دو شخص از اعضای رسمی کمپین ما یا از مدیران آن نیستند.
مهراس جوادی‌نیا از «تی‌بی‌سی نت وُرک» در استان انتاریو: من می‌خواستم بدانم کمپین شما چه برای بازگشایی سفارت چه می‌کند؟
جاگمیت سینگ: به‌عنوان رهبر حزب، من پایبند به مشارکت و برقراری ارتباط خواهم بود؛ گفت‌وگوی آزاد و برقراری مجدد خدمات کنسولی که برای عموم مردم مفید خواهد بود. برای کمک به جمعیت قابل توجه ایرانیان کانادا که هنوز با ایران ارتباط دارند، به نظر من عقلانی است که خدمات کنسولی، به‌عنوان موضوعی پایه‌ای و مهم، وجود داشته باشد و من در گفتوگو با کنگرهٔ ایرانیان کانادا هم نظرم را در این زمینه گفته‌ام.
سعید سلطانپور از «ایرکا نیوز» در استان انتاریو: آیا فکر می‌کنید که ان‌دی‌پی در حال حاضر این آمادگی را دارد که شخصی را از فرقهٔ سیک به‌عنوان رهبر برگزیند؟
جاگمیت سینگ: سؤال بسیار خوبی است. بله، فکر می‌کنم اکنون فرصت بسیار خوبی است. مردم آماده‌اند رهبری را انتخاب کنند که دارای بینشی جسورانه و پیشروست و پایبند به ارزش‌های سوسیال دموکراتیک. تصور می‌کنم هم حزب این آمادگی را دارد و هم مردم برای این تغییر آماده‌اند. دو ماه پیش، نتایج یک نظرسنجی نشان داد که اکثر کانادایی‌ها با رأی دادن به فردی از فرقهٔ سیک که عمامه بر سر و محاسن دارد، مشکلی ندارند. من فکر می‌کنم که شواهد و مدارکی دال بر این امر وجود دارد و نیز من در سفرهایم در داخل کانادا، متوجه شده‌ام که مردم بیشتر به ارزش‌ها و باورها بها می‌دهند تا به ظاهر یک فرد. بله، فکر می‌کنم کانادا کاملاً آماده است.
سعید سلطانپور: اغلب ایرانیان مسلمان‌اند. وقتی یک حملهٔ تروریستی انجام می‌شود، بلافاصله به مسلمانان نسبت داده می‌شود… حتی سیک‌ها را به‌خاطر ظاهرشان با مسلمانان اشتباه می‌گیرند و آزار و اذیتشان می‌کنند. خصوصاً بعد از حادثهٔ ۱۱/۹ این اشتباهات بیشتر شده است و مردم نیز کم اطلاع‌اند و بیشتر تحت تأثیرات شستشوی مغزی رسانه‌ها… شما چگونه می‌خواهید این موضوع را تحت کنترل درآورید؟
جاگمیت سینگ: این موضوع مهمی است که مطرح کردید. ترس از اسلام حد و مرزی ندارد. همان‌طور که نفرت نیز حد و مرز ندارد. وقتی شرایط به‌گونه‌ای باشد که تنفر از یک فرد به‌دلیل مذهبش مجاز باشد، همین شرایط اجازه می‌دهد تا از کسی به‌خاطر رنگ پوستش، تمایل جنسی یا جنسیتش، یا عقاید مذهبی‌اش نفرت داشته باشیم. من به‌عنوان فردی از فرقهٔ سیک، هرگاه با اسلام‌هراسی روبرو می‌شوم، و با کلماتی خشن مورد حمله قرار می‌گیرم، در جواب، در راستای اصول و باورهایم و به‌خاطر خواهران و برادران مسلمانم به آن‌ها می‌گویم، نه! نمی‌گویم که من مسلمان نیستم، چون این به مانند آن است که بگویم با من این‌گونه رفتار نکنید، با مسلمان‌ها این‌طور رفتار کنید. من به آن‌ها می‌گویم که نفرت اشتباه است. از هیچ‌کس به‌خاطر دین، مذهب یا هویتش نباید متنفر بود. وقتی نفرت به‌خاطر عقاید مذهبی مجاز باشد، نفرت به‌دلایل دیگر نیز مجاز خواهد شد. الان داریم می‌بینیم که نفرت در کانادا و در ایالات متحدهٔ آمریکا گسترش می‌یابد. یکی از مواردی که من مصرانه به آن پایبندم، این است که ما باید هر گونه از نفرت را شناسایی و رسماً محکوم کنیم. قوانینی که به گسترش نفرت دامن می‌زنند و نفرت را تداوم می‌بخشند، مانند منع ورود مسلمانان [به آمریکا] را باید بی‌درنگ شناسایی و محکوم کرد. من قانون منع ورود مسلمانان به آمریکا را بیگانه‌هراسانه و ناعادلانه اعلام کردم و آن را محکوم کردم. در زمان دولت هارپر نیز قوانینی با جهت‌گیری‌های بیگانه‌ستیزانه تصویب می‌شد، و آن‌ها جوامع گوناگون را با اعمالی وحشیانه مورد هدف قرار می‌دادند که کلاً جو جامعه را به‌سوی گسترش نفرت سوق می‌داد. نباید اجازهٔ تصویب چنین قوانینی را داد. وقتی در استان کبک به مسلمانان در حال عبادت حمله شد، باید این حمله، حملهٔ تروریستی نامیده بشود. حمله به مردمی که در جستجوی آرامش به محل عبادت رفته‌اند، به‌هیچ‌وجه قابل پذیرش نیست.
مشهود ناصری از «سلام تورنتو» در استان انتاریو: با تشکر، سؤال من در مورد شما به‌عنوان کاندیدای حزب ان‌دی‌پی و رهبر بالقوهٔ کانادا است. کانادا کشوری است با فرهنگ‌ها، نژادها و پیشینه‌های ملی گوناگونی که همچنان رو به گسترش است. اهمیت امکان انتخاب خود را به‌عنوان رهبر یکی از احزاب بزرگ کانادا چگونه می‌بینید؟ تا جایی که من می‌دانم، شما نخستین فردی از یک گروه اقلیت هستید که در این جایگاه قرار می‌گیرد. بخش دوم سؤالم این است که نقشتان در ان‌دی‌پی چه خواهد بود؟ آیا خود را رهبری متحد‌کننده می‌بینید؟ چون برخی نظرات حاکی از آن است که امکان دودستگی نیز وجود دارد.
جاگمیت سینگ: ممنون برای این سؤال. اول به قسمت دوم سؤالتان پاسخ می‌دهم. من اطمینان دارم که می‌توانم حزب را متحد کنم و به این موضوع پایبندم. اینکه چگونه بتوان زندگی را در کانادا فراگیرتر، عادلانه‌تر و مرفه‌تر [رفاه عمومی] کرد؛ من به این‌ها اعتقاد دارم و می‌دانم که می‌توانم مردم را با هم متحد کنم.
در پاسخ به قسمت نخست باید بگویم برایم سخت است که این را بگویم، چرا که نمی‌خواهم بیش‌ازحد دارای اعتماد‌به‌نفس جلوه کنم. اما به‌عنوان نخستین رهبر از اقلیتی که متعلق به آن هستم، برای رهبری سومین حزب بزرگ کانادا، آنقدر درخور توجه است که هر چقدر بگویم کم است. همین خود تا اینجا این تفکر را که چه کسی می‌تواند در کانادا رهبر باشد، تغییر داده است. همیشه رهبر احزاب افرادی بوده‌اند که یا پیشینهٔ قبلی آن نقش را داشته‌اند یا ظاهرِ تیپیک و استاندارد آن را دارا بوده‌اند. اما با وجود من می‌توان دید که هر مهاجر تازه‌واردی می‌تواند وارد سیاست شود و رهبر یک حزب بزرگ ملی شود و این نشانگر داستان مهاجران کاناداست، که فرزند نسل اول مهاجران به کانادا می‌تواند رهبر یک حزب شود و این برای بسیاری می‌تواند الهام‌بخش و امیدوارکننده باشد. امیدوارم این موانع زیادی را از پیش پا بردارد و مردمی که حتی تصورش را نمی‌کردند ببینند که می‌توانند رهبر جوامعشان باشند. برایتان داستانی نقل می‌کنم: در دو تا از مراسمی که شرکت کردم، یکی مراسمی در اسکاربورو و نیز در جشنی که مربوط به مسلمانان بود، در می‌سی‌ساگا، در هر دو مورد جوانان بعد از سخنرانی‌ام آمدند و با من گفتوگو کردند و هر دو گروه در آن دو روز متفاوت، کم و بیش یک حرف را به من زدند؛ از من تشکر کردند که در این رقابت‌های انتخاباتی شرکت کرده‌ام. تشکر کردند و به من گفتند که، تو تنها به‌عنوان نمایندهٔ مردم جنوب آسیا یا پنجابی‌ها یا سیک‌ها شرکت نکرده‌ای و نمایندهٔ همهٔ ما هم هستی. این موجب می‌شود ما هم حس کنیم که می‌توانیم رهبر باشیم و در جوامعمان به موفقیت دست یابیم، بدون آنکه هویتمان را از دست بدهیم. معتقدم این تفکر و این حرکت، کانادا را کشور بهتری از این که هست، خواهد کرد.
مشهود ناصری: در پایان به شما تبریک می‌گویم. من در سفر بودم و دیروز که برگشتم از طریق اخبار متوجه شدم که شما پیشتازِ رقابت‌ها هستید و بیشترین عضو جدید حزب را نیز شما جلب کرده‌اید.
جاگمیت سینگ: بسیار متشکرم.
سیما غفارزاده: پاسخ بخشی از این سؤال من در قسمتی از صحبت‌های شما بود، اما به‌طور دقیق‌تر می‌خواهم دربارهٔ مشارکت سیاسی ایرانیان بپرسم. اینجا در بی‌سی می‌بینیم که سیاستمداران در سطح استان با جامعهٔ ایرانی خیلی خوب ارتباط می‌گیرند، از نخست وزیر جان هورگان گرفته تا نمایندگان استانی که در برنامه‌های گوناگون جامعهٔ ایرانی شرکت می‌کنند و متقابلاً مشارکت این جامعه در سیاست برایشان مهم است. به‌طور مثال، ما در انتخاب استانی اخیر در اینجا، آقای مهدی راسل در این رقابت شرکت کردند. به‌طور کلی در سطح استانی این‌گونه فعالیت‌ها و مشارکت‌ها دیده می‌شود اما در سطح فدرال، خیر. برنامهٔ شما برای اینکه مشخصاً جامعهٔ ایرانی بتواند بیشتر در سیاست مشارکت داشته باشد، چیست؟
جاگمیت سینگ: سؤال بسیار خوبی است. همین الان من مقابل پویان [طبسی] نشسته‌ام که یکی از کاندیداهای ما از جامعهٔ ایرانی بود. فکر می‌کنم این موضوع بسیار مهمی است و خودم شخصاً به‌عنوان نمایندهٔ رهبری استان، افتخار این را داشته‌ام که در بسیاری از برنامه‌های ایرانی شرکت کنم، از جمله چند جشنی که توسط کنگرهٔ ایرانیان کانادا برگزار شد، مثل جشن سیمرغ که اخیراً برگزار شد و برنامهٔ ایرانی دیگری که اوایل امسال پیش از جشن سیمرغ شرکت کردم. بنابراین شخصاً متعهدم که با جامعهٔ ایرانی در ارتباط باشم و به‌عنوان رهبر نیز همین روند را ادامه خواهم داد.
مهراس جوادی‌نیا: من دو سؤال دارم، یکی اینکه خط مشی ان‌دی‌پی در قبال بحران خاورمیانه چیست؟ و سؤال دوم که کاملاً بی‌ارتباط به اولی‌ست، اینکه ان‌دی‌پی در رابطه با موضوع سیستم رأی‌گیری، که دولت وقت نیز درباره‌اش قول‌هایی داده بود که به آن عمل نکرده است، چه خواهد کرد؟
جاگمیت سینگ: در رابطه با سیستم رأی‌گیری، جدا از رویکرد رسمی حزب، در برنامه‌ای خودم برای رقابت‌های انتخاباتی در ماه می منتشر کردم، صریحاً اعلام نمودم که سیستم انتخاباتی باید اصلاح شود و ما به سیستم انتخاباتی تناسبی نیاز داریم. یعنی هر درصدی که هر حزب در انتخابات از آن خود می‌کند، به همان نسبت در مجلس دارای کرسی بشود. این درصد باید به‌صورت واقعی در عمل منعکس شود.
در مورد بحران در خاورمیانه، به‌عنوان کشوری که برای حقوق بشر احترام قائل است، موضع ما در قبال این موضوع بسیار روشن است. و به‌عنوان یک کشور باید منتقدِ هر کشور دیگری باشیم که حقوق بشر را زیر پا می‌گذارد. موضوع کشمکش و مناقشهٔ فلسطین و اسرائیل مهم است و روشن است که مردم فلسطین این حق را دارند که آرامش داشته باشند، با کرامت و عزت زندگی کنند و این توانایی را داشته باشند که برای آیندهٔ خود تصمیم بگیرند. ما باید پیگیر موضوع بوده و اطمینان بیابیم که مسئلهٔ اشغال سرزمین‌های فلسطین ادامه نخواهد داشت، جان انسان‌ها در خظر نخواهد بود و در آینده باز حقوق بشر توسط ارتش اسرائیل نقض نخواهد شد.
سعید سلطانپور: در رابطه با موضوع بیمه در استان انتاریو، می‌دانیم که لابی‌گری میان شرکت‌های بیمه و احزاب محافظه‌کار و لیبرال، قوی‌ست. ضمناً شما فعالیت‌های خوبی در زمینهٔ اعتراض به بالا بودن نرخ بیمه انجام داده‌اید و به‌عنوان قوی‌ترین فرد در حزب استانی ان‌دی‌پی در انتاریو پیگیرِ این موضوع هستید. در صورت انتخاب شما برای رهبری حزب ان‌دی‌پی، طبعاً از حزب استانی خارج خواهید شد، فکر می‌کنید در آن‌صورت چگونه این مسئله پیگیری خواهد شد؟
جاگمیت سینگ: بله، درست است. ما روی این موضوع خیلی داریم فشار می‌آوریم؛ این واقعیت که در استان انتاریو، ما بیشترین نرخ بیمه را داریم پرداخت می‌کنیم. دولت به شرکت‌های بیمه اجازه داده است که مزایای ما را کاهش دهند بدون آنکه نرخ اولیهٔ حق بیمه (premium) پایین برود، درواقع مثل آن است که به شرکت‌های بیمه اجازه داده باشند که نرخ بیمه را افزایش یابد در حالی‌که پوشش بیمه‌مان پایین هم برود، که این کاملاً ناعادلانه است. من در تماسی با دولت، به این مسئله اعتراض کردم و گفتم چرا باید به شرکت‌های بیمه اجازهٔ چنین مانوری را بدهند، اما نهایتاً پیگیری نکردند. فکر می‌کنم تنها راه عملی‌اش آن باشد که در انتاریو نیز دولت ان‌دی‌پی بر سر کار بیاید. اگر در کل کانادا نگاه کنید، می‌بینید که هر جا نرخ عادلانه‌ای برای بیمهٔ اتومبیل هست، دولت ان‌دی‌پی بر سر کار است. در ساسکچوان، مانیتوبا و بی‌سی، دولت ان‌دی‌پی نرخ بیمهٔ معقول‌تری معرفی کرده است. بنابراین من فکر نمی‌کنم بتوان با سیستم محافظه‌کار یا لیبرال ادامه داد که این وضعیت را هر چه بدتر کرده‌اند.
مهراس جوادی‌نیا: در رابطه با قانونی شدن ماری جوانا که در صورت تصویب تا ژوئیه (جولای) سال آینده رسمی خواهد شد، موضع ان‌دی‌پی در این‌باره چیست؟
جاگمیت سینگ: در این ارتباط، دولت فدرال تصمیم به قانونی کردن آن را به‌عهده دارد و دولت استانی مدیریت و کنترل مداوم آن را عهده‌دار خواهد کرد. در ارتباط با کنترل مصرف ماری جوانا، ما باید بسیار مراقب باشیم که دسترسی مردم خصوصاً جوانان به آن چگونه و تا چه حد است، چرا که مصرف این ماده می‌تواند تأثیرات مهمی روی رشد آن‌ها داشته باشد. بنابراین، مهم است بدانیم که جوانان به‌خوبی مصون از تأثیرات منفی آن‌اند. مکان‌‌های فروش ماری جوانا باید حتماً تحت کنترل باشد و به مردم اطلاعات و آگهی عمومی کافی در این ارتباط داده شود. و در سطح فدرال نیز، همان‌گونه که برنامه‌های آگاهی‌رسانی دربارهٔ مضرات مصرف سیگار و الکل برای عموم مردم وجود دارد، باید آگاهی‌رسانی شود و خطراتی که مصرف این ماده برای سلامتی انسان دارد، در برنامه‌های عمومی دولت گنجانده شود. بنابراین به‌عنوان مهم‌ترین فاکتورها، بایستی اینکه این ماده به چه کسی فروخته می‌شود و کجا فروخته می‌شود تحت کنترل جدی باشد و همچنین آگاهی‌رسانی دربارهٔ مضرات آن و به‌خطر افتادن سلامتی افراد، در برنامهٔ دولت باشد.
سعید سلطانپور: در دورهٔ هارپر، کانادا ۶ وزیر امور خارجه طی ۸ سال، به خود دید. هیچ‌یک چیزی دربارهٔ خاورمیانه نمی‌دانستند؛ یکی از آن‌ها تنها شش ماه بر سر کار بود. و حالا نخست وزیر اول، آقای ترودو،خانم جوان بی‌تجربه‌ای، کرستیا فریلند، را به این سمت منصوب کرده است که همان‌طور که دیدیم در مذاکرات با ترامپ موفق نبود و نفتا به بن‌بست خورد. اگر شما نخست وزیر کانادا بشوید، آیا فردی قوی را به‌عنوان وزیر امور خارجه انتخاب خواهید کرد یا یکی از دوستانتان را؟
جاگمیت سینگ: امیدوارم تمام کاندیداها، که من ارتباط خوبی با آن‌ها دارم، دوست من باشند. اما فکر می‌کنم این وزارتخانه به فردی نیاز دارد که مسائل را عمیقاً بشناسد و درک کند. فردی که در بیان نظراتش پیشرو باشد و نه آنکه کورکورانه آنچه را که کشوری دیگر در ارتباط با سیاست‌ها پیشنهاد می‌کند، دنبال نماید. ما باید راه خودمان را داشته باشیم. کانادایی‌ها در رهبری تاریخی غنی دارند. ما باید تلاش کنیم که این تصویر را و اینکه ما مشارکت آزاد داریم، گفت‌وگوی آزاد داریم، این‌ها را در سطح بین‌المللی نشان دهیم و حفظ کنیم. البته پیر یا جوان بودن مهم نیست، پیر یا جوان هر دو می‌توانند کار را خوب انجام دهند، منتها مهم است که آن فرد مسائل و مشکلات را خوب درک کند و از منظر واقعی کانادا در امور بین‌المللی عمل نماید.
مهراس جوادی‌نیا: نظر شما در رابطه با فروش اخیر اسلحه به عربستان سعودی چیست؟
جاگمیت سینگ: بله، فکر می‌کنم این موضوع باید کاملاً روشن باشد که عربستان سعودی احتمالاً یکی از بدترین ناقضان حقوق بشر در جهان است. کشوری که قانون در آن هیچ اختیار و قدرتی ندارد، کشوری ناقض حقوق زنان و کشوری که به‌طور مداوم یمن را مورد ظلم و ستم قرار می‌دهد. من معتقدم موضوع فروش اسلحه به عربستان سعودی باید مورد بررسی و ارزیابی مجدد دولت قرار گیرد و واقعیتش شخصاً به‌نظرم برخوردنده است که ترودو، نخست وزیری که خود را فمینیست می‌داند، اجازه بدهد کانادا به کشوری که حق زنان را پایمال می‌کند، اسلحه بفروشد.
