علیرضا فدایی – ونکوور
وقتی صحبت از پرورش اندام می‌شود، یک نام حتماً به ذهن شما می‌رسد، چه طرفدار این رشته باشید، چه نباشید و آن هم نام آرنولد شوارتزنگر (Arnold Schwarzenegger) است. آرنولد بدنساز متولد اتریش بی‌‌شک بزرگ‌ترین ستارهٔ این رشته است، البته او بخش بزرگی از شهرت خود را مدیون حضورش در سینماست.
آرنولد در شهر کوچکی در اتریش متولد شد و وقتی با تمرین وزنه آشنا شد که مربی تیم فوتبال آن‌ها را به باشگاه برد. وی در خاطراتش می‌گوید که به تمرین با وزنه بسیار علاقه‌مند شد و با آنکه در ابتدا اطرافیانش حمایت خاصی از او نمی‌کردند، به‌مرور زمان و با مشاهدهٔ تغییرات و پیشرفت فیزیکی، حتی همسایگان و کسبهٔ محل به او مواد غذایی مجانی اهدا می‌کردند. در سن ۱۸ سالگی مقام قهرمانی جوانان اروپا را به‌دست آورد و پس از آن در سن ۲۰ سالگی مقام Mr. Universe را به‌دست آورد. وی در خاطراتش می‌گوید که پس از کسب این عنوان، تازه متوجه شد که چندین مسابقهٔ بین‌المللی بزرگ دیگر وجود دارد و او قهرمان مطلق دنیا نبوده است.
وی در ۲۱ سالگی به آمریکا، سرزمین فرصت‌های طلایی، مهاجرت کرد. به‌قول خودش، او با هیچ به آمریکا آمد و آن کشور به او همه‌چیز داد. آشنایی او با چهرهٔ مشهور و مغز متفکر پرورش اندام دنیا، جو ویدر، آغاز شد. ویدر را می‌توان به‌عنوان فردی که پرورش اندام را به‌شکل یک حرفه و صنعت درآورد، شناخت. آرنولد در اولین حضورش در مسابقات مستر الیمپیا که تا به امروز بزرگ‌ترین و معتبرترین مسابقات این رشته است، بعد از بدنساز سیاه‌پوست کوبایی، سرجیو الیوا، در مقام دوم قرار گرفت. وی در خاطراتش می‌گوید وقتی سرجیو را دیدم، انگار به یک دیوار برخورد کردم و می‌دانستم که برنده نمی‌شوم.
اما در سال ۱۹۷۰ برای اولین بار و با شکست سرجیو الیوا او توانست اولین مقام مستر الیمپیا خود را به‌دست آورد، مقامی که برای شش سال متوالی حفظ کرد. در سال ۱۹۸۰ در حالی برای بار هفتم و آخر این مقام را به‌دست آورد که کسب این مقام خالی از حرف و حدیث نبود. آرنولد در مدت نسبتاً کوتاهی قبل از مسابقات و در حالی که چند سال از حضور در مسابقات حرفه‌ای دور بود، به مسابقه برگشت و به‌عقیدهٔ بسیاری حق قهرمانی را نداشت و به لطف تعویض داوران و شهرت خود در فیلم‌ها و مطبوعات به این مقام رسید.
دههٔ هشتاد آغاز شهرت عالم‌گیر آرنولد در سینما بود. وی که پیش از این در چند نقش کوتاه و البته در یک فیلم مستند مشهور مربوط به بدنسازی ظاهر شده بود، با بازی در فیلم «کونان بربر» (Conan the Barbarian – 1982) تبدیل به ستاره‌ای بین‌المللی شد. دههٔ هشتاد شاید دههٔ طلایی فیلم‌های اکشن بود و بازیگران دیگری چون ژان کلود وان دم و سیلوستر استالن در فیلم‌هایی ظاهر شدند که علی‌رغم داستان ساده و بازی‌ها‌ی نه چندان درخشان، موفقیت تجاری زیادی داشتند. گویا در این دهه بدن‌های عضلانی مهم‌تر بودند تا توان بازیگری. موفقیت وی در دههٔ نود هم ادامه یافت و بازی در فیلم‌هایی چون ترمیناتور و بتمن، وی را به یکی از پردرآمدترین ستاره‌های هالیوود تبدیل کرد. آرنولد که از سن کم بازیگرانی چون استیو ریوس و رگ پارک را برای حضور در فیلمی مثل هرکول می‌ستود، حالا شهرتی بسیار بیش از آن‌ها داشت.
در ادامهٔ ماجراجویی‌ها وی توانست به مقام فرمانداری ایالت کالیفرنیا برسد که از بالاترین پست‌های سیاسی‌ای است که یک فرد متولد خارج از آمریکا می‌تواند به آن دست یابد. وی پس از پایان حضور خود در سیاست به سینما برگشته است. با اینکه سن و سال او کم نیست و مدت‌ها از فوق ستاره بودن او گذشته است، هنوز نام او به اندازهٔ کافی جلب توجه می‌کند. آرنولد همواره در صحنهٔ ورزش حاضر بوده و سال‌ها است که فستیوال ورزشی آرنولد کلاسیک را برگزار می‌کند که یکی از بزرگ‌ترین مسابقات پرورش اندام بوده و حالا رشته‌هایی مثل هنرهای رزمی هم به آن اضافه شده است. وی همچنین در فعالیت‌های مختلف سیاسی و اجتماعی حاضر است.
آشنایی با زندگی ستاره‌های ورزش، کسب و کار و سینما همیشه برایم از آنجا جالب است که اغلب توانسته‌اند از هیچ به همه‌چیز برسند. آرنولد در خانواده‌ای بسیار معمولی در شهری کوچک به دنیا آمد و توانست به بزرگ‌ترین موفقیت‌ها در ورزش، سینما و سیاست برسد.
