ترجمه و تلخیص: زهرا آهن‌بر – ایران
سرتیپ «پاول تریکوت»، متولد دوم آوریل ۱۹۱۰ در کابانو، کبک، اولین کانادایی‌ای بود که موفق به دریافت نشان «صلیب ویکتوریا» شد؛ بالاترین نشان شجاعت «در مقابله با دشمن» که به نیروهای بریتانیا و کشورهای مشترک‌المنافع اهدا می‌شد. تریکوت در زمان دریافت نشان صلیب ویکتوریا درجهٔ سروانی داشت و در ادامهٔ خدماتش برای ارتش موفق به دریافت درجهٔ سرتیپی شد.
او زمانی که تنها ۱۷ سال سن داشت به عضویت هنگ سلطنتی بیست‌ودوم (ون‌دوس به زبان فرانسوی) از نیروهای پیاده‌نظام ارتش سلطنتی کانادا در آمد. در جنگ جهانی دوم و در دسامبر سال ۱۹۴۳، زمانی که ۳۳ ساله بود، به‌عنوان سروان وظیفه فرماندهی یکی از جوخه‌های هنگ بیست‌ودوم را به عهده داشت که در کنار واحد اول پیاده‌نظام ارتش کانادا در ایتالیا مشغول خدمت بودند.
روز ۱۳ دسامبر ۱۹۴۳ بود که طراحی‌های لازم از سوی واحد اول پیاده‌نظام برای دورزدن جبههٔ غربی خطوط دفاعی آلمان نازی و حملهٔ زمینی به‌سوی دریای آدریاتیک برای تصرف شهر بندری کوچکی به نام «اورتونا» انجام شد. با عبور از خطوط دفاعی دشمن، واحد اول پیاده‌نظام می‌توانست راه خود را به‌سمت اورتونا، هدف اصلی حمله، پیدا کند و به‌راحتی شهر را به تصرف خود در آورد. کلید موفقیت این طرح در پیشروی هنگ بیست‌ودوم به‌سمت شمال شرقی در طول جادهٔ اورتونا و تصرف تقاطع استراتژیک جاده‌ای بود که به این شهر منتهی می‌شد.
در ساعت ۱۰:۳۰ صبح روز ۱۴ دسامبر، گروهان «سی» و «دی» از هنگ «ون دوس»، که با تانک‌های اسکادران «سی» از هنگ انتاریو پشتیبانی می‌شدند، حرکت خود در هر دو طرف جاده را آغاز کردند. این دو گروهان وظیفه داشتند با عبور از آبراهی که در مسیر قرار داشت، خود را به «کاسا براردی» برسانند. خیلی طول نکشید که نیروهای کانادایی با دو تانک آلمانی روبرو شدند و آن‌ها را منهدم کردند. در سمت چپ جاده، در نیمه‌راه «کاسا براردی»، گروهان «سی» تحت فرماندهی سروان تریکوت با مقاومت شدید تیربارها و آتش خمپارهٔ دشمن روبرو شد و پیاده‌نظام تحت فرمان او در ساختمان‌های مخروبه و موانع زمینی پناه گرفت و حدود نیمی از نیروهای تحت فرمان او کشته یا زخمی شدند. اوضاع نبرد درست بر وفق مراد نیروهای دشمن که با تانک و تیربار پشتیبانی می‌شدند، پیش می‌رفت. اما اوضاع در ادامه از این هم بدتر شد و در سمت راست جبههٔ نبرد گروهان «دی» مسیر حرکت خود را گم کرد و دیگر هیچ حضوری در نبرد نداشت. در این زمان بود که سروان تریکوت با جملاتی مثل «بهشون اهمیت ندین، دیگه نمی‌تونن شلیک کنن» به تحقیر دشمن و روحیه‌دادن به نیروهای باقیمانده پرداخت. در نهایت در سخت‌ترین لحظات نبرد و زمانی که نیروها در میانهٔ راه بودند و دشمن از همه طرف آن‌ها را احاطه کرده بود، سروان تریکوت فریاد می‌زد، «دشمن جلو، عقب، راست و چپ ماست، الان فقط یک نقطهٔ امن وجود داره، محلی که باید تصرف کنیم» و بعد پیشاپیش نیروها به‌سمت دشمن یورش برد و نیروهایش به‌دنبال او با نهایت توان به‌سمت خطوط دشمن حمله‌ور شدند.
گروهان «سی» و تانک‌های انتاریو به نبرد خود با نیروهای دشمن ادامه دادند و سه تانک دیگر را نابود کردند و موقعیت دفاعی نیروهای آلمانی را از بین بردند. در این مرحله از نبرد با کشته و زخمی شدن بخش اعظم نیروهای کانادایی، تعداد افراد گروهان به پنجاه نفر و تنها یک افسر (سروان تریکوت) کاهش پیدا کرده بود. با وجود کمبود مهمات، تریکوت، افراد گروهانش و تانک‌های پشتیبانی که سالم مانده بودند، در شامگاه روز نبرد کاسا براردی را تصرف کرده بودند و تا تقاطع استراتژیک فاصله چندانی نداشتند. در این مرحله از نبرد نیروهای باقیمانده برای تریکوت، یعنی فقط پانزده سرباز، دو گروهبان و چهار تانک، زیر آتش شدید خمپاره‌های دشمن زمین‌گیر شدند. در این زمان بود که سروان تریکوت ناگهان شروع به سازمان‌دهی نیروهای اندکی که باقی مانده بودند، کرد و یک خط دفاعی را حول چهار تانک باقیمانده شکل داد، و فرمان خود را صادر کرد: «mot d’ordre. Ils ne passeront pas»، (اسم شب، اون‌ها عبور نخواهند کرد).
پاتک سنگین نیروهای آلمانی تحت پشتیبانی تانک‌ها به‌سرعت آغاز شد. سروان تریکوت با نادیده‌گرفتن آتش شدید دشمن، در همه جای خطوط دفاعی حضور داشت و به مردانش روحیه می‌داد و همراه با سربازانش از هر سلاحی که در دسترس داشت برای عقب‌راندن نیروهای دشمن استفاده می‌کرد. حملهٔ نیروهای آلمانی با تلفات سنگینی همراه شد و سروان تریکوت با نیروهای اندکی که در اختیار داشت تمام احتمالات را به سخره گرفت و در مقابل حملات شدید دشمن ایستاد تا اینکه در نهایت در آخرین ساعات شب، گروهان «بی» از هنگ بیست و دوم سلطنتی برای پشتیبانی از تریکوت در میدان نبرد حاضر شد و در سحرگاه روز ۱۵ دسامبر نیروهای باقیمانده از دو گروهان وارد کاسا براردی شدند. جبههٔ دفاعی نیروهای آلمان در سمت چپ کاملاً در هم شکسته شده بود.
در تمام طول نبرد، سروان تریکوت شجاعت و شهامتی بی‌نظیر را به نمایش گذاشت و در لحظات سرنوشت‌ساز به مردانش انگیزه داد و نیروهای خود را به بهترین شکل سازمان‌دهی کرد. پس از این نبرد و به دلیل شهامت و اراده‌ای خدشه‌ناپذیر که در نهایت باعث شد کاسا براردی تصرف شود، سروان تریکوت مفتخر به دریافت نشان صلیب ویکتوریا شد.
در سخنرانی روز اهدای نشان ویکتوریا این‌گونه از شجاعت‌های او یاد شد: در روز ۱۴ دسامبر ۱۹۴۳ در طول حملهٔ «کاسا براردی»، در ایتالیا، زمانی که تمام افسران و نیمی از نیروهای همراه سروان تریکوت کشته یا زخمی شده بودند، او با نیروهای باقیماندهٔ خود به‌سرعت به‌سمت دشمن یورش برد و مقاومت نیروهای دشمن را در هم شکست. سپس با نیروهای کمی که در اختیار داشت – دو گروهبان و ۱۵ سرباز – خود را به کرانه‌های «کاسا براردی» رساند. او و افرادش در مقابل حملات سنگین نیروهای دشمن مقاومت کردند تا در نهایت پس از یک روز، نیروهای کمکی برای کمک به آن‌ها وارد میدان نبرد شدند. در طول این اتفاقات، سروان تریکوت تمام مخاطرات پیشِ رو را نادیده انگاشت و با پشتیبانی‌هایش الهام‌بخش نیروهای تحت فرمان خود بود.
تریکوت در ۴ اوت ۱۹۸۰ در سن ۷۰ سالگی در کِبک‌سیتی چشم از جهان فروبست.
منبع: ویکی‌پدیا
