دهم نوامبر ۲۰۱۶
نوشته‌ای از جان هورگان – رهبر نیودموکرات‌های بریتیش کلمبیا
ویکتوریا – در قلب هر انتخاباتی تغییر نهفته است. مردم آمریکا رأی به تغییر دادند. بسیاری از ما به‌حق نگران تغییری هستیم که دونالد ترامپ آن را نمایندگی می‌کند. دلایل موجهی برای نگرانی ما از عواقب این پیروزی، به‌خصوص برای زنان و اقلیت‌ها وجود دارد. گذر زمان به ما آثار تغییر مورد نظر مردم آمریکا را نشان خواهد داد. با این وجود، درک اینکه چرا مردم آمریکا به تغییر رأی دادند سخت نیست.
ما دیدیم که آمریکایی‌ها از این گفتند که چطور به بازی گرفته نمی‌شوند، فراموش شده‌اند و تحقیر می‌شوند. آن‌ها از خود می‌پرسیدند که «آیا دولت برای ما کار می‌کند؟» و امروز ما پاسخ این سؤال را می‌دانیم.
مردم آمریکا دلایل خوبی برای تغییر داشتند. درست مانند ما در بریتیش کلمبیا، زندگی برای خانواده‌های معمولی هر سال سخت‌تر می‌شود. درست مانند بریتیش کلمبیا، که مردم سخت‌تر، و طولانی‌تر کار می‌کنند و باز هم عقب می‌مانند، آمریکایی‌ها نیز گرفتار دولت و اقتصادی‌اند که برای آن‌ها کار نمی‌کند.
به باور من، مردم بریتیش کلمبیا هم به مانند مردم آمریکا خواستار تغییرند. اما ما تغییری می‌خواهیم که آینه‌ای از ارزش‌هایمان باشد. ارزش‌هایی چون عدالت، برابری، مراقبت از یکدیگر، و ساختن آینده برای استانمان و برای مردمان آن.
ما در سرزمین ثروتمندی زندگی می‌کنیم و می‌توانیم ابعاد این ثروت را در اطراف خود ببینیم. با این وجود ما پس از پانزده سال در سایهٔ سهل‌انگاری لیبرال‌های بریتیش کلمبیا و تحت رهبری کریستی کلارک، به استانی تبدیل شده‌ایم که در آن اوضاع تنها به‌کام صاحبان ثروت است. در پنج سالی که از نخست‌وزیری کریستی کلارک می‌گذرد، زندگی برای مردم بریتیش کلمبیا به‌مراتب سخت‌تر شده است.
درحالی‌که همهٔ مزایا به آن‌هایی می‌رسد که در بالا هستند، بقیه ما از خود می‌پرسیم که چرا عقب مانده‌ایم. ما در حیرتیم که چرا زندگی در استانی، با این همه ثروت و منابع، این‌قدر سخت است. ما مانده‌ایم که چرا فرزندانمان در کلاس‌های درس واقعی، در مدارس امن و با وضعیت مناسب درس نمی‌خوانند.
ما از خود می‌پرسیم که چرا سالمندان ما در زمان نیاز به حال خود رها شده‌اند؟ و چرا خانواده‌ها برای پیدا کردن امکانات مراقبتی برای آن‌ها با این همه دشواری روبرو هستند؟
با این همه ثروت در استان، چرا وضعیت بهداشت روانی در استان بحرانی است؟ چرا خانواده‌ها نمی‌توانند مسکن ارزان پیدا کنند یا به خدمات ارزان نگهداری از کودکان دست یابند؟
این سؤالات است که مردم بریتیش کلمبیا را برای تغییر بی‌طاقت می‌کنند. آرزوی من این است که هیچ‌کس در بی‌سی به گفتمان خشمگین، متعصب و سکیستی که موجب انتخاب دونالد ترامپ شد، متوسل نشود.
اما ما باید حرف‌های مردم را بشنویم.
من به صحبت مردم بریتیش کلمبیا گوش می‌دهم. و می‌شنوم که مردم در بریتیش کلمبیا خواستار تغییرند: تغییری که می‌توانیم به آن افتخار کنیم. مردم خواستار استانی عادلانه‌اند. استانی که در آن به کار و تلاش بها داده شود، کودکان در آن گرسنه به رختخواب نروند و خانواده‌ها نگران پرداخت اجاره خانه و قبض آب و برق نباشند.
ما تغییر را گرامی می‌داریم، بدون این که به ترس و تنفر متوسل شویم. ما با هم بریتیش کلمبیا را بهتر خواهیم کرد.
