گالری بیسترو (Gallery Bistro) کافه‌ای خاص و کم‌نظیر است که در محلهٔ قدیمی و هنری‌تر شهر پورت‌مودی که خود اساساً شهر هنرهاست*، قرار گرفته است. این کافه که توسط زوجی سالخورده – از ساکنین بسیار قدیمی این شهر – اداره می‌شود، تنها یک کافهٔ معمولی مثل بسیاری از کافه‌ها که در شهر یافت می‌شود، نیست. خانم هلن دنیلز (Helen Daniels) که به‌همراه همسرش آقای رینر دنیلز (Rainer Daniels) این کافه را بازسازی کرده‌اند، می‌گوید: «ما می‌خواستیم کافهٔ کوچکی با حال‌وهوایی قدیمی داشته باشیم تا مردم را با چشم‌انداز هنر در پورت‌مودی پیوند دهیم. اینجا محلهٔ پرجنب‌وجوشی‌ست.»
همراه با فهرست خلاقانه‌ای از برنامه‌های هنری از جمله کتاب‌خوانی، نمایش‌های فی‌البداهه و گالری نمایش آثار هنری، گالری بیسترو غذاهای خوش‌طعمی از انواع سوپ، ساندویچ، سالاد، برانچ‌های آخر هفته و لیست ویژه‌ای از قهوه‌ها و خوراکی‌ها را ارائه می‌کند.
طیِ این ماه، گالری بیسترو به آثار هنری سه زن ایرانی آراسته شده است. سه زن از خانواده‌ای هنرمند و هنرپرور؛ خانم پروانه رودگر هنرمند نام‌آشنای شهر به‌همراه خانم‌ها افسانه رودگر و مریم روغنی، خواهر و دخترشان. امیدواریم در آیندهٔ نه‌چندان دور بتوانیم طیِ گفت‌وگوهایی زنان هنرمند جامعهٔ ایرانی در ونکوور را هرچه بیشتر و بهتر معرفی کنیم. در اینجا به بیوگرافی کوتاهی از این عزیزان هنرمند بسنده می‌کنیم.
پروانه رودگر
وی در سال ۱۹۹۹ از ایتالیا به کانادا مهاجرت کرد. او تحصیلات در هنر مجسمه‌سازی و سرامیک را در سال ۱۹۸۶ در فلورانس آغاز کرد. پروانه تحصیلاتش را با گرفتنِ تخصص در سرامیک، گچ و قالب‌گیری در همان فلورانس به پایان برد. وی همچنین مدرکش در کار با سنگ را از دانشگاه دیگری در فلورانس گرفت و از آن زمان جوایز بسیاری را در ایتالیا و در سطح بین‌المللی از آنِ خود کرده است. پروانه از سال ۱۹۹۱ در گالری‌های متعددی در اروپا، ایران، امریکا و کانادا آثار هنری خود را ارائه کرده است و همچنان به برپایی چنین نمایشگاه‌هایی ادامه می‌دهد.
در سال ۲۰۰۰، پروانه طیِ قراردادی با انجمن محیط زیست ایران مدلی را برای مجسمه‌ای در فضای باز طراحی کرد که تعداد بسیار زیادی از آن ساخته شد تا در خانه‌های قدیمی و مکان‌های تاریخی در سراسر کشور نصب گردد.
در سال ۲۰۰۹، کارِ او «گل کیهانی» (Cosmos Flower) یکی از برندگان مسابقات مجسمه‌های فضای باز در بی‌سی و واشینگتن بود. این مسابقه توسط شهر اَنَکورتس در ایالت واشینگتن برگزار شده بود و مجسمهٔ «گل کیهانی» به‌مدت دوسال در کتابخانهٔ آن شهر قرار داشت.
افسانه رودگر
افسانه رودگر در سال ۲۰۰۸ به کانادا مهاجرت کرد. وی در رشتهٔ مدیریت بازرگانی تحصیل کرده است. او نقاشی را از پدرش که استاد نقاشی آبرنگ در سبک نقطه‌پرداز بود، در اصفهان فرا گرفت. افسانه نمایشگاه‌هایی در ایران برگزار کرده است. پس از آمدنِ به کانادا، وی عشق‌و‌علاقه‌اش در آبرنگ را با پیاده‌کردنِ ایده‌هایش از طبیعت در نقاشی‌هایش از سر گرفت.
مریم روغنی
مریم روغنی در اصل به‌عنوان مشاور رفتاردرمانی با کودکان و بزرگسالان با نیازها و سبک‌های آموزشی متفاوت به کار اشتغال دارد. پیش از ورود به این مسیر از حرفهٔ تخصصی‌اش، وی رشتهٔ هنرهای نمایشی را، با تخصص در گیتار در داگلاس کالج به‌پایان رساند.
مریم از دوران کودکی توسط مادرش، پروانه رودگر، با مجسمه‌سازی آشنا شد. او از سنین نوجوانی در کلاس‌های هنری مادرش شرکت کرده است و از کارکردن با گِل سفالگری برای بیانِ خلاقیت‌های درونی‌اش لذت می‌برد.
* تابلوی ورودی شهر پورت‌مودی در همه جا با این عبارت همراه است:
City of the Arts
